Kościół katolicki bardzo poważnie traktuje słowa Chrystusa „aby stanowili jedno” (J 17, 22), dlatego podejmuje w tym kierunku wysiłki na różnych płaszczyznach. Wielką siłą napędową dla ekumenizmu był sługa Boży Jan Paweł II, orędownikiem tej sprawy jest obecny Papież, który w przeszłości jako kard. Ratzinger uczynił wiele na polu zbliżenia różnych chrześcijańskich wyznań. Rok 2006 przyniósł wiele ważnych wydarzeń dotyczących ekumenizmu, ale skupimy się tylko na tych, które będą miały duży wpływ na przyszłość.
Dialog ze światem protestanckim zaowocował w Augsburgu w 2000 r. wspólną deklaracją w sprawie nauki o usprawiedliwieniu, choć nie wszystkie Kościoły protestanckie podpisały tę deklarację, np. metodyści uczynili to dopiero 23 lipca 2006 r. i to nie z Kościołem katolickim, ale z innymi Kościołami protestanckimi. Jest to jednak wydarzenie ważne, ponieważ przyjęto wspólne ustalenia w kwestii, która w przeszłości była wielkim problemem, wydawało się, że nie do rozwiązania.
Dialog prowadzi się też ze starożytnymi Kościołami Wschodu, nazywanymi także przedchalcedońskimi; koptyjskim, syryjskim, etiopskim, erytrejskim, syromalankarskim, a szczególnie z ormiańskim, który w przeszłości zawierał unie z Kościołem katolickim. Bardzo ważne spotkanie Komisji ds. Dialogu Teologicznego ze strony katolickiej z tymi wspólnotami miało miejsce w dniach 26-30 stycznia 2006 r. w Eczmiadzynie w Armenii. Wyjaśniono wiele spornych spraw, jest nadzieja, że w niedalekiej przyszłości nastąpi zjednoczenie. Pielgrzymka Ojca Świętego Benedykta XVI do Turcji i wizyta w stambulskej katedrze ormiańskiej 30 listopada jeszcze bardziej umocniła wolę dialogu i zbliżenia. Papież powiedział: „Dlatego musimy uczynić wszystko, co w naszej mocy, aby leczyć rany podziału i przyśpieszyć dzieło odbudowy jedności chrześcijan. Życzę, aby ku temu palącemu zadaniu prowadziły nas światło i moc Ducha Świętego”.
23 września - w 40. rocznicę spotkania Pawła VI z arcybiskupem Canterbury Arthurem Michaelem Ramseyem - wizytę Ojcu Świętemu złożył anglikański arcybiskup Canterbury Rowan Williams. Między naszymi Kościołami jest wola zbliżenia, jednak pojawiają się coraz to nowe trudności, jak choćby decyzja Kościoła Anglii o udzielaniu sakry biskupiej kobietom. Część wiernych tych Kościołów nie uznaje takiej decyzji i porzuca Kościół anglikański lub episkopalny, przechodząc do Kościoła katolickiego lub innych Kościołów.
Ociepliło się trochę w Moskwie, gdzie na zaproszenie Patriarchy Aleksego II w dniach 19-26 lutego przebywał kard. Roger Etchegaray. 18 maja zastępca Patriarchy Aleksego II - metropolita Kirył został przyjęty na audiencji przez Benedykta XVI. Metropolita Kirył następnie wziął udział w konsekracji pierwszej rosyjskiej cerkwi prawosławnej w Rzymie, poświęconej św. Katarzynie Aleksandryjskiej. Bardzo ważną decyzją jest postanowienie Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego odnośnie do prowadzenia dalszego dialogu z katolikami. Daje to Aleksemu II większe pole do działania, można rzec, że zielone światło. Decyzję tę podjęto w lipcu 2006 r., a 27 października miało miejsce spotkanie liderów Drogi Neokatechumenalnej z przedstawicielami Patriarchatu Moskiewskiego. Jest to spotkanie oficjalne i dobrze, że do niego doszło; jest nadzieja na wyjaśnienie wielu spornych spraw, a szczególnie stawianego katolikom zarzutu prozelityzmu, czyli nawracania prawosławnych.
Milowym krokiem do jedności nazwano pielgrzymkę Ojca Świętego do Turcji i podpisanie 30 listopada 2006 r. „Wspólnej Deklaracji Papieża Benedykta XVI i Patriarchy Ekumenicznego Bartłomieja I”. Deklaracja ta nakreśla szkic „dla naszego kroczenia ku pełnej jedności”. Potwierdza wolę prowadzenia dialogu teologicznego oraz wspólnego głoszenia światu Ewangelii „przystosowanego do kultur naszych czasów. Nasze tradycje stanowią dla nas dziedzictwo, którym musimy się nieustannie dzielić, promować je i aktualizować. Dlatego też powinniśmy umacniać współpracę i nasze wspólne świadectwo wobec wszystkich narodów”. Deklaracja ta, chociaż jest ważnym dokumentem, nie ma jednak mocy wiążącej dla całego świata prawosławnego. Obowiązuje tylko w obrębie jurysdykcji Patriarchy Bartłomieja I. Każdy Kościół prawosławny jest autokefaliczny, czyli niezależny. Aby deklaracja obowiązywała wszystkich, trzeba przyjęcia i uznania przez Kościoły lokalne.
Kolejnym krokiem ku jedności stała się wizyta w Watykanie arcybiskupa Aten i całej Grecji Christodoulosa 14 grudnia 2006 r. Była to pierwsza oficjalna wizyta zwierzchnika Prawosławnego Kościoła Greckiego, która zyskała miano historycznej. Prawosławny Kościół Grecji zajmuje w świecie czołową pozycję, wspiera niektóre Kościoły lokalne. Dotychczas nie było dobrego klimatu do dialogu z katolikami, barierę tę jednak przełamał Papież Polak, gdy w maju 2001 r. odwiedził Grecję. W przemówieniu powitalnym Ojciec Święty mówił o potrzebie dialogu i współpracy w takich dziedzinach, jak wolność religijna w Europie i wspólne przeciwstawianie się „zeświecczeniu, nihilizmowi i relatywizmowi, które stanowią zamach na instytucję małżeństwa”. Arcybiskup Christodoulos powiedział, że w ostatnich czterdziestu latach dokonał się postęp „na drodze wzajemnego zrozumienia i pojednania”.

Wykorzystano: opracowanie ks. S. Pawłowskiego - „Biuletyn Ekumeniczny”, „L’ Osservatore Romano”, „Nasz Dziennik”, Radio Watykańskie.