"A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz [ domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: ´Pokój wam!´. Następnie rzekł do Tomasza: ´Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!´. Tomasz Mu odpowiedział: ´Pan mój i Bóg mój!´" (J 20, 26-27).

Pomimo Zmartwychwstania Jezusa, w sercu Tomasza gościł niepokój, poczucie pustki i zagrożenia. Wyrażało się to w okazywaniu niedowierzania odnośnie do świadectw o Zmartwychwstałym składanych przez Jemu najbliższych. Swoje rozgoryczenie i sceptycyzm zawarł on w zdecydowanych słowach: "nie uwierzę" (J 20, 25). Ewentualność wiary była uwarunkowana nie tylko zobaczeniem Zbawiciela i Jego ran, ale także kontaktem z Jezusem poprzez dotknięcie znaków pozostałych na ciele po ukrzyżowaniu.

Jezus spełnia życzenie, możemy powiedzieć - warunek Tomasza. Dlaczego to czyni? Otóż pomimo głębokiego niedowierzania - Jezus nie był postacią obojętną Tomaszowi. Serce Apostoła pozostało smutne, bo ukrzyżowano Pana.

Jezus nigdy nie pozostaje obojętny, gdy ktoś wyraża Nim zainteresowanie. Z tego też powodu przeprowadza Tomasza z "pustyni zwątpienia" do "żywego ogrodu wiary". Tomasz, rozpoznając Jezusa, wyznaje wiarę w Niego słowami: "Pan mój i Bóg mój!". Słowa Apostoła wyrażają atmosferą serca umocnionego w miłości.

Oświadczenie Tomasza wypowiedziane po rozpoznaniu Zmartwychwstałego możemy nazwać "Wielkanocnym wyznaniem wiary". Dokonało się ono w atmosferze szczególnej - na modlitwie.

Niektórzy malarze, kontemplując tę ewangeliczną scenę i przenosząc ją na płótno, ukazują Tomasza klęczącego i jednocześnie głęboko pochylnego w kierunku stóp Jezusa. Odzwierciedla to atmosferę modlitwy i ducha pokory w stosunku do Odkupiciela, który swoim objawieniem spełnia jego życzenie.

Zmartwychwstały Pan zaradzi i naszemu niedowiarstwu, jeśli o to szczerze prosić go będziemy. W naszej sytuacji życiowej jakże często budzą się w sercu jakieś odruchy niewiary i zamknięcia, podejrzliwości i sceptycyzmu. On - Zmartwychwstały czeka na gotowość naszego serca, aby przyjść nam z pomocą.

Każda odpowiedź Jezusa na naszą prośbę jest Jego wielkanocnym przychodzeniem do naszego serca - czasami nie do końca otwartego. Nasz modlitewny dialog ze Zmartwychwstałym niech będzie radosnym Jego uwielbieniem: "Pan mój i Bóg mój!". On to bowiem dla naszego zbawienia stał się człowiekiem, dał się ukrzyżować i zmartwychwstał.