Jej autor, prof. dr hab. Marian Rębkowski, ukończył studia archeologii na Uniwersytecie Warszawskim. Doktoryzował się w 1995 r., przewód habilitacyjny zamknął w 2002 r. Jest profesorem w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego. Kieruje Oddziałem w Szczecinie Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk.
W swoich zainteresowaniach koncentrował się na archeologii średniowiecza ziem polskich. Zajmował się średniowieczną ceramiką, pielgrzymkami, przemianami następującymi w wyniku lokalizacji miast pomorskich i chrystianizacji. W powyższej tematyce ma spory dorobek badawczy. Składa się na niego blisko dziewięćdziesiąt publikacji naukowych wydanych w kraju i za granicą. W tej liczbie są 4 książki jego autorstwa i 8 książek zbiorowych, które redagował lub był ich współredaktorem. Dla naszego regionu ważne są jego badania dotyczące Kołobrzegu (od 1988 r. jest kierownikiem Zespołu Badawczego w Kołobrzegu). Jest pomysłodawcą i redaktorem serii wydawniczej „Archeologia średniowiecznego Kołobrzegu” (tomy I-IV w 1996-1999 r.).
Zainicjował program badawczy dotyczący przemian kulturowych i chrystianizacji nad dolną Regą. W ramach tego programu prowadzone są wykopaliska w Białobokach k. Trzebiatowa. Ich celem jest zlokalizowanie klasztoru Premonstratensów.
Pisząc omawianą książkę, autor jako zasadniczą podstawę źródłową przyjął w pierwszej kolejności materiały pozyskiwane drogą wykopalisk. To novum, gdyż dotychczasowa historiografia zdominowana była przez prace wykorzystujące źródła pisane. Źródła archeologiczne albo były w nich zupełnie pomijane, albo też pełniły rolę tylko ilustratywną. W pracy prof. M. Rębkowskiego ich analiza zawarta jest w trzech głównych rozdziałach II-IV.
I rozdział to zagadnienia wstępne. Definiuje w nim termin „chrystianizacja”, precyzuje cele i zakres pracy.
Rozdział II dotyczy miejsc kultu chrześcijańskiego, gdzie archeologowie odkrywali relikty najstarszych kościołów. Autor rozpoczyna ich przegląd od najstarszego na Pomorzu miejsca kultu chrześcijańskiego, katedry bp. Reinberna w Kołobrzegu, wskazując na jej domniemaną lokalizację. Następnie omawiane są kościoły poświęcone przez bp. Ottona z Bambergu podczas jego misji chrystianizacyjnej w latach 1124 -1128. Dalej zajmuje się grupą świątyń klasztornych i pozostałymi kościołami powstałymi w latach 1165 do około 1230 r. Analizuje liczebność i rozprzestrzenienie kościołów, kontekst osadniczy miejsc kultu chrześcijańskiego i formy najstarszych kościołów pomorskich.
W rozdziale III badaniom poddano obrządek pogrzebowy. Na wczesnośredniowiecznych cmentarzach autor śledził ślady zachowań zgodnych z chrześcijańskim stosunkiem do śmierci. „Chrystianizacja śmierci” polegała na odejściu od zwyczaju ciałopalenia zmarłych (zaniku grobów kurhanowych) i chowania ich w pozycji orientowanej, twarzą ku wschodowi na cmentarzach przykościelnych oraz w kościołach.
W rozdziale IV przeanalizowano ostatnią kategorię źródeł, jaką są przedmioty i symbole kultu. W pierwszej grupie dotyczy to przedmiotów związanych ze sprawowaniem liturgii, tj. przyborów liturgicznych. Autor zalicza do nich naczynia typu Tating zdobione krzyżem św. Jerzego, misy brązowe z motywami cnót i występków, skrzynki relikwiarzowe.
Druga grupa to przedmioty świeckie, które ze względu na swą symbolikę mogły być związane z kultem. Są to metalowe i bursztynowe krzyżyki, zapinki, zawieszki i pierścionki z wyeksponowanym motywem krzyża.
Końcowy rozdział V syntetycznie opisuje proces recepcji chrześcijaństwa na Pomorzu Zachodnim. Autor dowodzi, że chrystianizacja Pomorza była procesem długotrwałym, trwającym ok. 250 lat i miała trzy fazy. Pierwsza to faza opisywana jako okres infiltracji (powolnego przenikania) przedmisyjnej nowej wiary. Druga to misje św. Ottona, trzecią - powstanie trwałej organizacji kościelnej. Mieszkańcy Pomorza nie tylko zmienili wierzenia, lecz przejęli praktyki i normy kulturowe mające swoje korzenie w rzymskiej starożytności, później przeniesione i ostatecznie ukształtowane na obszarach państwa Karolingów. Chrystianizacja Pomorza była we wczesnym średniowieczu obok urbanizacji i budowy państwowości najważniejszym procesem. Kształt i dalsze dzieje tej części Europy zostały przezeń zdeterminowane w znacznym stopniu.
Autor przytacza bogatą bibliografię wykorzystaną przy pisaniu książki, od dzieł „klasycznych” (Abraham W., Brummer G.F. z XIX w.) po najbardziej aktualne, drukowane w 2006 r. Załączył niemieckie streszczenie oraz konkordancję niemieckich i polskich nazw miejscowości i rzek. Szkoda, że brak jest przydatnego indeksu nazw geograficznych. Pomocne są ryciny w liczbie 76.
Reasumując, trzeba stwierdzić, iż prezentowana tu książka prof. Rębkowskiego jest pierwszą próbą analizy i opisu procesu chrystianizacji Pomorza Zachodniego na podstawie znanych na tym etapie badań źródeł archeologicznych. Próbą cenną i udaną. Kolejne lata pracy archeologów przyniosą nowe odkrycia i rozszerzą ograniczony zestaw źródeł będących teraz do dyspozycji badaczy. Szczególnie dzięki archeologii obiektów sakralnych opis chrystianizacji tej części Pomorza stanie się bardziej pełny i pozbawiony luk.