Reklama

Wielkanoc

"...skosztować chleba w Emaus"

„Zostań z nami, Panie, gdyż ma się ku wieczorowi” (por. Łk 24, 29). Z tym usilnym zaproszeniem dwaj uczniowie zdążający do Emaus wieczorem w dniu Zmartwychwstania zwrócili się do Wędrowca, który przyłączył się do nich w drodze. Przygnębieni smutnymi myślami, nie przypuszczali, że ten Nieznajomy to ich Mistrz, już zmartwychwstały. Odczuwali jednak, jak „pałało w nich serce” (por. tamże, 32), kiedy On z nimi rozmawiał, „i wyjaśniał” Pisma. Światło Słowa roztapiało ich twarde serca i „otwierało im oczy” (por. tamże, 31). Pośród cieni chylącego się ku zachodowi dnia i mroku zalegającego w duszy, ów Wędrowiec był jasnym promieniem, na nowo budzącym nadzieję i otwierającym ich ducha na pragnienie pełni światła. „Zostań z nami” - prosili. A On przyjął ich zaproszenie. Wkrótce oblicze Jezusa miało zniknąć, ale Mistrz miał „pozostać” pod zasłoną „łamanego chleba”, wobec którego otworzyły się ich oczy.
Ikona uczniów z Emaus pozwala w odpowiednim świetle ukazać Rok, w którym Kościół w sposób szczególny będzie starał się przeżywać tajemnicę Najświętszej Eucharystii. Na naszej drodze pełnej pytań, niepokojów, nieraz także bolesnych rozczarowań Boski Wędrowiec nadal przyłącza się do nas i nam towarzyszy, prowadząc nas przez wyjaśnianie Pism do zrozumienia Bożych tajemnic. Kiedy spotkanie staje się pełne, miejsce światła Słowa zajmuje światło płynące z „Chleba życia”, przez który Chrystus wypełnia w najdoskonalszy sposób swą obietnicę, że „będzie z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (por. Mt 28, 20) - napisał we wprowadzeniu do listu apostolskiego Mane nobiscum Domine - na Rok Eucharystii Ojciec Święty Jan Paweł II.

Niedziela Ogólnopolska 13/2005

Velazquez, Dziewczyna kuchenna ze sceną Wieczerzy w Emaus w tle
Zdjęcie ze zbiorów Autorki

Velazquez, Dziewczyna kuchenna ze sceną Wieczerzy w Emaus w tle<br>Zdjęcie ze zbiorów Autorki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niezwykłe wydarzenie trzeciego dnia po męce i śmierci Chrystusa szczególnego znaczenia nabiera w Roku Eucharystii. Zachęca nas do głębszego zrozumienia „Świętej Uczty, w której przyjmuje się Chrystusa”. Ta wielka tajemnica, często ogarniająca nasze dusze, mobilizuje nas również do poznania sposobu jej przeżywania przez innych. Spróbuję ją przybliżyć poprzez osobiście niedawno odkryte - mało znane, lecz mocno poruszające umysł i zmysły - wspaniałe dzieła dwojga wielkich twórców, by odpowiadając na prośbę Ojca Świętego „o dostarczenie w tym względzie stosownych wskazań i propozycji”, tą skromną „inicjatywą” włączyć się „do uświadomienia sobie na nowo tego, jak niezrównany skarb Chrystus powierzył swemu Kościołowi” - nam wszystkim.
Objawienie się Zmartwychwstałego Chrystusa w oddalonym o 60 stadiów miasteczku Emaus swym uczniom inspirowało twórczość wielu malarzy i poetów. Znalazło wyraz w licznych przedstawieniach ikonograficznych, ukazujących drogę do Emaus, wieczerzę w Emaus i zniknięcie Jezusa sprzed oczu uczniów. Nawiązując do Roku Eucharystii, uwzględnię tylko scenę wieczerzy, której najpiękniejsze kompozycje w malarstwie nowożytnym stworzyli malarze weneccy: Giovanni Bellini (ok. 1429-1516) i jego uczeń Tycjan (ok. 1490-1576), Paolo Caliari, zw. Veronese (1528-88) i Caravaggio (1573-1610), oraz holenderscy, przede wszystkim Rembrandt van Rijn (1606-69) - Wieczerza w Emaus (1648). Scenę tę na dwóch płótnach uwiecznił także jeden z najwybitniejszych malarzy świata - Diego Rodríguez de Silva y Velázquez (1599-1660) - największa chluba szkoły sewilskiej.
Najstarszy z siedmiu synów osiadłego w Sewilli portugalskiego szlachcica i wywodzącej się z andaluzyjskiej szlachty matki - ochrzczony 6 czerwca 1599 r. w kościele św. Pawła w Sewilli - w zamożnym domu rodziców odebrał staranne wychowanie. Malarstwa uczył się najpierw u sewillczyka Francisca Herrery Starszego (ok. 1590-1656), następnie u Włocha - Francesco Pacheco, który prowadził rodzaj literackiego salonu, gdzie zbierali się uczeni księża, poeci i artyści. To niewątpliwie dobrze przygotowywało go do późniejszej dworskiej kariery. Po zdaniu egzaminów cechowych w 1617 r. Diego został mistrzem. W 1618 r. poślubił córkę swego nauczyciela - Juanę. Będąc uznanym oficjalnie artystą sewilskim, otrzymywał liczne zlecenia (głównie kościelne) na obrazy o tematyce religijnej, portrety i martwe natury.
W pierwszym, sewilskim okresie (do 1622 r.) twórczości namalował wspomniane już dwa obrazy: Wieczerza w Emaus (ok. 1620; obecnie w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku) i Dziewczyna kuchenna ze sceną Wieczerzy w Emaus w tle (ok. 1618; od 1987 r. w National Gallery of Ireland w Dublinie). Tę drugą, wcześniejszą kompozycję umieszczę w centrum swej uwagi. Przedstawia ona skromną, zdawałoby się zwyczajną scenę kuchenną. Ukazana w niej dziewczyna nie wykonuje żadnej czynności. Nachylona jest nad czystym stołem, z ustawionymi na nim - tworzącymi martwą naturę - naczyniami. Wyszorowany garnek, kilka glinianych dzbanków i misek, moździerz - nic więcej. Wszystko jest pomyte, praca skończona, widać „dzień się już nachylił”. Postać dziewczyny i statki kuchenne rzucają długie cienie. Z lewej strony obrazu płynie bowiem silne światło.
Podnosząc wzrok znad stołu, w górnym narożniku obrazu widzimy małą scenę - Chrystus z ujawniającą Jego Boskość świetlistą aureolą i jeden z zaskoczonych uczniów - gospody w Emaus. Malując ten „obraz w obrazie”, ukazujący równocześnie przyziemną scenę kuchenną i jedno z najważniejszych wydarzeń ewangelicznych - podobnie jak flamandzcy mistrzowie - Velázquez połączył elementy święte i świeckie, wzniosłe i pospolite. Niezwykłość tego dzieła podkreśla postać służącej, Mulatki, kobiety po wielekroć poniżonej. „Zastygła za stołem, skupiona zdaje się nadsłuchiwać słów wypowiadanych w dalekiej izbie. Dziewczyna nadsłuchuje, lecz się nie ogląda, uparty wzrok wbijając w pusty blat stołu. Czy jednak nie oblewa jej płynące stamtąd światło zbawienia? «Ostatni będą pierwszymi»? Czy takie jest przesłanie tego osobliwego obrazu?” - zastanawia się Maria Poprzęcka, wybitny historyk sztuki (Wysokie Obcasy z 10 kwietnia 2004 r., s. 30).
To wczesne, niepospolite dzieło hiszpańskiego mistrza przykuło wzrok Denise Levertov (1923-97), jednej z najciekawszych, współczesnych poetek amerykańskich, urodzonej w Anglii - córki rabina z rodu znanego rosyjskiego chasyda i matki, walijskiej mistyczki - odbywającej „powolną wędrówkę od agnostycyzmu do wiary chrześcijańskiej”, podczas której przechodziła „od wątpliwości i pytań do afirmacji”. W wielu wierszach wyobrażała historyczne postacie albo ośmielała się wnikać, tak głęboko, jak tylko potrafiła, w wydarzenia Nowego Testamentu, m.in. w wieczerzę w Emaus.
Niech ten obraz i ten wiersz pozwolą nam „uwierzyć, że u Boga wszystko jest możliwe, skosztować chleba w Emaus, który przełamały i błogosławiły ciepłe ręce” (D. Levertov).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W Nigerii trwa wojna religijna przeciw chrześcijanom

2025-09-23 19:48

[ TEMATY ]

Nigeria

chrześcijanie

wojna religijna

Vatican Media

Świątynia w Nigerii

Świątynia w Nigerii

W południowej Nigerii prowadzona jest nie wprost wojna religijna przeciw chrześcijanom – powiedział Radiu Watykańskiemu prezes stowarzyszenia SIGNIS Afryka, komentując zabójstwo kolejnego kapłana w tym kraju. Jego zdaniem wszystko wskazuje na to, że zamach ten miał motywy religijne. Islamiści przemocą szerzą swoją religię. Chcą przejęć kontrolę na regionami, które w większości są zamieszkiwane przez chrześcijan – dodaje ks. Walter Ihejiriki.

Przewodniczący afrykańskiej gałęzi Międzynarodowego Stowarzyszenia Mediów Katolickich SIGNIS przypomina, że zamordowany w ubiegły piątek ks. Matthew Eya dołączył do długiej listy chrześcijan, duchownych i świeckich, którzy zginęli za wiarę w Nigerii. Jego zdaniem chodzi tu o dobrze zaplanowaną strategię islamskich terrorystów. Nasilenie porwań i zabójstw w południowej części kraju, ma na celu szerzenie religii poprzez terror – dodaje ks. Ihejiriki, podkreślając, że to właśnie w tym kontekście należy postrzegać również ostatni zamach na kapłana.
CZYTAJ DALEJ

Nowe cuda świętego stygmatyka

Niedziela Ogólnopolska 39/2020, str. 12-13

[ TEMATY ]

O. Pio

pl.wikipedia.org

Jeszcze za swojego życia Ojciec Pio wzbudzał zarówno podziw, jak i kontrowersje. Przede wszystkim jednak pociągał wiernych do większej pobożności. Czy jego przesłanie jest nadal aktualne? 
Jakie cuda dzieją się obecnie za jego wstawiennictwem? Zapytaliśmy o to br. Romana Ruska, kapucyna, który niemal na co dzień spotyka się z ludźmi doznającymi łask za wstawiennictwem św. Ojca Pio.

Ireneusz Korpyś: Od śmierci Ojca Pio minęły 52 lata, a nadal mówi się o nim tak, jakby żył. Czy Brat dostrzega wpływ tego świętego na nasze życie?
CZYTAJ DALEJ

Toruń: Zmarł ks. prałat Stanisław Kardasz, działacz społeczny i opozycyjny

2025-09-23 18:29

[ TEMATY ]

działacz społeczny

opozycjonista

ks. prałat Stanisław Kardasz

Diecezja toruńska

Zmarł ks. prałat Stanisław Kardacz

Zmarł ks. prałat Stanisław Kardacz

Zmarł ks. prałat Stanisław Kardasz, wieloletni proboszcz parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej i Świętego Jerzego w Toruniu, działacz społeczny i opozycyjny związany z Solidarnością. Miał 88 lat – poinformowała we wtorek kuria diecezji toruńskiej.

Ks. Kardasz urodził się 29 października 1936 r. w Gdyni. W 1960 r. ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Pelplinie, a w 1968 r. – historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był m.in. wikariuszem parafii św. Jakuba w Toruniu i parafii św. Krzyża w Grudziądzu, a w latach 1976-2013 proboszczem parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej i Świętego Jerzego w Toruniu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję