Reklama

Kontemplacja przede wszystkim

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Chrześcijański Dom modlitwy i Życia z Ubogimi „Betlejem” w Jaworznie nawiązał kontakt ze Wspólnotą monastyczną od Betlejem, od Wniebowzięcia Najświętszej Dziewicy Maryi i od Świętego Brunona „To jedyna taka wspólnota w Polsce. Jej siedziba mieści się Grabowcu k. Wejherowa na Kaszubach. Siostry goszczą osoby poszukujące ciszy i modlitwy. I choć monastyr jest wybudowany z dala od miasta, w lesie, codziennie jest tam sprawowana Msza św. Można także odbyć w monastyrze rekolekcje” - zapewnia ks. Mirosław Tosza, opiekun jaworznickiego „Betlejem”. Współpraca ze wspólnotą monastyczną rozpoczęła się kilka miesięcy temu. Oczywiście przypadkowo. Przebywając na Kaszubach ks. Mirosław został poproszony o odprawienie Mszy św. dla sióstr. I od tego się zaczęło. Potem trzech mieszkańców „Betlejem” - Joachim, Krzysztof i Stanisław pomagali w rozbudowie domu gości w Grabowcu. I byli pod dużym wrażeniem reguły życia sióstr.

Powstanie

Reklama

Wspólnota monastyczna od Betlejem powstała stosunkowo niedawno, bo 60 lat temu we Francji. W Polsce mniszki są obecne od 14 lat. Sercem życia zarówno monasterów sióstr, jak i braci jest kontemplacja Trójcy Świętej razem z Najświętszą Dziewicą Maryją, przyjętą do chwały Boskich Osób oraz adoracja Słowa Wcielonego utajonego pod postacią Chleba Eucharystycznego. Stąd nazywają siebie mniszkami i mnichami od Betlejem i od Wniebowzięcia NMP. Kościoły monasterów - przynajmniej monaster sióstr w Grabowcu - stylizowany jest na Grotę w Betlejem. Już u początków tej mniszej rodziny siostry wiele czasu spędzały na adoracji Najświętszego Sakramentu w kaplicy, którą urządziły w stodole. Nie dlatego, że nie miały innego pomieszczenia, lecz dlatego, że Zbawiciel przyszedł na świat właśnie w takim miejscu. Pojmują swoje zakonne powołanie jako życie już zanurzone w rzeczywistości nieba oraz jako trzymanie „świętej straży” w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa. Powołanie wspólnoty zakorzenione jest również w mądrości życia mnichów wschodnich z IV wieku, tradycji, jaką św. Brunon przyjął w XI wieku. Dlatego właśnie mnisi i mniszki przyjmują nazwę Rodzina od Betlejem, od Wniebowzięcia Najświętszej Dziewicy i od Świętego Brunona.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Rodzina monastyczna

Rodzina monastyczna od Betlejem została erygowana przez Jana Pawła II na prawie pontyfikalnym 6 października 1998 r. Złożona jest z gałęzi męskiej i żeńskiej. Obydwa domy macierzyste znajdują się w Curriere en Chartreuse w diecezji Grenoble. W 2007 r. wspólnota liczyła ok. 650 członków, pochodzących ze wszystkich kontynentów, w 33 monasterach na całym świecie (przewidywane jest założenie nowych monasterów). Mnisi i mniszki modlą się szczególnie za ludzi z krajów, w których przebywają i Kościoły, które ich przyjmują.

Rytm życia

Życie w monasterach toczy się według równowagi między życiem samotniczym a wspólnotowym. W tygodniu mnisi i mniszki przebywają w milczeniu i samotności w swych pustelniach. Czynią tak w ślad za prorokami i ludźmi modlitwy z Biblii oraz samym Jezusem, dla którego noc była uprzywilejowanym czasem spotkania z Bogiem, dlatego mnisi czy mniszki niejednokrotnie czuwają na modlitwie, począwszy od nieszporów, sprawowanych o zmierzchu dnia, aż do południa dnia następnego. Czas popołudnia przeznaczony jest na pracę. W każdą sobotę wspólnota gromadzi się na kapitule, podczas której każda siostra prosi o przebaczenie za uchybienia w miłości z ubiegłego tygodnia. Niedziela jest dniem radosnej komunii, uobecnionej zarówno we wspólnej modlitwie, jak i w dzielonym razem posiłku, długim spacerze i wspólnym spotkaniu oświecanym słowem Bożym.
Zgodnie z tradycją św. Brunona monaster od Betlejem zawiera dom górny i dom dolny. Dom górny to najważniejsza część monasteru, w której mnisi i mniszki żyją w samotności. W tygodniu opuszczają swe cele jedynie dwa razy dziennie - aby udać się do kościoła i sprawować oficja liturgiczne. Przez pracę rzemieślniczą prowadzoną w pracowniach swoich pustelni zarabiają na utrzymanie wspólnoty. Dom dolny zawiera kilka pustelni dla mnichów czy mniszek oddających posługi konieczne dla życia wspólnoty i przyjmowania gości, którzy pragną w samotności spotkać Boga. I trzeci poziom - miejsce przyjmowania gości - przeznaczone jest dla osób przyjezdnych. W zależności od usytuowania monasteru może być również czwarta przestrzeń, służąca przyjmowaniu tych, którzy uczestniczą w pracy rzemieślniczej. Zakładając nowy monaster mnisi czy mniszki budują najpierw kościół i kilka pustelni oraz piec, który pozwoli wypalać wyroby rzemieślnicze, źródło zarobkowania na chleb powszedni. Mniszki w Grabowcu pracują w warsztatach swoich pustelni. W zależności od kompetencji i zdolności wytwarzają: ikony, figury, medaliony, wyroby z drewna i z metalu, fajans ręcznie malowany, wypiekają też ciasteczka. Wykonywane rzemiosło jest przesłaniem wiary.
Mniszki ofiarowują każdej osobie pukającej do bramy monasteru gościnę naznaczoną szacunkiem. Goście, którzy pragną przebywać kilka dni w milczeniu i samotności, mogą uczestniczyć w oficjach liturgicznych monasteru, modlić się w oratorium swojej celi, adorować Najświętszy Sakrament w kościele.

2011-12-31 00:00

Oceń: +3 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Podpalono kościół na ukraińskim Zakarpaciu; antywęgierskie graffiti na ścianach

2025-07-17 13:07

[ TEMATY ]

Ukraina

Węgry

Karol Porwich/Niedziela

ZDJĘCIE ILUSTRACYJNE

ZDJĘCIE ILUSTRACYJNE

Katolicki kościół we wsi na ukraińskim Zakarpaciu został podpalony, a na jego ścianach umieszczono antywęgierskie graffiti - poinformował w czwartek węgierski tygodnik „Mandiner”. W komentarzu do incydentu premier Viktor Orban zapewnił Węgrów mieszkających na Ukrainie o wsparciu władz w Budapeszcie.

Kościół został podpalony w środę wieczorem, a na jego ścianach napisano „Węgrzy, wyp*****lać” oraz „Węgrów na noże”. Węgierski tygodnik powiadomił, że ogień został szybko ugaszony dzięki sprawnej interwencji straży pożarnej i nie rozprzestrzenił się na inne obiekty.
CZYTAJ DALEJ

Drag Queen odpowie za zniszczenie baneru #StopLGBT

2025-07-17 06:09

[ TEMATY ]

LGBT

Fundacja Życie i Rodzina

Fundacja Życie i Rodzina

24 lipca 2024 r. uczestnik parady LGBT w Poznaniu, Marek M., wyrwał przedstawicielom Fundacji Życie i Rodzina transparent #StopLGBT i zniszczył go. Policja wysłała zawiadomienie do sądu o popełnieniu wykroczenia – teraz sąd podejmie decyzję o ukaraniu mężczyzny przebranego za kobietę.

Podczas tzw. parady równości w Poznaniu Marek M., mężczyzna w stroju kobiety, dopuścił się fizycznego ataku na przedstawicieli Fundacji Życie i Rodzina. W ramach kontrmanifestacji prezentowali oni banery informujące o ujawnionych przypadkach wykorzystywania seksualnego dzieci, których sprawcami są osoby należące do środowisk LGBT. Obok składania petycji, jest to jedno z działań mających na celu przeciwdziałanie „tęczowej” propagandzie. Uczestnik marszu rzucił się na kobietę trzymającą transparent i brutalnie wyrwał go jej. Plakat został zniszczony. Interweniowała policja.
CZYTAJ DALEJ

Cieszę się, że ta książka ujrzała światło dzienne! Czy obecny redaktor naczelny „Niedzieli” też zdecyduje się na wywiad-rzekę?

Gdy zagłębiłam się w treść wydanego właśnie wywiadu-rzeki z księdzem Ireneuszem Skubisiem, miałam przed oczami wszystko, co działo się od początku mojej pracy w „Niedzieli”, czyli od roku 1998.

Zapamiętałam ks. infułata właśnie takiego, jaki wyłania się z najnowszej książki Czesława Ryszki: uśmiechniętego, zatroskanego o Kościół i Polskę, z pasją powtarzającego, że media katolickie mają do spełnienia ważną misję ewangelizacyjną. Kochającego „Niedzielę” najmocniej na świecie, doceniającego jej pracowników i dziennikarzy, a także najbardziej znamienitych autorów, którzy na przestrzeni lat gościli na łamach. Ta książka to wspaniała panorama nie tylko dziejów „Niedzieli”, ale także historii Kościoła i historii Polski. Opowieść o czasach, w jakich żyliśmy – m.in. w stanie wojennym, kiedy to ks. Skubiś nawet kilka razy w tygodniu musiał jeździć z Częstochowy do warszawskich urzędów, bo pismo podlegało ingerencjom cenzury, albo w czasach transformacji ustrojowej, gdy po roku 1989 w tygodniku podejmowano kwestie związane z życiem publicznym, m.in. z walką o życie dzieci poczętych. „Lata 90. to niekwestionowany sukces „Niedzieli”. Wybudowano nowy gmach redakcji, ruszyły edycje diecezjalne, powstały studia radiowe i telewizyjne „Niedzieli”, nakład sięgnął 300 tys. egzemplarzy, niektórzy nazywali nawet jej naczelnego „magnatem prasowym” – pisze Czesław Ryszka.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję