Wbrew oczekiwaniom opozycji i środowisk skrajnie lewicowych protesty tzw. "Strajku Kobiet" wyróżniały się jedynie wulgarnością, a nie frekwencją czy determinacją. Protesty były o wiele mniejsze niż w 2016 roku, a zamiast kobiet przyciągnęły raczej znudzone siedzeniem w domu dzieci i młodzież. W dużych miastach urządzono im bowiem dyskoteki pod gołym niebem. Największy piątkowy protesty gromadziły kilkadziesiąt tysięcy osób i były dalekie od zapowiadanego sukcesu.

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego według niektórych prawników obowiązuje od 22 października, a inni twierdzą, że obowiązuje wraz z dniem publikacji. Według informacji Rządowego Centrum Legislacji orzeczenie jest gotowe do publikacji w poniedziałek 2 listopada. A więc od tego dnia w polskich szpitalach nie może być przeprowadzona żadna aborcja eugeniczna. Troje dzieci zostanie ocalonych każdego dnia.

Wyrok Trybunału jest ostateczny i powinien zamknąć całą dyskusje nt. eugeniki w Polsce. Tak się jednak nie stało, bo najpierw wicepremier Jarosław Gowin, a kilka dni później także prezydent Andrzej Duda wyszedł ze swoją inicjatywą. Najpierw udzielił dwóch głośnych wywiadów w mediach, a w piątek złożył projekt ustawy proponując aborcję tzw. wad letalnych.

Nie byłoby to aż tak bardzo zaskakujące, gdyby nie wcześniejsze deklaracje Andrzeja Dudy, że jest za życiem i podpisze ustawę znoszącą aborcję eugeniczną. Mówił także, że czeka na orzeczenie Trybunału, a gdy ono stało się faktem rzecznik prezydenta odniósł się do sędziów z uznaniem.

Inicjatywa prezydenta jest również zdumiewająca z jeszcze jednego powodu. Andrzej Duda wielokrotnie deklarował się jako katolik wierny nauczaniu św. Jana Pawła II. Gdy jednak sięgniemy do nauczania Papieża Polaka w Encyklice Evangelium Vitae jasno wskazane jest, że katolicki polityk nie może głosować ani postulować zmian, które będą pogarszać stan prawny ochrony życia dzieci nienarodzonych. Natomiast ustawa prezydenta bez wątpienia pogarsza ochronę prawną dzieci nienarodzonych.

Propozycja jest więc bardzo kontrowersyjna z punktu widzenia nauczania Kościoła, ale także wydaje się być sprzeczna z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego. W projekcie czytamy, że zabicie dziecka będzie możliwe, gdy "badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na wysokie prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się martwe albo obarczone nieuleczalną chorobą lub wadą, prowadzącą niechybnie i bezpośrednio do śmierci dziecka, bez względu na zastosowane działania terapeutyczne".

W starej i uchylonej przez Trybunał przesłance eugenicznej, aborcja była możliwa, gdy istniało "duże prawdopodobieństwo" wady lub choroby dziecka. W projekcie prezydenckim jest zapis o "wysokim prawdopodobieństwie". Nie wiem, czym ten nowy zapis różni się od poprzedniego, ale zapewne może stać się polem do nadużyć. Co więcej, zapis o "prawdopodobieństwie" także został uznany za sprzeczny z konstytucją podczas uzasadnienia orzeczenia 22 października. - Rozstrzygniecie ( prawne przyp. red) nie powinno brać pod uwagę okoliczności związanych ze stanem zdrowia płodu. Ustawa o planowaniu rodziny wskazuje jako przesłankę nie stan diagnostycznej pewności, lecz jedynie dużego prawdopodobieństwa (...). Sam fakt upośledzania płodu lub i nieuleczalnej choroby nie może samodzielnie przesądzać o przerywaniu ciąży w perspektywie konstytucyjnej - mówił w uzasadnieniu prof. Justyn Piskorski, sędzia Trybunału Konstytucyjnego uzasadniając orzeczenie. Sędzia sprawozdawca wskazał także, że zdarzenie, które może się ziścić z dużym prawdopodobieństwem, nie może dawać podstawy do działań związanych z przerwaniem życia.

Prezydent kilka razy mówił, że chodzi mu o zabezpieczanie zdrowia psychicznego kobiety. Tyle, że takie zabezpieczanie odnosi się do innej nadal zgodnej z prawem przesłanki. Ale same stwierdzenia takie są niebezpieczne, bo za chwilę będziemy mieli aborcje ze względu na depresje, czy bezsenność. Po za tym jest wystarczająco wiele badań naukowych, które jednoznacznie wskazują, że to właśnie aborcja jest zbrodnią na psychice kobiety. Aborcja jest o wiele bardziej niebezpieczna dla zdrowia kobiety, niż urodzenie chorego, czy umierającego dziecka.

Inicjatywę można traktować jako próbę wytrącenia argumentów zwolennikom aborcji i opozycji. Oznacza to, że prezydent chce szczegółowego podziału na dzieci, które będzie można zabić przed narodzeniem i te, których życie będzie chronione. Teoretycznie można byłoby ją interpretować etycznie, jako swoiste odstąpienie od uporczywej terapii, jednak w fazie życia płodowego jest to prawie niemożliwe.

Praktycznie nigdy nie ma 100 proc. pewności ws. wad letalnych, a prawdopodobieństwo diagnozy wzrasta dopiero wraz z wiekiem dziecka. Bioetycy wskazują, że znów lekarze musieliby dokonywać tzw. późnych aborcji po 24 tyg. życia. Niebezpieczne jest również rozszerzanie przesłanki "zdrowia i życia" na zdrowie psychiczne kobiety, bo praktyka w innych państwach pokazuje, że w ten sposób można uzasadnić wszystkie aborcje. Psychologia paliatywna jednoznacznie wskazuje, że dla zdrowia psychicznego kobiety o wiele zdrowszy jest poród i pożegnanie dziecka, niż jego zabicie.

Wybitny ekspert od medycyny paliatywnej dzieci prof. Tomasz Dangel od lat wskazuje jeszcze na cierpienie dziecka. - Nie spotkałem się jeszcze z przypadkiem pacjenta naszego hospicjum, któremu nie potrafiłbym pomóc. Dlatego twierdzenie, że należy zabić nienarodzone dziecko, bo po urodzeniu będzie cierpiało, uważam za fałszywe i demagogiczne - mówił w wywiadzie profesor. Dziecko poddane np. aborcji farmakologicznej odczuwa duszność, tak długo jak jeszcze żyje, np. kilka godzin. Duszność jest znacznie trudniejsza do wytrzymania niż ból.

Każdy prawnik, który interesuje sie orzecznictwem konstytucyjnym ws. ochrony życia doskonale wiedział, że wyrok ws. aborcji eugenicznej mógł być tylko jeden. Od prawie 24 lat wszystkie orzeczenia różnych składów sędziowskich w tej sprawie były jednoznaczne. Konstytucja chroni życie ludzkie od poczęcia do naturalnej śmierci. Intencją projektu prezydenckiego zapewne było uspokojenie sytuacji na ulicach, ale te niepokoje i tak by ustały, bo były bezcelowe i daremne. Na ulicy nie da się bowiem zmienić konstytucji.

Jeśli ktoś myślał, że proaborcyjne środowiska będą szanować konstytucję, to się myli. Posłanka Lewicy Agnieszka Dziemianowicz-Bąk już zapowiedziała zbieranie podpisów pod obywatelskim projektem zezwalającym na aborcję na życzenie. Projekt nie ma jakichkolwiek szans, bo przecież potrzebna jest zmiana konstytucji, a do tego lewica musi uzbierać aż 307 posłów z 460 zasiadających w polskim Sejmie.