Niedawno, podczas wewnętrznej debaty, część członków Rady Programowej TVP poddała TVP miażdżącej ocenie jako "stację publiczną". Rzeczpospolita ( 24 kwietnia) cytuje słowa Kazimierza Kutza, reżysera i senatora: " TVP jest w fazie śmierci klinicznej", a mówienie o jej publicznym charakterze to "oszukiwanie społeczeństwa", gdyż działa ona wyłącznie w wyniku "porozumienia polityków i handlowców, które nie ma nic wspólnego z interesem publicznym".
Dodajmy, że podczas tzw. prawyborów w Nysie zdecydowana większość ankietowanych poddała równie miażdżącej krytyce działalność Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji...
"Publiczność" TVP (czyli finansowanie jej ze środków podatkowych) powinna zapewniać pełnienie przez TVP roli przede wszystkim edukacyjnej (w szeroko rozumianym znaczeniu tego słowa); ta edukacyjna rola zakładałaby zarazem ograniczenie do minimum polityki i komercji. Programy oświatowe, edukacyjne, historyczne, ekonomiczne, także polityczne, ale wyjaśniające mechanizmy polityczne, a nie tworzące politykę... - na taką rolę telewizji publicznej chętniej "zgodziliby się zapewne obywatele-podatnicy bez względu na przekonania polityczne, gdyż taka telewizja stanowiłaby wspólny apolityczny mianownik.
Taka telewizja publiczna funkcjonowałaby więc raczej jako oświatowa instytucja niż medium polityczno-komercyjne, jakim jest dzisiaj.
Powód tego "rozdwojenia jaźni" tkwi zarówno w upolitycznieniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (pochodzącej z czysto politycznych nominacji), jak i w dwoistym charakterze finansowym samej TVP, finansowanej tak z podatku, jak i wpływów reklamowych. Przy takiej strukturze nadzoru i finansowania inaczej niż jest być chyba nie może...
Już wówczas, gdy tworzono i powoływano KRRiT, co światlejsi obserwatorzy sceny politycznej zwracali uwagę na fakt, że jest to tylko pozorne "odpolitycznienie" państwowego nadzoru nad telewizją, a tak naprawdę jest to poddanie jej politycznej grze interesów pomiędzy prezydentem a partiami politycznymi tworzącymi akurat parlament. Podobne zastrzeżenia - co do "pozorności" - zmian podnoszono wobec podwójnego statusu finansowego TVP, utrzymującej się zarówno z podatku, jak i z reklam (co, nawiasem mówiąc, jest w dodatku nieuczciwą konkurencją wobec nadawców prywatnych).
Nic też dziwnego, że sama Rada Programowa Telewizji Publicznej jest dziś bezradna, o czym świadczyła m.in. wspomniana debata...
"Trzeba pozwolić temu gratowi zgnić i zacząć od zera" - powiedział dosadnie Kazimierz Kutz. Emocje - emocjami, ale problem telewizji publicznej pozostaje: widać coraz wyraźniejsze rozmijanie się społecznych oczekiwań z tym, co dzisiaj telewizja państwowa odbiorcom proponuje.