Reklama

Pielgrzymka łowicka do Rzymu

Jedziemy do Ojca Świętego (cz. 1)

Niedziela łowicka 4/2002

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dzień pierwszy

Reklama

Noc z 1 na 2 stycznia br. Dochodzi godzina trzecia. Do budynku parafialnego przy bazylice katedralnej w Łowiczu zaczynają podjeżdżać samochody przywożące pielgrzymów, którzy rozpoczną niecodzienną pielgrzymkę - do Wiecznego Miasta. Oficjalna delegacja pielgrzymów, w większości składająca się z wiernych parafii katedralnej, uda się do Ojca Świętego z prośbą, by raczył pobłogosławić korony, którymi 5 października w bazylice katedralnej zostanie ukoronowany obraz Matki Bożej Łowickiej. Delegacji pielgrzymów przewodzi proboszcz katedralny ks. kan. Wiesław Skonieczny. Wspierają go jeszcze czterej kapłani: ks. Robert Kwatek, ks. Paweł Staniszewski, ks. Henryk Andrzejewski i ks. Stanisław Majkut.

Godzina 3.45 - wszyscy udają się do bazyliki, by tam rozpocząć swój szlak od Mszy św. Przybył także biskup łowicki Alojzy Orszulik - pomysłodawca pielgrzymki, który na koniec liturgii udziela wszystkim pasterskiego błogosławieństwa. Ksiądz Biskup dołączy (drogą lotniczą) do swoich "owieczek" w Rzymie. Godzina 4.30. - autokar z 26 pielgrzymami wyrusza na szlak. Wszyscy są niespokojni, gdyż całą noc pada śnieg, a z komunikatów radiowych dowiadujemy się o bardzo złych warunkach pogodowych, w dużym stopniu utrudniających jazdę. Jednak pełni ufności, w imię Boże, wzywając opieki Matki Najświętszej, wyjeżdżamy z Łowicza.

Wiezie nas elegancki autokar, a za oknami nieustannie sypie śnieg. Około godziny 9.00 - niestety zostajemy na wysokości Piotrkowa Trybunalskiego zablokowani w korku samochodów na trasie Warszawa - Katowice. Cóż poradzić, trzeba się uzbroić w cierpliwość. Chyba będzie jej nam dużo potrzeba. Po ponadgodzinnym postoju ruszamy - ale nie za szybko, gdyż cała trasa jest bardzo zaśnieżona i śliska. Jedziemy więc z prędkością nie większą niż 60 km/godz. Niestety, nasza cierpliwość zostaje wystawiona na próbę po raz drugi, tym razem między Częstochową a Katowicami - w miejscowości Siewierz, gdzie stoimy około dwóch godzin. Wreszcie około godziny 15.00 dojeżdżamy do Katowic. Tutaj w siedzibie Agencji Turystycznej "Ave" robimy krótki odpoczynek i zabieramy naszego pilota - dyrektora tegoż biura - Ewę Weintritt. Około 15.45 wyruszamy dalej. Poruszamy się także z prędkością nie większą niż 60 km/godz. Wreszcie około godziny 18.00 jesteśmy na przejściu granicznym w Cieszynie. Tak więc pierwszy etap podróży do granicy trwał ponad 13 godzin. Wszyscy pełni obaw o dalszą drogę, gdyż z radia słyszymy, że Czechy też są "zasypane". Na szczęście rzeczywistość okazała się bardziej dla nas przychylna - przez Czechy jazda była dobra, a w Austrii już bardzo dobra.

Po wielu trudach na pierwszy nocleg w Latschach koło Villach (Austria) dojeżdżamy o godz. 4.30. w nocy. Wszyscy są bardzo zmęczeni. Pilot wraz z księżmi postanawiają, iż musimy zregenerować siły. Pobudka więc będzie o godz. 11.00 następnego dnia.

Dzień drugi

Po smacznym śniadaniu wyjeżdżamy o godz. 12.00. Pierwszym etapem podróży jest Wenecja (wspaniałe świątynie, 150 kanałów, tyleż pałaców i około 400 mostów), której początki sięgają IX w., kiedy to grupa ludzi z Angelem Partecipaziem opuściła Malamocco, najważniejszy ośrodek w tym regionie, aby osiedlić się na wyspach Rivoalto w centralnej części laguny. Tu znaleźli schronienie przed niepokojami, jakie nękały część upadającego Cesarstwa Rzymskiego. Kolejne pokolenia pracowały na świetność Wenecji, aż nadszedł moment, kiedy jej mieszkańcy sprowadzili tutaj relikwie św. Marka, bo i ten skarb umocnił pozycję chrześcijańskiego miasta. Relikwie spoczywają we wspaniałej świątyni - bazylice pod wezwaniem tego Ewangelisty.

Płyniemy do słynnego Placu św. Marka tramwajem wodnym. Powoli robi się coraz ciemniej. Spieszymy się, by zdążyć nawiedzić bazylikę św. Marka. Udaje nam się. Jesteśmy na pół godziny przed jej zamknięciem. Patrzymy ze zdumieniem, jak ręka ludzka i geniusz artystów zostawiały tutaj ślady uwielbienia Stwórcy. Trzeba historyka sztuki, który opisałby wspaniałość stylów (bizantyjskiego, gotyckiego, doby renesansu i późniejszych epok), wystroju, elementów architektury, jakie zostawiły tutaj wieki. Podziwiamy także piękną szopkę stojącą obok bazyliki. Spacerujemy nocą krętymi, wąskimi uliczkami Wenecji, kierując się do kościoła ojców redemptorystów, w którym celebrujemy Mszę św.

Około godziny 21.00 jesteśmy w weneckim hotelu, gdzie spożywamy pierwszą włoską kolację, której podstawę stanowi makaron.

Dzień trzeci - z wizytą u św. Antoniego

We wczesnych godzinach rannych opuszczamy Wenecję. Zauroczeni pięknem tego miasta ruszamy w dalszą drogę. W godzinach przedpołudniowych docieramy do Padwy - miasta św. Antoniego. Nawiedzamy bazylikę, w której znajduje się grób tego wielkiego Świętego. Przy relikwiach św. Antoniego trwa nieustanna modlitwa. Wokół grobu panuje bezwzględna cisza, przerywana jedynie czyimś westchnieniem. Do wiklinowego kosza postawionego przy grobie co chwila ktoś wrzuca liścik, zdjęcie lub wotum. To prośby i dziękczynienia dla Świętego. Przechodząc powoli i dotykając płyty grobowej można zobaczyć wiele wotów i zdjęć, jakie pozostawili czciciele. Stanowią one świadectwo wielkiej ufności w uzdrawiającą ludzkie dusze i ciała moc Boga. W bocznej kaplicy przeżywamy Mszę św. Tutaj też odnajdujemy obraz poświęcony św. Maksymilianowi Kolbemu.

Około południa opuszczamy Padwę, obierając kierunek na Sienę. Docieramy tam w godzinach popołudniowych. Już pierwsze kroki średniowiecznymi uliczkami Sieny wprowadzają nas w atmosferę miasta, które wydało dwoje wspaniałych świętych: św. Katarzynę Sieneńską - doktora Kościoła i św. Bernarda. W drodze do przepięknej katedry nawiedzamy kościół, w którym znajduje się relikwiarz głowy św. Katarzyny - Basilica Catariniana di S. Domenico (kościół św. Dominika). Dalej nawiedzamy dom, w którym mieszkała Święta, a którym opiekują się dziś siostry dominikanki. Malutka cela św. Katarzyny zadziwia nas swą prostotą, ale i surowością. To właśnie tu w XIV w. kształtowała się duchowość tej prostej, niewykształconej kobiety, której mądrość i wierność Bogu uhonorowano tytułem doktora Kościoła. Dalej zwiedzamy plac ratuszowy słynący z "palio" - wyścigu koni. Chłoniemy piękno, podziwiając geniusz budowniczych miasta. Gdy stajemy przed fasadą katedry, nasz zachwyt nie ma granic. Nie trzeba być historykiem sztuki, by zachwycić się kunsztem mistrzów. Można by tak stać i stać, podziwiając ornamenty i freski, czas jednak płynie nieubłaganie. Jest już zmierzch, godzina 18.00, a przed nami jeszcze droga do Rzymu. Żegnamy więc Sienę.

W późnych godzinach wieczornych (około 22.00) docieramy do hotelu w Bracciano koło Rzymu, który stanowić będzie naszą bazę noclegową przez kolejnych pięć dni. Po kolacji wszyscy pełni wrażeń, ale i zmęczeni, udają się na zasłużony spoczynek.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bezimienne mogiły

Niedziela warszawska 44/2012, str. 2-3

[ TEMATY ]

Wszystkich Świętych

Artur Stelmasiak

Socjalne mogiły na Cmentarzu Komunalnym Południowym

Socjalne mogiły na Cmentarzu Komunalnym Południowym

Ciała bezdomnych często chowane są w anonimowych grobach. Zmienić to postanowiła Warszawska Fundacja Kapucyńska. To pierwszy taki pomysł w kraju

Choć każdy z nas po śmierci może liczyć na takie same mieszkanie w Domu Ojca, to na ziemi panują inne zasady. Widać to doskonale na cmentarzu południowym w Antoninie, gdzie są całe kwatery, w których nie ma kamiennych pomników. Dominują skromne ziemne groby z próchniejącymi drewnianymi krzyżami. Wiele z nich zamiast imienia i nazwiska ma na tabliczce napisaną jedynie datę śmierci, numer identyfikacyjny oraz dwie litery N.N. - O tym, że przybywa takich bezimiennych mogił dowiedziałem się od przyjaciół. Wówczas postanowiliśmy rozpocząć akcję rozdawania bezdomnym nieśmiertelników, czyli blaszek podobnych do tych, które noszą wojskowi. Na każdej z nich wygrawerowane jest imię i nazwisko właściciela - mówi kapucyn br. Piotr Wardawy, inicjator akcji nieśmiertelników wśród bezdomnych. O skuteczność tej akcji przekonamy się w przyszłości. Jednak pierwsze skutki już poznaliśmy, gdy jeden z kapucyńskich „nieśmiertelnych” zmarł na Dworcu Centralnym. - Dzięki metalowym blachom na szyi policja wiedziała, jak on się nazywa oraz skontaktowali się klasztorem kapucynów przy Miodowej. Tu bowiem był jego jedyny dom - mówi Anna Niepiekło z Fundacji Kapucyńskiej. Kapucyni zorganizowali zmarłemu pogrzeb z udziałem braci, wolontariuszy oraz innych bezdomnych. Msza św. z trumną została odprawiona na Miodowej, a później pochowano go z imieniem i nazwiskiem na cmentarzu południowym w Antoninie. - Dla całej naszej społeczności była to bardzo wzruszająca uroczystość - podkreśla Niepiekło.
CZYTAJ DALEJ

W dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się zawołania-prośby

2025-07-24 13:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Można się zgodzić, że w dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się następujące zawołania-prośby: „Panie, naucz nas!”, „Przyjacielu, użycz mi!”, „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
CZYTAJ DALEJ

Św. Anna – nauczycielka i pedagog

2025-07-27 19:00

Marzena Cyfert

Suma odpustowa w parafii św. Anny we Wrocławiu-Oporowie

Suma odpustowa w parafii św. Anny we Wrocławiu-Oporowie

Uroczystości odpustowe przeżywała parafia św. Anny we Wrocławiu-Oporowie. Parafianie przygotowywali się do nich od trzech dni poprzez konferencje głoszone przez O. Kuniberta Kubosza ze wspólnoty franciszkańskiej z klasztoru na Górze św. Anny.

– Dzisiejsza uroczystość to okazja do dziękczynienia Panu Bogu za cały rok wyświadczonych nam łask przez wstawiennictwo św. Anny, naszej patronki. Dziękujemy Bogu za duszpasterzy oraz świeckich wiernych zaangażowanych w ewangelizację – mówił ks. Jarosław Lawrenz, proboszcz parafii.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję