Reklama

Kult Matki Bożej w łaskami słynącym obrazie Królowej Serc Naszych w Dąbrówkach

Kult Matki Bożej w Dąbrówkach rozpoczął się w 1957 r., kiedy to nieżyjący już dzisiaj członkowie rady parafialnej przywieźli Cudowny Obraz z Dębicy. Jednak są ślady mówiące, że to miejsce było przeznaczone dla Matki Bożej od dawien dawna, tak jak mówi stara pieśń: „Tu jest miejsce wybrane/ Z dawna przepowiadane/ Nad Wisłokiem, między lasem/ Tobie Mario oddane”.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Józef Hadała w swoim opracowaniu „Co było widziane, co było słyszane” napisał: „Wisłok płynął kiedyś korytem wzdłuż starej drogi. Po zmianie koryta Wisłoka, ziemie te nazwano Zapławy. Jeszcze dawniej Wisłok też zmieniał koryta, czego są widoczne ślady, z prawej jego strony są to tzw. Niziny i Stary Wisłok, a nad nim Olszyna, zagajnik drzew liściastych i różnych krzewów np. dziki bez. Po lewej stronie podczas wylewów woda nanosiła i zostawiała warstwy piasku zwane potem Ispa, z której chłopi wywozili piasek garetkami zarobkowo do Łańcuta na budowy. Wtedy to ktoś znalazł w piasku ziarnko złota, a co się z nim stało, nie wiadomo, mówiono tylko, że tutaj kiedyś zaświeci, zabłyśnie coś niezwykłego”.
Kościół w Dąbrówkach miał być wybudowany jeszcze przed I wojną światową, jednak nie doszło do sfinalizowania budowy, gdyż parafianie toczyli spory dotyczące lokalizacji świątyni. Wybudowano go dopiero w czasach PRL-u, z ogromnym samozaparciem mieszkańców i bez pozwolenia „władzy ludowej”. W cytowanym już opracowaniu Józef Hadała napisał: „Jeden właściciel pan Jan Leja oddał swoją działkę pod budowę kościoła, a jest to na terenie, gdzie zostało znalezione ziarnko złota! Przepowiednie spełniły się w swoim czasie. Zabłysło Światło pełnym blaskiem, gdzie Matka Boża Dąbrowska obrała swe miejsce, aby tu królować”.
W 2007 r. staraniem proboszcza ks. Czesława Prucnala wszczęty został proces koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Królowej Serc Naszych. Warunkiem wszczęcia tego procesu było opracowanie programu duszpasterskiego dla duchowego przygotowania do aktu koronacji Cudownego Obrazu. 8 sierpnia 2007 r. metropolita przemyski abp Józef Michalik wszczął proces koronacyjny aktem prawnym L.dz.1926/15½007. „Odpowiadając na prośbę wiernych pozwalam na rozpoczęcie programu przygotowującego koronację Obrazu Matki Bożej czczonego w tutejszej parafii jako Matka Boża Królowa Serc Naszych”. Program ten przedstawia się następująco:
1. W pierwszą środę każdego miesiąca uroczysta nowenna przed obrazem Matki Bożej Królowej Serc Naszych
2. W drugi piątek każdego miesiąca Nabożeństwo Dróżek Różańcowych - prowadzi młodzież
3. W każdą niedzielę na zakończenie Mszy św. procesjonalne podejście do kaplicy celem oddania czci Matce Bożej. Wszyscy klękają i śpiewają jedną z pieśni do Matki Bożej Dąbrowskiej
4. Uroczysty obchód odpustu 22 sierpnia, Matki Bożej Królowej ustanowiony decyzją abp. Józefa Michalika (pismo z dnia 2.09.2006 r. nr 1720/2006, mocą którego odpust „Porcjunkuli” został przeniesiony na dzień 22 sierpnia i przywiązany do kultu łaskami słynącego obrazu w Dąbrówkach)
5. Księga „próśb i podziękowań za otrzymane łaski”, które wierni składają pisemnie do Matki Bożej
6. Księga darów duchowych podejmowanych w ramach oddania się Matce Bożej
7. Publikacje: ukazały się dwa artykuły w „Niedzieli” oraz kilka wzmianek w prasie lokalnej „Nasza Gmina Czarna”. Przez następne lata będą ukazywały się następne. Wydrukowane zostały karteczki i obrazki z obliczem Matki Bożej Królowej Serc Naszych z pieśniami o tym obrazie na odwrocie. W przygotowaniu są foldery z historią obrazu i parafii. Dostępna jest strona internetowa z historią obrazu i parafii www.parafiadabrowki.pl
8. Pieśni: są opracowane cztery pieśni do Matki Bożej Dąbrowskiej, które są znane i śpiewane przez parafian
9. Jest przygotowana kopia łaskami słynącego obrazu, która wyruszy na peregrynację do rodzin w ramach przygotowania aktu koronacji
10. Przygotowany został przez Dominikę Walewander-Musz, konserwatora sztuki z Warszawy, opis ikonograficzno-historyczny obrazu.
Program ten będzie uzupełniany i rozbudowywany dla dobrego przygotowania duchowego wiernych oraz rozszerzenia czci Matki Bożej w dąbrowskim obrazie.
Kult Matki Bożej rozwija się. Ludzie przyjeżdżają z różnych miejscowości, aby się modlić i prosić o łaski. Znane są przykłady uzdrowień i otrzymanych łask za przyczyną Matki Bożej Dąbrowskiej.
Młody mieszkaniec Dąbrówek wyjechał do pracy za granicę, gdzie uległ wypadkowi. Wiele tygodni przeleżał nieprzytomny. Lekarze bezradnie rozłożyli ręce, gdyż zaczęły już zamierać funkcje życiowe. Rodzina modliła się przed Cudownym Obrazem. Ich prośby zostały wysłuchane. Chłopak odzyskał przytomność i bardzo szybko powrócił do zdrowia. Lekarze byli zdumieni zaistniałym faktem.
Na jednej z nowenn do Matki Bożej ks. Czesław Prucnal zauważył rodzinę, która nie mieszka w Dąbrówkach. Gdy ich zagadnął, skąd są, odpowiedzieli, że przyjechali modlić się w podziękowaniu za uzdrowienie syna.
Jedno z dąbrowskich małżeństw żyło w rozłące. Modliła się za małżonków jedna z sióstr służebniczek. Prośba jej została wysłuchana. Małżeństwo to złączyło się ponownie i od tej pory są wzorową rodziną.
Niech chwała Maryi na tym wybranym miejscu rozwija się, bo wierni potrzebują takich miejsc, gdzie mogą uciec się do Boga przez Maryję ze swoimi sprawami i problemami. Cudowny Obraz Matki Bożej w kościele dąbrowskim jest kolejnym dowodem, że Maryja wybiera znaki i miejsca, by być Matką i Orędowniczką dla swoich dzieci.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przy Kim chcę pozostać i za Kim podążać?

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii Mt 3, 1-12.

Niedziela, 7 grudnia. Druga Niedziela Adwentu.
CZYTAJ DALEJ

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

Aby dobro działo się na świecie

2025-12-07 14:37

Marzena Cyfert

Msza św. w paulińskiej parafii św. Mikołaja we Wrocławiu

Msza św. w paulińskiej parafii św. Mikołaja we Wrocławiu

Swoje patronalne święto przeżywała paulińska parafia św. Mikołaja we Wrocławiu. Uroczystej Sumie odpustowej przewodniczył o. Arnold Chrapkowski, generał Zakonu.

Proboszcz o. Tomasz Chmielewski zauważył, że ten dzień jest radosny dla wielu ludzi – tych, którzy cieszą się prezentami, ale i tych, którzy dziękują Bogu za dar św. Mikołaja, biskupa. – Nie mamy wątpliwości co do istnienia św. Mikołaja. Wiemy, że żył i żyje pełnią życia w królestwie niebieskim. Dla nas to oczywiste a nasza wiara podpowiada nam, że jest również pośród nas w tajemnicy świętych obcowania. To okazja, by dziękować Bogu za to, że czyni ludzi świętymi, że posyła takich jak Mikołaj, aby dobro działo się na świecie – mówił o. Tomasz.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję