Choroba, słabość, cierpienie - nie ma na świecie człowieka, który w ciągu życia nie zetknął się z nimi lub ich nie doświadczył. Prosto jest kochać ludzi pięknych i zdrowych, przebywać z nimi, cieszyć się ich radościami. Gorzej bywa, gdy w nasze życie wkracza choroba, która poddaje próbie życie ludzkie. Człowiek doświadcza w chorobie swojej niemocy, ograniczeń i skończoności, a każda choroba prowadzi do niepokoju i może łączyć się z przewidywaniem śmierci. Czasami chorzy i opiekujący się nimi zamykają się w sobie, pogrążają w rozpaczy, a czasem wręcz buntują się przeciw Bogu. Nie wystarcza samozaparcie, cierpliwość, chęć pomocy, dzielenie czyjegoś cierpienia - potrzeba czegoś więcej. Z myślą o takich właśnie chwilach Ojciec Święty Jan Paweł II ustanowił w 1992 r. Światowy Dzień Chorego, który obchodzony jest 11 lutego, w rocznicę pierwszego objawienia w Lourdes.
W Zamościu jednym z punktów obchodów tego dnia była Msza św. w kaplicy „starego szpitala” przy ulicy Peowiaków, sprawowana przez bp. Mariusza Leszczyńskiego przy udziale kapelana szpitala ks. Stanisława Nazarczuka. Mimo bardzo mroźnego dnia, niewielką kaplicę wypełnili wierni, pragnący przyjąć sakrament namaszczenia chorych. Bp Mariusz, zwracając się w homilii do zgromadzonych, przypomniał, jak wielką troską i miłością otaczał chorych Chrystus. Wzruszony cierpieniem Bóg Człowiek pozwalał się nie tylko dotykać chorym, lecz brał na siebie ich ból i słabość. Opisane przez ewangelistów uzdrowienia były wyraźnymi znakami, zapowiadającymi to największe i najważniejsze wydarzenie, jakim było zwycięstwo nad grzechem i śmiercią, dokonane przez Chrystusa na krzyżu. Tam właśnie, przez swoją mękę i śmierć, Jezus nadał cierpieniu nowe znaczenie, przez które obecnie chory i cierpiący upodabnia się do Niego i z Nim samym jednoczy. Każdy powinien być świadomy, że wprawdzie jest ból, jest choroba, wreszcie bywa też i śmierć, ale jest także zmartwychwstanie. Bp Leszczyński przytoczył także obszerne fragmenty orędzia Ojca Świętego Benedykta XVI skierowanego do chorych w 2012 r. Wskazał też na ogromną wiarę trędowatego, który zaufał Chrystusowi bezgranicznie i dzięki temu został uzdrowiony. Administrator diecezji, zwracając się do pracowników służby zdrowia, podziękował im za ich trudną i niejednokrotnie niewdzięczną pracę. To przecież właśnie lekarze, pielęgniarki, położne i inni odnajdujący w chorych oblicze cierpiącego Chrystusa, przywracający im siły swoją pracą i po prostu obecnością, świadczą o Bogu czasem nawet nie wymawiając Jego imienia. Bp Mariusz zachęcił zgromadzonych chorych do przyjmowania sakramentu namaszczenia, którego nie należy utożsamiać z ostatnim namaszczeniem. Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach olejem poświęconym, wymawiając tylko jeden raz następujące słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie”. Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. Także w ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Można przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Również osoby starsze, u których pogłębia się słabość, mogą przyjmować sakrament chorych, aby poczuć się lepiej nie tylko fizycznie, ale i psychicznie.
Mszę św. koncelebrowaną zakończyło namaszczenie chorych i specjalne błogosławieństwo udzielone przez ks. Biskupa.