Pamiętam, że jeszcze jako młody wikariusz w parafii w Niegowici, potem w Krakowie, byłem asystentem kół KSM-u. Wkrótce jednak, w ramach brutalnej walki z Kościołem, KSM został rozwiązany przez władze komunistyczne. Pamiętam jeszcze ostatnie spotkanie w Krakowie, w Domu Katolickim, z młodzieżą akademicką. Była taka grupa studiująca ABC tomizmu. Ja byłem jej asystentem. Już toczył się wtedy proces Kurii Krakowskiej, a więc był to rok 1954. Myśmy jeszcze działali. To były już ostatnie spotkania. Parę tygodni potem KSM został ostatecznie zlikwidowany tam, gdzie istniał. Istniał wtedy tylko w dwóch archidiecezjach - w Krakowie i Poznaniu...
Jan Paweł II,
Ogólnopolska pielgrzymka KSM do Rzymu, 15 IV 1995 r.

Akcja Katolicka i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży są integralną częścią Kościoła, wpisaną w jego strukturę. Są to stowarzyszenia założone przez biskupów i działają z mandatu Kościoła, w ścisłej współpracy z biskupami, są świeckim przedłużeniem działań hierarchii.
Biskupi w imieniu całego Kościoła obdarzają zaufaniem ludzi świeckich, akceptują różne ich inicjatywy indywidualne i zbiorowe. Radują się charyzmatycznymi liderami lokalnych i światowych wspólnot, ale sami w niektórych krajach niekiedy powołują własne stowarzyszenia. W Polsce powołali je także. Po latach przerwy reaktywowali Akcję Katolicką i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży; wyznaczyli im zadania apostolskie, ewangelizacyjne, zadania, które świeccy winni spełniać mocą wypływającą z sakramentu chrztu, w ścisłej współpracy z biskupami. Bez aktu powołania Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży przez Konferencję Episkopatu Polski i bez woli biskupa diecezjalnego, który aktem prawnym eryguje te kościelne stowarzyszenia, nie mogłyby one zaistnieć. Ten akt prawny jest jednakże dopiero początkiem, nie finałem działania biskupiego. Odtąd biskup osobiście, również przez wyznaczonego przez siebie asystenta, interesuje się i wpływa na dynamikę i specyfikę działalności swego stowarzyszenia. Można powiedzieć, że takie będą AK i KSM w diecezji, jak ukształtuje je biskup.
Nieco inaczej wygląda sprawa z innymi ruchami lub wspólnotami. Neokatechumenat, Oaza czy Fokolaryni otrzymują inspirację od swoich założycieli (od pierwszej wspólnoty), którzy wyznaczą zadania, metodę pracy, sposób budzenia oraz realizacji charyzmatów. AK i KSM są stowarzyszeniami o wyjątkowej więzi ze swoim biskupem - to on wyciśnie na nich swoją duchowość, wskaże pola pracy, powie o oczekiwaniach, pomoże rozbudzać charyzmat i dar eklezjalności.
Częściowo biskupi dokonują tego przez zatwierdzenie statutów tychże stowarzyszeń. Reszta powinna należeć do samych członków i asystentów tych organizacji, wyznaczających sobie etapy działań, które biskupi przyjmą do wiadomości, zatwierdzą, może w jakiejś mierze pogłębią i pomogą rozwinąć.
Niezależnie od lokalnych programów KSM ma nadzieję na udzielenie pomocy konkretnemu młodemu człowiekowi w jego rozwoju ludzkim i w rozwoju jego wiary, ma pomóc w nawiązaniu bliższego (możliwie trwałego) kontaktu z Kościołem. Młody człowiek przez zaangażowanie wraz z innymi ma szansę przeżyć prawdę, że jest kimś twórczym, potrzebnym we wspólnocie Kościoła. Jest tu po prostu „kimś”, podmiotem, aktywnym, a nie jedynie przedmiotem, na który wpływ mają inni. Potwierdzenie owej podmiotowości można znaleźć w siedmioletnim programie formacyjnym KSM.
Stałym zadaniem stowarzyszenia jest troska o pogłębienie wiary, o znajomość historii Kościoła i jego współczesnych wyzwań, a przede wszystkim o znajomość nauki Kościoła w wymiarze życia duchowego (nadprzyrodzony aspekt wiary) oraz odpowiedzialności za zbawienie w powierzonym nam współczesnym świecie (społeczna nauka Kościoła).
Duchowość KSM-u i KSM-owicza nie może być dodatkiem do zaangażowania w realizację celów stowarzyszenia, ale jest świadectwem tożsamości wewnętrznej człowieka żywej wiary. To z wiary i duchowości członków stowarzyszenia ma wyrastać cała chrześcijańska analiza rzeczywistości i metodologia pracy codziennej. Do KSM-u i AK mogą należeć praktykujący katolicy, którzy uczestnicząc w procesie formacyjnym KSM-u, powinni otrzymać autentyczną, konkretną pomoc w dotarciu do tego, co najważniejsze w naszym przekonaniu, czyli duchowość wpływającą na życie ludzi, którzy spotkali Jezusa, uwierzyli Mu i idą za Nim. W ten sposób uwrażliwią się na apostolstwo wśród tych, którzy wiary poszukują, a przez formację nabiorą umiejętności pomagania takim ludziom.
Duchowość KSM-owicza daleka jest od zarozumiałości i wyniosłości człowieka, który posiadł prawdę albo jest przekonany o swej doskonałości. Chrześcijanin ma raczej świadomość niedociągnięć, zna (codziennie poznaje, uświadamia sobie) swoją niedoskonałość, umie przeprosić Pana Boga i ludzi za swoje grzechy i słabości, i pielęgnuje w sobie tęsknotę za pełnym nawróceniem. Dzięki takiej postawie umie być wyrozumiały na niedoskonałości innych i ich niedociągnięcia.
Zdrowa duchowość chrześcijańska czerpie swe ożywcze siły z wzorców ewangelicznych. W Biblii jako Słowie natchnionym znajduje nieustanną inspirację do pogłębiania wiary, mającej odniesienie do życia! Jednocześnie świadomi jesteśmy, że życie według wskazań Ewangelii może stać się księgą inspirującą dla ludzi nieznających Chrystusa. Coraz częściej słyszy się, że chrześcijanin jest jedyną Biblią, którą jeszcze czytają ludzie.

Prezydium Krajowej Rady Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży
ul. Kopernika 9, 31-034 Kraków
tel./fax (0-12) 422-42-99
biuro@pkr.ksm.org.pl
www.ksm.org.pl