„Czas dni skupienia jest dla mnie czasem głębszego przylgnięcia do Chrystusa, poznawania Go na tyle, na ile ja potrafię to uczynić oraz na ile potrafię się otworzyć na Jego słowo i łaskę. Cieszę się, że mogłam tu być” - wyznała uczestniczka dnia skupienia organizowanego przez Siostry Magdalenki od Pokuty w Lubaniu.
Zgodnie z zakonnym charyzmatem Siostry Magdalenki od Pokuty poświęcają się modlitwie, milczeniu, pracy. Zajmują się też wychowywaniem młodzieży do dojrzałego chrześcijańskiego życia. Od wielu już lat organizują dni skupienia dla dziewcząt w swoim domu generalnym w Lubaniu. Spotkanie, któremu przewodniczył ks. Łukasz Langenfeld, odbyło się w dniach 10-12 listopada br. W dniu skupienia wzięło udział ok. 20 dziewcząt z terenu diecezji legnickiej (m.in. z Tymowej, Piechowic, Kościelnika Dolnego, Marciszowa, Radzimowa Górnego, Zaręby, Zgorzelca i okolic Kamiennej Góry) oraz spoza naszej diecezji: z Gorzowa Wielkopolskiego, Konotopa i Kolska.
Tematem przewodnim dnia skupienia była prośba Apostołów skierowana do Jezusa: „Panie, naucz nas się modlić”. Konferencje, spotkania w grupach i homilie mszalne dotyczyły głównie roli modlitwy w życiu chrześcijanina. Dzień skupienia w lubańskim klasztorze rozpoczął się w piątkowy wieczór od przywitania uczestniczek (większość z nich niejeden już raz gościła u Sióstr Magdalenek od Pokuty). Następnie odprawiona została Eucharystia. W homilii ks. Łukasz wprowadził uczestniczki w temat dnia skupienia. Wieczorem Siostry przygotowały adorację Krzyża, która dostarczyła dziewczętom przejmujących osobistych doświadczeń. Wtedy także był czas na rachunek sumienia i pojednanie się z Bogiem w spowiedzi świętej. Dzień zakończono wspólną modlitwą i Apelem Jasnogórskim. Sobotni czas skupienia rozpoczął się o 7.30 modlitwą różańcową. Po tej modlitwie Siostry uczyły dziewczęta innego, dla wielu z nich także i nowego sposobu rozmowy z Panem Bogiem, jakim jest rozmyślanie - medytacja. Podczas sobotniej konferencji ks. Łukasz ukazał związek między religią i modlitwą: „Modlitwa jest naszym osobowym kontaktem z Panem Bogiem, w który angażujemy rozum oświecony wiarą, wolę skierowaną na Boga i uczucia towarzyszące temu spotkaniu. To sam Jezus uczy nas modlitwy oraz daje nam wskazówki i porady dotyczące rozmowy z Ojcem”. W oparciu o Pismo Święte ks. Łukasz ukazywał, czym jest modlitwa, jak się rodzi, rozwija i kształtuje życie chrześcijanina. Dziewczęta uczestniczące w dniu skupienia zapoznały się z rodzajami modlitwy. Przedmiotem refleksji były też trudności, jakie przychodzą podczas modlitwy oraz sposoby ich rozwiązywania. Po konferencji rozpoczęła się praca w grupach prowadzona przez Siostry. Uczestniczki dzieliły się doświadczeniem modlitwy w swoim życiu. Centrum i szczytem życia każdego chrześcijanina jest Eucharystia. I tak też było podczas dni skupienia w Lubaniu. W sobotniej homilii ks. Łukasz zwrócił uwagę na umiejętność dzielenia się z bliźnimi tym, co mamy, ze względu na Pana Boga i z miłości do Niego. Każda homilia, nauka, konferencja była przeplatana modlitwą, by rozum i wiara łączyły się w celu doskonalenia naszej relacji z kochającym Bogiem. W tym duchu o godz. 15 wspólnie modlono się, śpiewając w kaplicy Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Po południu odbyła się projekcja filmu, który pokazał, jak można żyć we współczesnym świecie nie zatracając miłości, dobra, radości, pokoju, a przede wszystkim obecności Pana Boga i dobrego kontaktu z Nim. Dzień zakończono adoracją Najświętszego Sakramentu i modlitwami wieczornymi. W niedzielę podczas Eucharystii ks. Łukasz zachęcał do refleksji nad tym, jak w dalszym codziennym życiu, w rodzinach, szkole wcielać poznane tu prawdy i przeżyte emocje. Dni skupienia, to nie tylko modlitwy, konferencje, indywidualne rozmowy z kapłanem i siostrami, ale także wspólna praca (chociażby zmywanie naczyń po posiłkach), zabawa, taniec, rysowanie swej drogi modlitwy i dzielenie się doświadczeniem Boga w codzienności.
To były 24 lata niewyobrażalnego cierpienia dla Anwara Kennetha
Pakistański Sąd Najwyższy uniewinnił 72-letniego Anwara Kennetha – chrześcijanina, który spędził 24 lata w celi śmierci za rzekome bluźnierstwo. Wyrok kończy wieloletni dramat człowieka zmagającego się z chorobą psychiczną. Jak donosi portal asianews.it, sprawa ponownie wywołuje pytania o konieczność gruntownej reformy prawa o bluźnierstwie w Pakistanie.
25 czerwca br. Sąd Najwyższy Pakistanu oczyścił z zarzutów Anwara Kennetha, który w 2002 roku został skazany na śmierć na podstawie artykułu 295-C kodeksu karnego – dotyczącego znieważenia proroka Mahometa. Były urzędnik rządowy, Kenneth został aresztowany w 2001 roku po tym, jak wysłał listy uznane przez władze za bluźniercze wobec islamu. Mimo że mężczyzna cierpiał na poważne zaburzenia psychiczne, sądy niższej instancji – w tym w 2014 roku Wysoki Sąd w Lahaurze – podtrzymywały wyrok śmierci.
Do ogłoszenia przez Piusa IX 8 grudnia 1854 r. dogmatu o Niepokalanym Poczęciu przyczynił się niewątpliwie kult Serca Najświętszej Maryi Panny. Rozwijał się równolegle z kultem Najświętszego Serca
Jezusa, a swymi początkami sięgał czasów średniowiecza. Już w XIV wieku pojawiły się obrazy i rzeźby przebitego siedmioma mieczami serca Bolesnej Matki Zbawiciela. W połowie XVII wieku św. Jan Eudes rozpowszechniał
obrazy Matki Bożej, ukazującej - na podobieństwo Jezusa - swe Serce. Na „cudownym medaliku”, rozpowszechnianym po objawieniach, jakie w 1830 r. miała św. Katarzyna Laboure,
pod monogramem „M” widnieją dwa serca: Jezusa i Maryi. Także założone w Paryżu w 1836 r. Bractwo Matki Bożej Zwycięskiej szerzyło cześć Serca Maryi. W XIX wieku powstały liczne zgromadzenia
zakonne pod wezwaniem Serca Maryi lub Serc Jezusa i Maryi.
Do zaistnienia kultu i nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi najbardziej przyczyniły się objawienia, jakie miały miejsce w 1917 r. w Portugalii. Kiedy 13 maja troje dzieci: Łucja (lat 10),
jej brat cioteczny Franciszek (lat 9) i jego siostra Hiacynta (lat 8) pasły niedaleko od Fatimy owce, ujrzały w południe silny błysk jakby potężnej błyskawicy, który powtórzył się dwa razy. Zaniepokojone
dzieci zaczęły zbierać się do domu, gdy ujrzały na dębie postać Matki Bożej i usłyszały Jej głos: „Nie bójcie się, przychodzę z nieba. Czy jesteście gotowe na cierpienia i pokutę, aby sprawiedliwości
Bożej zadośćuczynić za grzechy, jakie Jego majestat obrażają? Czy jesteście gotowe nieść pociechę memu Niepokalanemu Sercu?”.
Matka Boża poleciła dzieciom, aby przychodziły na to miejsce 13. dnia każdego miesiąca. W trzecim objawieniu, 13 lipca, prosiła, aby w każdą pierwszą sobotę miesiąca była przyjmowana Komunia św. wynagradzająca.
Podczas tych objawień Matka Boża wielokrotnie sama nazwała swe serce „niepokalanym”.
W piątym objawieniu, 13 września, poleciła dzieciom, aby często odmawiały Różaniec w intencji zakończenia wojny. Ostatnie zjawienie się Matki Bożej - 13 października oglądało ok. 70 tys. ludzi.
Od samego rana padał deszcz. Nagle rozsunęły się chmury i ukazało się słońce. Z tłumu dały się słyszeć okrzyki przerażenia: bowiem słońce zaczęło zataczać koła po niebie i rzucać strumienie barwnych promieni...
Objawienia fatimskie stawały się coraz bardziej sławne i wywoływały coraz żywsze zainteresowanie, m.in. ze względu na zapowiedziane w nich wydarzenia, a zwłaszcza na tzw. tajemnicę, która została
przekazana wyłącznie do wiadomości papieża. Dziś znamy jej treść. Matka Boża zapowiadała nadejście jeszcze straszliwszych wojen niż ta, która się kończyła. Zapowiadała nowe prześladowanie Kościoła, zamach
na papieża, rewolucję w Rosji. Prosiła, aby Jej Niepokalanemu Sercu poświęcić cały świat, a zwłaszcza Rosję.
Krwawa bolszewicka rewolucja wybuchła, kiedy jeszcze trwały objawienia. Jej ofiarą stał się również Kościół w Meksyku (1925 r.) oraz w Hiszpanii (1936 r.). A mimo to ostatnie z fatimskich
poleceń Maryi nie zostało szybko spełnione. Dopiero kiedy wybuchła II wojna światowa, przypomniano sobie „tajemnicę fatimską” i 13 października 1942 r., w 15-lecie objawień, papież Pius
XII drogą radiową ogłosił całemu światu, że poświęcił rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi.
Pius XII polecił, aby aktu poświęcenia dokonały poszczególne kraje. Pierwsza, z udziałem prezydenta państwa, uczyniła to Portugalia. 4 maja 1944 r. papież ustanowił dzień 22 sierpnia świętem
Niepokalanego Serca Maryi. W Polsce zawierzenia naszego narodu Niepokalanemu Sercu Maryi dokonał dopiero po zakończeniu wojny - 8 września 1946 r.
- Prymas Polski kard. August Hlond w obecności całego Episkopatu i około miliona pielgrzymów zgromadzonych na Jasnej Górze przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Do tego zawierzenia nawiązał
kard. Stefan Wyszyński, kiedy w latach 1956, 1966 i 1971 oddawał naród polski w macierzyńską niewolę Maryi za wolność Kościoła w ojczyźnie i na całym świecie. W następnych latach akty te były ponawiane.
Kościół w Polsce zawierzał także Maryi Jan Paweł II za każdym swym pobytem na Jasnej Górze.
Niby życzeniu Matki Bożej stało się zadość, ale trudno w akcie papieża Piusa XII dopatrzyć się wyraźnego zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi Rosji. Niebawem też czerwony smok rozciągnął panowanie
nad wieloma krajami, a na jego krwiożerczą służbę oddało się wielu intelektualistów całego świata. Wydawało się, że wkrótce rzuci do swych stóp całą ludzkość.
Wobec wciąż szalejącego bezbożnictwa wielu biskupów postulowało dokładne spełnienie prośby Fatimskiej Pani. W latach 1950-55 figura Matki Bożej Fatimskiej pielgrzymowała po wielu krajach. Wprawdzie
na zakończenie Soboru Watykańskiego II (1964 r.) Paweł VI ogłosił Matkę Jezusa Matką Kościoła i posłał do Fatimy złotą różę, nie doszło jednak do postulowanego zawierzenia świata i Rosji Jej Niepokalanemu
Sercu.
Dopiero wydarzenia z 13 maja 1981 r. - zamach na Papieża na Placu św. Piotra - przypomniały fatimską przepowiednię. Ojciec Święty Jan Paweł II spełnia wreszcie prośbę Matki Najświętszej
i 7 czerwca 1981 r. zawierza ponownie całą ludzką rodzinę i Rosję Jej Niepokalanemu Sercu. Na owoce tego zawierzenia nie trzeba było długo czekać. Jesteśmy zobowiązani dawać świadectwo faktom, które
dokonały się na naszych oczach.
Reforma liturgii w 1969 r. przeniosła święto Niepokalanego Serca Maryi na pierwszą sobotę po uroczystości Serca Pana Jezusa. W tym roku przypadnie ono 19 czerwca. Odprawiane zaś we wszystkie
pierwsze soboty miesiąca nabożeństwa wynagradzające przypominają nam obowiązek podejmowania pokuty i zadośćuczynienia za grzechy współczesnego nam świata i za nasze grzechy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.