Drodzy Bracia i Siostry świętego Kościoła sosnowieckiego!

1. Pragnę podzielić się z Wami radosną nowiną, że w sobotę 18 czerwca 2005 r. Kościół sosnowiecki przeżywał piękną uroczystość koronacji łaskami słynącej figury Matki Bożej Gwiazdy Nadziei zwanej Szypowską w Dzwono-Sierbowicach.
Każda koronacja jest ważnym wydarzeniem dla Kościoła, bo cześć, jaką otaczamy Bogarodzicę, jest wypełnieniem Jej słów: „Oto błogosławić mnie będą wszystkie pokołenia” (Łk 1, 48). Koronacja figury Pięknej Madonny ukaże nam żywotność tego kultu oraz z pewnością przyczyni się do rozbudzenia w nas dziecięcego zaufania do Matki Zbawiciela i naszej Matki, której jedynym celem jest doprowadzenie każdego do zjednoczenia z Jej Synem, Jezusem Chrystusem. Do Niej wołamy w przepięknej antyfonie: „Przeto, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć. A Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego po tym wygnaniu nam okaż. O łaskawa, o litościwa, o słodka, Panno Maryjo”.

2. Przychodzimy do Niej jako do naszej Nadziei, tak bowiem w tejże antyfonie zwracamy się do Niej: „Witaj Królowo, (...) życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj”. Tak bardzo potrzebujemy nadziei w dzisiejszych czasach, często pozbawionych nadziei. Dając nam Syna swojego, Jezusa Chrystusa, jednocześnie daje nam nadzieję naszego życia, zwłaszcza w dobie obecnej, kiedy to weszliśmy w struktury państw wspólnoty europejskiej. Czasy bowiem, w których żyjemy i związane z nimi wyzwania to okres pewnego zagubienia. Wśród wielu zagrożeń, które wysuwają się na pierwszy plan, jest utrata pamięci i dziedzictwa chrześcijańskiego, któremu towarzyszy praktyczny agnostycyzm i obojętność religijna. Z utratą chrześcijańskiej pamięci wiąże się lęk przed przyszłością. Obraz jutra jest często bezbarwny i niepewny. Niepokojącą oznaką tego jest wewnętrzna pustka dręcząca wielu ludzi i utrata sensu życia. Jedną z przyczyn gaśnięcia nadziei jest dążenie do życia bez Boga; człowieka uważa się za centrum rzeczywistości, zajmującego miejsce samego Boga.
Koronacja będzie też szczególnym wyznaniem naszej wiary w Jezusa Chrystusa, który jest: „Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec” (Ap 22,13), bez którego całe nasze życie traci swój właściwy sens.
Stąd taż przychodzimy do Niej, naszej Nadziei, by dała nam swojego Syna Jednorodzonego, który zapewnia nas o swojej stałej obecności: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28,20).

3. Ten doniosły akt nałożenia królewskich diademów na skronie Bożego Dziecięcia i Jego Matki będzie miał miejsce w czasie szczególnym i wyjątkowym: w Roku Eucharystii i w przeddzień Krajowego Kongresu Eucharystycznego, który będziemy celebrować w Warszawie w dniach 18 i 19 czerwca br. W wigilię tego wydarzenia będziemy trwać w modlitewnej jedności wraz z Maryją - Niewiastą Eucharystii, o której Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział w encyklice „O Eucharystii w życiu Kościoła”: „Czy zatem Maryja kontemplująca oblicze Chrystusa dopiero co narodzonego i tuląca Go w ramionach, nie jest dla nas niedoścignionym wzorem miłości i natchnienia podczas każdej Komunii eucharystycznej? (nr 55). Ona prowadzi nas do Jezusa Eucharystycznego, do zjednoczenia z nim w Komunii św. W Eucharystii Kościół łączy się w pełni z Chrystusem i z Jego Ofiarą, utożsamiając się z duchem Maryi. (...) Eucharystia została nam dana, ażeby całe nasze życie, podobnie jak życie Maryi, było jednym «magnificat»” (Ecclesia de Eucharistia 58.).
Kiedy będziemy przeżywać ten święty czas Kościoła wpatrzonego w tajemnicę Światła, jaką jest Eucharystia i w pięknym miesiącu poświęconym Bożemu Sercu, które umiłowało nas do końca, zostaną nałożone na skronie Jezusa i Maryi poświęcone przez Ojca Świętego Jana Pawła II korony - dar dziękczynienia naszych serc za nieustanne wstawiennictwo Niepokalanego Serca Maryi - Matki Chrystusa i Matki Kościoła - Wspomożycielki Wiernych.

4. Wizerunek Szypowskiej Madonny będzie najstarszym koronowanym wizerunkiem maryjnym w naszej diecezji. Jego powstanie datuje się na XV w. Od 1971 r. znajduje się on w kaplicy kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa na tzw. Górce przy trasie z Pilicy do Pradeł, którego budowę rozpoczął w 1947 r. pierwszy duszpasterz o. Feliks Wójcik ofm. To on zainteresował się figurą Matki Bożej, znajdującą się w kaplicy pobliskiej wsi Szypowice. Figura ta przywędrowała ze spalonego kościoła z okolic Krakowa w 1849 r. za przyczyną pobożnego mieszkańca Szypowic Kacpra Łągiewki, który w następnym roku wybudował kaplicę i umieścił w niej swój „skarb”. Od samego początku mieszkańcy Szypowic zaczęli darzyć Maryję niezwykłą miłością, a gdy Jej figura znalazła się w parafialnej świątyni, cieszy się dalej szczególnym kultem. Koronacją figury Matki Bożej Szypowskiej Gwiazdy Nadziei pragniemy wyrazić naszą wdzięczność Niepokalanej Dziewicy za wszystkie łaski otrzymane od Boga za Jej wstawiennictwem i przyczyną.
Drodzy Bracia i Siostry! Z serca zapraszam Was do udziału w tej uroczystości. Niech nasza obecność stanie się świadectwem wiary w Boga, który „wejrzał na uniżenie swojej służebnicy” (Łk 1,48). Gorąco proszę Szypowską Gwiazdę Nadziei, by wyjednywała nam łaskę mocnej wiary w żywą obecność Chrystusa utajonego pośród nas w Eucharystii. Niech do Niego nas zawsze prowadzi Ta, która stała się Jego Żywym Tabernakulum. Niech będzie Przewodniczką w naszej pielgrzymce nadziei do domu Ojca. Jestem przekonany, że spotkanie z Maryją w dzwono-sierbowickiej Kanie „na Górce” stanie się dla nas zbawienną okazją, by pogłębić naszą wiarę, wzmocnić naszą nadzieję i rozpalić nasze serca głęboką miłością ku Jezusowi Chrystusowi, którego Ona, nasza najlepsza Matka, nam ofiaruje.
Wszystkim Wam, drodzy Ojcowie i Bracia, synowie św. Franciszka, którzy tak bardzo ukochaliście Matkę Bożą, jak i Jej czcicielom, którzy w trudzie pielgrzymowania przybędziecie na tę uroczystość, jak również wszystkim łączącym się duchowo w serdecznej modlitwie, udzielam z głębi serca pasterskiego błogosławieństwa