Żywy Różaniec modli się o duchowe owoce beatyfikacji sł. Bożej Pauliny Jaricot
Rozpoczęła się nowenna przed beatyfikacją sługi Bożej Pauliny Jaricot - założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca. Jej beatyfikacja odbędzie się 22 maja w Lyonie. W diecezji radomskiej jest ok. 50 tys. członków kół Żywego Różańca.
13 maja członkowie Żywego Różańca rozpoczynają nowennę przed beatyfikacją swojej założycielki. - Będzie ona włączona w nabożeństwa majowe, które przeżywamy w każdej parafii. Zaproszeni są członkowie Kół Żywego Różańca, które są najliczniejszą grupą modlitewną w naszej diecezji - powiedział radiu Plus Radom ks. Szymon Mucha, kustosz sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Wysokim Kole, diecezjalny moderator Żywego Różańca i redaktor naczelny miesięcznika Różaniec.
Ks. Mucha jest również autorem książki "Paulina Jaricot. Dzieło Żywego Różańca". Pozycja ukazała się w Domu Wydawniczym Rafael. Zawiera też dwa rozważania różańcowe, jedno w intencji pokoju, a przewodniczką w drugim jest Paulina. Są tam też zawarte litania i modlitwa do Matki Bożej Różańcowej oraz hymn Żywego Różańca. Ks. Szymon Mucha jest kustoszem sanktuarium Królowej Różańca Świętego w Wysokim Kole. Pełni także funkcję moderatora rodziny różańcowej diecezji radomskiej. Jest to największe stowarzyszenie religijne w diecezji, które powstało w 2000 r. z inicjatywy bp. Jana Chrapka.
Z kolei Żywy Różaniec jest wspólnotą założoną przez sługę Bożą Paulinę Jaricot w 1826 r. w Lyonie, zatwierdzoną przez papieża Grzegorza XVI. W Polsce praktyka Żywego Różańca stała się znana już pod koniec XIX w. Stowarzyszenie Żywy Różaniec ma swój statut, zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski.
Podziel się cytatem
Dziś w prawie każdej parafii w Polsce istnieje i działa wspólnota Żywego Różańca. Jej członkowie, modląc się w papieskich intencjach Apostolstwa modlitwy, każdego dnia oplatają modlitwą różańcową cały Kościół i świat, a przede wszystkim tych, którzy najbardziej modlitwy potrzebują. Do Żywego Różańca w całej Polsce należy około 2 mln wiernych. Koła i Róże różańcowe działają we wszystkich diecezjach w Polsce.
Paulina Jaricot urodziła się 22 lipca 1799 r. w Lyonie we Francji jako córka bogatego przemysłowca. W rodzinie otrzymała staranne wychowanie religijne. W wieku 17 lat podjęła prosty sposób życia i zapragnęła służyć Bogu. Złożyła prywatny ślub czystości. Zaczęła odwiedzać biedne lyońskie rodziny, rozdając im jałmużnę.
Proces kanonizacyjny Pauliny Jaricot rozpoczął Pius XI w 1926 r. Dekret o heroiczności cnót uznał papież Jana XXIII w 1963 r. 27 maja 2020 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych ogłosiła z upoważnienia Ojca Świętego dekret o cudzie za wstawiennictwem Pauliny. Doznała go 3,5-letnia Mayline – córka Emmanuela i Nathalie, która pod wpływem zadławienia doświadczyła śmierci mózgowej. Cud wydarzył się w 2012 r., kiedy Papieskie Dzieła Misyjne i Żywy Różaniec obchodziły 150. rocznicę śmierci Pauliny Jaricot.
Paulina Jaricot, założycielka Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary
7 czerwca mija dokładnie 25 lat od wizyty Jana Pawła II w sanktuarium Matki Boskiej Ludźmierskiej na Podhalu. Papież poprowadził z Ludźmierza modlitwę różańcową, która była transmitowana na cały świat. Jubileusz będzie też okazją do dziękczynienia za beatyfikację Pauliny Jaricot, która zapoczątkowała róże różańcowe, grupy osób spotykających się i modlących się stale na różańcu.
Dla ks. Jerzego Filka jednym z największych owoców papieskiej pielgrzymki do Ludźmierza jest Jerycho Różańcowe. Polega ono na tym, że zwykle dwa razy w roku, przez 7 dni w tygodniu, 24 h na dobę poszczególne osoby modlą się nieustannie na różańcu przebywając w ludźmierskim sanktuarium. Od 5 lat Modlitewne Jerycho odbywa się zazwyczaj w kaplicy św. Jana Pawła II pod ołtarzem polowym.
Autorstwa Hugo DK - Praca własna, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
Św. Kalikst - odważny duszpasterz
14 października Kościół wspomina liturgicznie świętego papieża Kaliksta I, męczennika, który poniósł śmierć męczeńską w roku 222. Imię tego Świętego łączy się przede wszystkim z rzymskimi katakumbami, tj. podziemnymi chrześcijańskimi cmentarzami. Katakumby te prezentują pierwszy, udokumentowany źródłami cmentarz chrześcijański rzymskiej wspólnoty wiernych, gdzie w III w. chowano również w specjalnym grobowcu biskupów rzymskich.
Życie Kaliksta znamy stosunkowo dobrze z relacji św. biskupa Hipolita Rzymskiego. Dowiadujemy się od niego, że był niewolnikiem rzymianina Aureliusza Karpofora, który go wyzwolił i wychował w wierze. Kalikst założył kantor bankowy, w którym lokowała pieniądze ludność chrześcijańska; niestety, na skutek niewłaściwie prowadzonej rachunkowości doprowadził go do upadku, za co został skazany na ciężkie roboty; wkrótce uwolniony dzięki wstawiennictwu współwyznawców rozpoczął na nowo prowadzenie kantoru. Jednak niedługo po tym za wtargnięcie w szabat do synagogi w poszukiwaniu zbiegłego dłużnika został skazany przez prefekta Rzymu na katorżniczą pracę w kopalniach na Sardynii. Ale, jak wspomina św. Hipolit, Kalikst miał życzliwych ludzi nawet na dworze cesarskim, dlatego wkrótce - tym razem dzięki wstawiennictwu Marcji, konkubiny cesarza Kommodusa - wyszedł na wolność i osiadł w Ancjum. W roku 199 w zamian za poparcie udzielone podczas elekcji, stał się zaufanym współpracownikiem papieża Zefiryna, który niebawem udzielił mu święceń, mianował swoim doradcą oraz zlecił nadzór nad niższym duchowieństwem. Kalikst musiał być wyjątkowo utalentowany, skoro papież oddał pod jego opiekę także nadzór nad cmentarzem przy via Appia, który znacznie powiększył i jak już było powiedziane, otrzymał jego imię.
Kaliksta darzono tak wielkim zaufaniem, że po śmierci Zefiryna w roku 217 właśnie on został uznany za jego godnego następcę. Ciekawe, że w tej "kampanii wyborczej" wygrał z bardzo uzdolnionym i intelektualnie stojącym wyżej od niego św. Hipolitem; ten odtąd będzie niechętnie ustosunkowany do Kaliksta. To właśnie w jego pismach znajdujemy najwięcej informacji o papieżu-męczenniku.
Czas, w którym przyszło św. Kalikstowi sprawować urząd następcy św. Piotra, był bardzo niebezpieczny dla Kościoła. Otóż od II w. w Rzymie chrześcijaninowi, który po chrzcie popełnił grzech ciężki, tylko raz przyznawano możliwość pokuty. Uważano, że Kościół nie ma prawa dopuszczać do Eucharystii grzesznika, który po chrzcie popełnił po raz drugi grzech śmiertelny. Zostawiano go wyłącznie Miłosierdziu Bożemu.
Podziel się cytatem
W dniach 13 - 15 października br. w Gdańsku odbywają się obrady 402. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski. W drugim dniu obrad odbyły się wybory do gremiów Episkopatu oraz do instytucji kościelnych podległych Konferencji Episkopatu Polski.
Nowym Rektorem Ogólnopolskiego Seminarium dla Starszych Kandydatów do Święceń – w miejsce ks. prof. Sławomira Szczyrby, który z racji wieku odchodzi na emeryturę – został powołany (na 1. pięcioletnią kadencję) ks. dr Karol LITAWA.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
