Za nami I Archidiecezjalno-Wojewódzki Festiwal Piosenki Religijnej „Exodus”, który odbył się pod patronatem abp. Wacława Depo, metropolity częstochowskiego.
II miejsce – Weronika Aksman, Szkoła Podstawowa we Wrzosowej („Tłumy, tłumy serc”)
III miejsce – Zuzanna Kijak, Szkoła Podstawowa we Wrzosowej („List do Boga”)
szkoły ponadpodstawowe
I miejsce – Amelia Kita, Miejski Ośrodek Kultury w Łazach („Droga Via Dolorosa”)
II miejsce – eq aequo Anna Wolska, Miejski Ośrodek Kultury w Łazach („Pasja miłości”) i Maria Pietrzak, Gminne Centrum Kultury, Informacji i Rekreacji w Poczesnej („Trzy krzyże”)
III miejsce – nie przyznano
Maciej Orman/Niedziela
dorośli
I miejsce – Natalia Zielonka, parafia św. Elżbiety Węgierskiej w Częstochowie („Ave Maria Jasnogórska”)
II miejsce – nie przyznano
III miejsce – nie przyznano
Maciej Orman/Niedziela
schole, chóry i zespoły wokalne
Reklama
I miejsce – eq aequo Zespół Folklorystyczny „Wrzosowianie” („Barka”) i schola z parafii św. Elżbiety Węgierskiej w Częstochowie („Jezus zwyciężył”)
II miejsce – duet wokalny Maja Kamosińska i Paweł Dylewski, Gminne Centrum Kultury, Informacji i Rekreacji w Poczesnej („Syćka se wom zycom”)
III miejsce – Srebrne Aniołki, schola parafii św. Jana Chrzciciela w Poczesnej („Uwielbiajcie Pana”)
Maciej Orman/Niedziela
– W latach 90. w parafii św. Antoniego z Padwy w Częstochowie byłem współorganizatorem trzech pierwszych festiwali „Exodus”. Później nastąpiła przerwa. Kiedy zostałem proboszczem w parafii w Poczesnej, było moim marzeniem, żeby ten festiwal reaktywować i w tym roku to się udało dzięki naszemu Parafialnemu Oddziałowi Akcji Katolickiej – powiedział ks. Jarosław Sroka. Wyraził nadzieję, że to wydarzenie na stałe wpisze się w kalendarz duszpasterskich i ewangelizacyjnych inicjatyw w parafii i archidiecezji.
Maciej Orman/Niedziela
– Celem tego festiwalu jest to, aby młodzi ludzie, wzorując się na starszych, uczyli się pieśni religijnych i je śpiewali, żeby wiedzieli, że przez taką piosenkę religijną możemy zawsze chwalić i wielbić Boga oraz że warto przychodzić do kościoła, bo w nim też wiele dobrego się dzieje – dodała Anna Urbaniak, prezes Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej w parafii św. Jana Chrzciciela w Poczesnej.
Maciej Orman/Niedziela
Reklama
– To dla mnie bardzo ważne wydarzenie. Śpiewam od dziecka w zespołach religijnych, więc był to dla mnie szczególnie ważny występ – przyznała w rozmowie z „Niedzielą” Natalia Zielonka z parafii św. Elżbiety Węgierskiej w Częstochowie, zwyciężczyni w kategorii dorosłych, która wraz z parafialną scholą cieszyła się również z wygranej w kategorii schole, chóry i zespoły wokalne. Podkreśliła, że śpiew to jeden z najlepszych sposobów modlitwy. – Życzę sobie, żeby Pan Bóg prowadził mnie po tej wspaniałej drodze – dopowiedziała.
Kierownikiem artystycznym zwycięskiej scholi jest Paulina Peryga. – Jaka jest recepta na sukces? Być otwartym na wszystkich i wszystko, co się dostaje – wyjaśniła. Schola gra podczas niedzielnej Mszy św. o godz. 10.30. Zaprasza w swoje szeregi każdego, kto śpiewa i gra na czym umie. – Mamy dużo dzieciaków. Są chęci i zaangażowanie. Potrzeba nam cierpliwości i dużo modlitwy – podsumowała.
Maciej Orman/Niedziela
Kolejny Archidiecezjalno-Wojewódzki Festiwal Piosenki Religijnej „Exodus” już za rok, również w Niedzielę Miłosierdzia Bożego.
– Kościół to rodzina dzieci Bożych, a synod to takie zatrzymanie po to, żeby dzieci i rodzina spotkały się ze sobą i porozmawiały o tym, co cieszy i smuci – powiedział bp Andrzej Przybylski w parafii św. Jana Chrzciciela w Poczesnej.
Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej przewodniczył Mszy św. na rozpoczęcie synodu w tej wspólnocie.
Boże Ciało, zwane od czasów Soboru Watykańskiego II Uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jest liturgicznym świętem wdzięczności za dar wiecznej obecności Jezusa na ziemi. Chrześcijanie od początków Kościoła zbierali się na łamaniu Chleba, sławiąc Boga ukrytego w ziemskim chlebie. Święto jest przedłużeniem Wielkiego Czwartku, czyli pamiątki ustanowienia Eucharystii. A z tego wynika, że uroczystość ta skryta jest w cieniu Golgoty, w misterium męki i śmierci Jezusa.
Historia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. W klasztorze w Mont Cornillon, w pobliżu Liege we Francji, przebywała zakonnica Julianna, która wielokrotnie miała wizję koła na wzór księżyca, a na nim widoczną plamę koloru czarnego. Nie rozumiała tego, więc zwróciła się do przełożonej. Gdy ta ją wyśmiała, Julianna zaczęła się modlić i pewnego razu usłyszała głos, oznajmiający, że czarny pas na tarczy księżyca oznacza brak osobnego święta ku czci Eucharystii, które ma umocnić wiarę, osłabioną przez różne herezje.
Władze kościelne sceptycznie odnosiły się do widzeń prostej Zakonnicy. Jednak kolejne niezwykłe wydarzenie dało im wiele do myślenia. W 1263 r. w Bolsenie, niedaleko Rzymu, kapłan odprawiający Mszę św. zaczął mieć wątpliwości, czy to możliwe, aby kruchy opłatek był Ciałem Pańskim. I oto, gdy nastąpił moment przełamania Hostii, zauważył, że sączy się z niej krew i spada na białe płótno korporału na ołtarzu. Papież Urban IV nie miał już wątpliwości, że to sam Bóg domaga się święta Eucharystii i rok po tym wydarzeniu wprowadził je w Rzymie, a papież Jan XXII (1334 r.) nakazał obchodzić je w całym Kościele. Do dziś korporał z plamami krwi znajduje się we wspaniałej katedrze w Orvieto, niedaleko Bolseny. Wybudowano ją specjalnie dla tej relikwii.
W Polsce po raz pierwszy święcono Boże Ciało w 1320 r., za biskupa Nankera, który przewodził diecezji krakowskiej. Nie było jednak jeszcze tak bogatych procesji, jak dziś. Dopiero wiek XVI przyniósł rozbudowane obchody święta Bożego Ciała, zwłaszcza w Krakowie, który był wówczas stolicą. Podczas procesji krakowskich prezentowały się proporce z orłami na szkarłacie, obecne było całe otoczenie dworu, szlachta, mieszczanie oraz prosty lud z podkrakowskich wsi.
W czasie procesji Bożego Ciała urządzano widowiska obrzędowe lub ściśle teatralne, aby przybliżyć ich uczestnikom różne aspekty obecności Eucharystii w życiu. Nasiliło się to zwłaszcza pod koniec XVI wieku, kiedy przechodzenie na protestantyzm znacznie się nasiliło i potrzebna była zachęta do oddania czci Eucharystii.
W okresie rozbiorów religijnemu charakterowi procesji Bożego Ciała przydano akcentów patriotycznych. Była to wówczas jedna z nielicznych okazji do zademonstrowania zaborcom żywej wiary. W procesjach niesiono prastare emblematy i proporce z polskimi godłami, świadczące o narodowej tożsamości.
Najpiękniej jednak Boże Ciało obchodzono na polskiej wsi, gdzie dekoracją są łąki, pola i zagajniki leśne. Procesje imponowały wspaniałością strojów asyst i wielką pobożnością prostego ludu, wyrażającego na swój sposób uwielbienie dla Eucharystii. Do dziś przetrwał zwyczaj zdobienia ołtarzy zielonymi drzewami brzóz i polnymi kwiatami. Kiedyś nawet drogi wyścielano tatarakiem. Do dziś bielanki sypią też przed kroczącym z monstrancją kapłanem kolorowe płatki róż i innych kwiatów.
Boże Ciało to również dzień święcenia wianków z wonnych ziół, młodych gałązek drzew i kwiatów polnych. Wieniec w starych pojęciach Słowian był godłem cnoty, symbolem dziewictwa i plonu. Wianki z ruty i kwiatów mogły nosić na głowach tylko dziewczęta.
Na wsiach wierzono, że poświęcone wianki, powieszone na ścianie chaty, odpędzają pioruny, chronią przed gradem, powodzią i ogniem. Dymem ze spalonych wianków okadzano krowy, wyganiane po raz pierwszy na pastwisko. Zioła z wianków stosowano też jako lekarstwo na różne choroby.
Gdzieniegdzie do poświęconych wianków dodawano paski papieru, z wypisanymi słowami czterech Ewangelii. Paski te zakopywano następnie w czterech rogach pola, dla zabezpieczenia przed wszelkim złem.
Dziś Boże Ciało to jedna z niewielu już okazji, aby przyodziać najpiękniejszy strój świąteczny - strój ludowy. W Łowickiem tego dnia robi się tęczowo od łowickich pasiaków. Kto wie, czy stroje ludowe zachowałyby się do dziś, gdyby nie możliwość ich zaprezentowania podczas uroczystości kościelnych. Chwała zatem i wielkie dzięki tym duszpasterzom, którzy kładą nacisk, aby asysty procesyjne występowały w regionalnych strojach. Dzięki temu procesje Bożego Ciała są jeszcze wspanialsze, okazalsze, barwniejsze. Ukazują różnorodność bogactwa sztuki ludowej i oby tak było jak najdłużej.
W ostatni czwartek oktawy Bożego Ciała, oprócz święcenia wianków z ziół i kwiatów, szczególnym ceremoniałem w naszych świątyniach jest błogosławieństwo małych dzieci. Kościoły wypełniają się najmłodszymi, często także niemowlętami, by i na nich spłynęło błogosławieństwo Boże. Wszak sam Pan Jezus mówił: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego” (Mk 10, 13-15).
Chrystus w Eucharystii wychodzi nam naprzeciw. Zawiera z nami przymierze. Sprzymierzmy się więc i my z Nim - powiedział abp Adrian Galbas. Centralne uroczystości Bożego Ciała w Warszawie rozpoczęły się Mszą św. sprawowaną w archikatedrze warszawskiej pod przewodnictwem metropolity warszawskiego. Bezpośrednio po liturgii wyruszyła uroczysta procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy, która zakończyła się na placu Piłsudskiego.
Na zakończenie uroczystości abp Adrian Galbas wygłosił homilię poświęconą Eucharystii jako sakramentowi nowego przymierza. Duchowny przypomniał, że Bóg zawarł ze swoim ludem nowe przymierze nie krwią cielców, jak na Synaju, ale poprzez Ofiarę Syna Bożego. - „To jest Krew moja, nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” - cytował słowa Jezusa wypowiadane w czasie każdej Eucharystii.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
