Papież odniósł się do świadectw trojga młodych. Katoliczka Miki opowiedziała Franciszkowi o życiu w społeczeństwie szalonego pośpiechu, nastawionego jedynie na to, by być konkurencyjnym i produktywnym. Jej rodacy nie znajdują czasu dla siebie nawzajem ani dla Boga. W takich warunkach również i młodym trudno jest odkryć wiarę. Młoda buddyjska nauczyciela Masako podzieliła się problemami, które napotyka u swych uczniów. Brak im poczucia własnej wartości i często zamykają się w sobie. Świadectwo złożył też młody Filipińczyk, który przybył do Japonii wraz z rodzicami, a w szkole był szykanowany ze względu na swe pochodzenie. Oparcie znalazł jednak w wierze i we wspólnocie parafialnej. Franciszek odniósł się najpierw właśnie do ostatniego świadectwa.

Musicie się zjednoczyć przeciwko mobbingowi w szkole.

“Najokrutniejszą rzeczą w znęcaniu się na terenie szkoły jest to, że rani naszego ducha i poczucie własnej wartości w chwili, kiedy najbardziej potrzebujemy siły, aby zaakceptować siebie i stawić czoło nowym wyzwaniom życiowym – mówił Papież. – Czasami ofiary mobbingu obwiniają wręcz siebie, za to że stały się «łatwymi celami». Mogą czuć się nieudacznikami, słabymi i bezwartościowymi, i dojść do sytuacji bardzo dramatycznych: «gdybym tylko był inny...». Paradoksalnie jednak to prześladowcy są naprawdę słabi, ponieważ myślą, że mogą podkreślać swoją tożsamość, raniąc innych. Czasami atakują każdego, kogo uważają za innego, i postrzegają jako coś, co im zagraża. W głębi duszy prześladowcy się boją, są ludźmi lękliwymi, którzy zasłaniają się swoją pozorną siłą – mówił Papież. – Ale uważaj, kiedy czujesz, że chciałbyś kogoś skrzywdzić, znęcać się nad kimś, to w tym przejawia się twoja słabość. To nie nękany jest słaby, ale ten, kto nęka, bo potrzebuje stać się wielki, poczuć się kimś. Przed chwilą powiedziałem Leonardowi: «Kiedy ci mówią, że jesteś otyły, powiedz im, że lepsze to niż być chudym ja ty». Wszyscy musimy się zjednoczyć przeciwko tej kulturze mobbingu i nauczyć się mówić: dość! Jest to epidemia, na którą najlepsze lekarstwo możecie znaleźć wy sami. Nie wystarczy, by instytucje edukacyjne lub dorośli wykorzystali wszystkie środki, jakim dysponują, żeby zapobiec tej tragedii, ale trzeba, abyście między wami, między przyjaciółmi i kolegami połączyli się razem, żeby powiedzieć: nie! Nie dla mobbingu! Nie dla agresji względem innych. To jest zło. Nie ma lepszej broni do obrony przed tymi działaniami, niż «powstać» w gronie kolegów i przyjaciół, i powiedzieć: «To, co robisz, jest bardzo złe». ”

Franciszek zachęcił też młodych Japończyków, aby uczyli się poświęcać czas innym i Bogu. Jeśli tego nie zrobią, będą żyć w społeczeństwie rozwiniętym na zewnątrz, ale z ubogim, ograniczonym życiem wewnętrznym, ze zgaszoną duszą.

Poświęcajcie czas dla rodziny, przyjaciół i Boga

“Tylko w ten sposób otworzymy nasze historie i nasze rany na miłość, która może nas przemienić i zacząć zmieniać otaczający nas świat. Jeśli nie dajemy, nie tracimy czasu z ludźmi, lecz go «oszczędzamy», to będziemy go tracić w wielu rzeczach, które pod koniec dnia pozostawią nas pustymi i ogłupionymi – jakby z niestrawnością, powiedzieliby w mojej ojczyźnie. Proszę więc, poświęcajcie czas swojej rodzinie i przyjaciołom, ale także Bogu, modląc się i medytując, zgodnie ze swą wiarą. – mówił Franciszek. – A jeśli trudno wam się modlić, nie poddawajcie się. Powiedział kiedyś mądry przewodnik duchowy: modlitwa polega głównie na trwaniu przed Bogiem. Nie ruszaj się, uczyń miejsce, aby mógł przyjść Bóg, pozwól, by On na ciebie spoglądał, a napełni ciebie swoim pokojem. ”

Franciszek odwołał się również do świadectwa Matki Teresy, która powiedziała kiedyś, że najstraszniejszą biedą jest poczucie bycia niekochanym. Papież podkreślił, że wszyscy muszą podjąć walkę z tym duchowym ubóstwem. W tym celu trzeba sobie uświadomić, że nie żyjemy dla rzeczy, ale dla kogoś, przede wszystkim dla Boga.

Pamiętajcie o oddychaniu wewnętrznym, aby słyszeć Boga.

“ Aby fizycznie pozostać przy życiu, musimy oddychać. Jest to czynność, którą wykonujemy automatycznie, nie zdając sobie z tego sprawy. Aby pozostać przy życiu w pełnym i szerokim znaczeniu tego słowa, musimy także nauczyć się oddychać duchowo, poprzez modlitwę i medytację, w ruchu wewnętrznym, dzięki któremu możemy usłyszeć Boga przemawiającego do nas głęboko w naszych sercach – mówił Papież. – Potrzebujemy także ruchu zewnętrznego, poprzez który zbliżamy się do innych z aktami miłości i służby. Ten podwójny ruch pozwala nam się rozwijać i rozpoznać nie tylko, że Bóg nas umiłował, ale powierzył każdemu z nas misję, pewne wyjątkowe powołanie, a odkrywamy je na tyle, na ile dajemy siebie innym, konkretnym osobom. ”

Oto tekst papieskiego przemówienia w tłumaczeniu na język polski:

Drodzy młodzi,

Dziękuję za przybycie i za to, że tu jesteście. Z radością i nadzieją dostrzegam i słyszę waszą energię i entuzjazm. Jestem wam za to wdzięczny. Dziękuję również Leonardo, Miki i Masako za ich słowa świadectwa. Trzeba wielkiej odwagi, by dzielić się tym, co nosi się w sercu, tak jak to uczyniliście. Jestem pewien, że wasze głosy wywarły głęboki oddźwięk w obecnych tu waszych kolegach. Dziękuję! Wiem, że są wśród was młodzi innych narodowości, niektórzy z nich szukają schronienia. Nauczmy się razem budować społeczeństwo, jakiego chcemy dla dnia jutrzejszego.

Patrząc na was, mogę dostrzec różnorodność kulturową i religijną młodych mieszkających dzisiaj w Japonii, a także trochę piękna, jakie wasze pokolenie oferuje przyszłości. Przyjaźń między wami i wasza tutaj obecność przypomina wszystkim, że przyszłość nie jest jednobarwna, ale, o ile mamy odwagę, można na nią spojrzeć w wielorakości i różnorodności tego, co każdy może wnieść. Jakże bardzo nasza rodzina ludzka musi nauczyć się żyć razem w harmonii i pokoju, chociaż nie musimy być wszyscy jednakowi. Jakże bardzo potrzebujemy wzrastać w braterstwie, we wrażliwości na innych i szacunku dla różnych doświadczeń i punktów widzenia. To spotkanie jest świętem, ponieważ mówimy, że kultura spotkania jest możliwa, że nie jest utopią i że wy, młodzi macie szczególną wrażliwość, aby ją rozwijać.

Wielkie wrażenie wywarły na mnie zadane przez was pytania, ponieważ odzwierciedlają one wasze konkretne doświadczenia, a także nadzieje i marzenia na przyszłość.