W Rzymie dni Oktawy były zorganizowane przede wszystkim pod kątem nowo ochrzczonych w Wielką Sobotę. Oktawa chrztu kończyła się w następną sobotę. W tym dniu w Bazylice św. Jana na Lateranie zdejmowano z nich białe szaty, które nosili cały tydzień. Nic więc dziwnego, że w tekstach Mszy św. tego tygodnia przewijają się dwa tematy: zmartwychwstanie i chrzest.
Wątek zmartwychwstania przewija się przede wszystkim w Ewangeliach. Ewangelia czytana w poniedziałek (Mt 28, 8-15: Jezus powołuje niewiasty na świadków zmartwychwstania) ukazuje pusty grób i anioła, który zapewnia, że nie można szukać żywego między umarłymi.
We wtorek (J 21, 13-35: Jezus ukazuje się Marii Magdalenie) święty tekst wskazuje, jak bardzo indywidualnie Pan traktował wybranych przez siebie uczniów i w jak odmienny sposób pozwalał się rozpoznać każdemu z nich.
Natomiast w środę (Łk 24, 13--35: spotkanie z uczniami w drodze do Emaus) Ewangelia podkreśla, że radość wierzących płynie ze stałej obecności Zmartwychwstałego, który towarzyszy nam w drodze życia, wyjaśniając Pisma i łamiąc dla nas chleb.
Czwartkowy tekst Ewangelii (Łk 24, 35-38: Jezus pozdrawia uczniów słowami „Pokój wam”) upewnia, że Chrystus został wśród nas, aby wlewać w serca pokój!
Ewangelia czytana w piątek (J 21, 1-14: cudowny połów ryb) przypomina, że wierzący są jak ryby złowione przez Piotra i Apostołów i przyciągnięte do stóp Zmartwychwstałego.
Natomiast Ewangelia z soboty (Mk 16, 9-15: zmartwychwstały Chrystus posyła Apostołów na głoszenie Ewangelii) uświadamia ochrzczonym, że oni są również posłani, aby nieść Dobrą Nowinę o Jego zwycięstwie.
Temat chrztu przewija się we wszystkich tekstach Mszy św. tego tygodnia, zwłaszcza w śpiewach na wejście. Wspólnym ich mianownikiem są analogie między wyjściem Izraelitów z Egiptu i przejściem przez wody Morza Czerwonego i wejściem przez Jordan do Ziemi Obiecanej. Bóg dopełnia przez swojego Syna dzieła wyrwania ludzkości z ciemności grzechu i śmierci.