Składanie życzeń jest wyciągnięciem ręki do współbrata z miłością, ale daje także sposobność do podziękowania za otrzymane dobro. Dlatego pragnę dziś wyrazić moją wielką wdzięczność Prezbiterium Krakowskiemu za gorliwą i owocną służbę w dziele ewangelizacji, za wierność Chrystusowi, w której kryje się również oddanie i wierność biskupowi, którego On posłał, ażeby był pasterzem Jego owczarni. Istnieje tutaj niewątpliwie współzależność. Wierność Chrystusowi prowadzi do wierności biskupowi, a wierność biskupowi jest wiernością Chrystusowi. W osobie i w posłudze biskupa diecezjalnego wyraża się troska o Kościół Krakowski całego kolegium biskupiego, bogatego w naszym mieście zarówno w księży kardynałów, jak i w biskupów.
Szczególne słowo podziękowania jestem winien Biskupom Pomocniczym, którzy bezpośrednio współpracują ze mną i uczestniczą w mojej odpowiedzialności za powierzony Kościół. Dziękuję Kurii Metropolitalnej z jej Wydziałami za kompetentną i gorliwą pracę w różnych dziedzinach. Słowa wdzięczności kieruję do Sądu Metropolitalnego za ofiarne i kompetentne podejmowanie spraw sobie właściwych. Dziękuję Papieskiej Akademii Teologicznej za formację intelektualną naszego duchowieństwa. Jestem wdzięczny naszemu Seminarium Duchownemu, Księdzu Rektorowi, Przełożonym oraz Ojcom Duchownym, bo przecież od ich pracy zależy przyszłość diecezji. Także do osób konsekrowanych, na czele z Ojcami Opatami tutaj obecnymi i Przełożonymi, kieruję słowa wdzięczności za ubogacanie życia Kościoła krakowskiego charyzmatami założycieli ich zgromadzeń. Wszystkie instytucje spełniają ważną posługę w archidiecezji, ale bezpośrednią troskę o ewangelizację podejmują księża pracujący w parafiach, którym wyrażam uznanie i wdzięczność. Stajemy przed nowymi wyzwaniami, do których niewątpliwie należy nowa ewangelizacja, potrzebna całemu Kościołowi, a także naszemu, krakowskiemu. Pragniemy, aby w naszej archidiecezji była ona w służbie tej „iskry”, którą jest Jezus Miłosierny w Łagiewnikach. Konsekrując łagiewnickie Sanktuarium, Ojciec Święty Jan Paweł II powierzył nam to szczególne zadanie „rozniecania iskry Bożej łaski i przekazywania światu ognia Miłosierdzia”. Naszym programem na następne lata będzie także zachowanie dla przyszłych pokoleń dziedzictwa Jana Pawła II i duszpasterska troska o pokolenie Sługi Bożego. Chcąc wypełnić to wszystko, czego Chrystus i Jego Kościół od nas oczekuje, musimy odnowić również nasze kapłańskie życie. Wszystkie wysiłki, których nie sposób tu wymienić, można streścić w tym jednym: nowa ewangelizacja. Tę nową ewangelizację wprowadził Jan Paweł II i zadał całemu Kościołowi.