"Bo gdzie jest skarb wasz,
tam będzie i serce wasze" /Łk 12,34/.

Naszym skarbem
jest miłość Boga i bliźniego
realizowana na co dzień
w wiernej i roztropnej posłudze
zarządcy powierzonej sobie służby, "żeby na czas wydzielał jej żywność"/Łk 12,42/
Będzie nagrodzony
całym mieniem swego Pana,
gdy ten zastanie go
"przy tej czynności" /Łk 12,43/.

Inaczej będzie z tym sługą,
który widząc, że pan jego
"ociąga się z powrotem,
zacznie bić sługi i służebnice,
a przy tym jeść i upijać się"/Łk 12,45/.
Zostanie ukarany
przez pana swego,
gdy ten niespodziewanie "nadejdzie",
wykluczeniem z udziału
w jego królestwie,
co wyraża idiom z przypowieści Nauczyciela,
że "każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce"/Łk 12,46/.

"Szczęśliwi owi słudzy, których pan zostanie czuwających, gdy nadejdzie"/Łk 12,37/.

Pouczenie Mistrza
skierowane do Jego uczniów
dotyczy nie tylko
prozy życia tego,
ale odnosi się nade wszystko
do życia wiecznego
w królestwie Jego Ojca,
które osiągną ci,
co czuwają gotowi na przyjście
Syna Człowieczego.

"Panie,
czy do nas mówisz tę przypowieść,
czy też do wszystkich?" /Łk 12,41/.

Nie pytaj Piotrze
swego Mistrza o przypowieści,
gdyż wiesz dobrze,
że "komu wiele dano,
od tego także wiele wymagać się będzie,
a komu wiele zlecono,
tym więcej od niego żądać będą"/Łk 12,48/.
Od Ciebie Piotrze
wymaga się najwięcej,
jako i od wszystkich
uczniów Pańskich,
ich następców
i naśladowców.