W 83. roku życia i 59. roku kapłaństwa po długiej chorobie odszedł do wieczności ks. kan. Ludwik Sosnowski, proboszcz par. Św. Stanisława i Św. Wacława w Świdnicy w latach 1983-95.
Ks. Ludwik, urodził się w 1939 r. w Podzameczku koło Buczacza (archidiecezja lwowska), wyświęcony na kapłana 29 czerwca 1963 roku przez bp. Pawła Latuska w kościele Wniebowzięcia NMP w Kłodzku, kolejno posługiwał w Ząbkowicach Śląskich, Wrocławiu, Polanicy Zdroju, Węglińcu, Jeleniej Górze, Świdnicy i Miękini.
Przez 12 lat proboszczowania w Świdnicy, w dzisiejszej parafii katedralnej, został zapamiętany nie tylko jako dobry gospodarz, dbający o kościół od strony materialnej i duchowej, ale przede wszystkim jako człowiek, który przez kilkanaście lat stworzył warunki do godnego przeżywania starości dla swojego poprzednika, charyzmatycznego kapłana ks. prał. Dionizego Barana. Sam ks. prałat nalegał, aby jego następcą został ks. Sosnowski, który po latach tak wspominał współpracę z ks. Baranem – rezydentem, emerytem. – Była ona bardzo dobra. Duża parafia, mnóstwo pracy, ale funkcjonował też pewien rozkład dnia. Wiele czynności odbywało się o ustalonej godzinie m.in. Msze święte, obiad, modlitwa w kościele, rozmowy przy kawie, prace w kancelarii. Ksiądz prałat służył bardzo dyskretną pomocą – wspominał.
Po śmierci ks. Barana w 1995 roku uznano, że ks. dziekan kan. Ludwik Sosnowski spełnił w Świdnicy swoją rolę. Przez kolejne 19 był proboszczem w Miękini, skąd przeszedł na emeryturę. W ostatnim czasie zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł 8 czerwca 2022 roku.
Pogrzeb odbędzie się w poniedziałek 13 czerwca 2022 r. w kościele Narodzenia NMP w Miękini, o godz. 11. Liturgii żałobnej przewodniczyć będzie bp Maciej Małyga.
Archidiecezja Wrocławska
Klepsydra + ks. Ludwika Sosnowskiego
2022-06-08 20:30
Ocena:+10Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Wdzięczni za dar kapłaństwa ks. Ludwika Sosnowskiego
Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem bp Macieja Małygi
Kapłani i wierni trzech diecezji pożegnali w Miękini cenionego duszpasterza i muzykologa, który przez blisko 60 lat kształtował ludzkie serca w wielu parafiach metropolii wrocławskiej.
- Bądź uwielbiony o Panie modłami wiernych parafii z Ząbkowic Śląskich, Wrocławia - Katedry, Polanicy – Zdroju, Węglińca, Zgorzelca, Maciejowej koło Jeleniej Góry, Świdnicy i Miękini, którzy dzisiaj w żalu ślą dziękczynienie za kapłana Ludwika. Przez wiele lat był razem z wami, prowadząc was do Boga. Pozostanie na zawsze w waszej pamięci – mówił ks. Tadeusz Jurek - senior roku kapłanów wyświęconych 1963 roku.
Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie.
Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji.
Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich.
Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło.
W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja.
Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.
W ramach III Kongresu Wieczystej Adoracji Wrocław odwiedził Raphaël Bedros XXI Minassian - patriarcha Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. Przewodniczył on dziś uroczystej Eucharystii w archikatedrze wrocławskiej. Mieszkańcom stolicy Dolnego Śląska mówił o miłości do Najświętszego Sakramentu.
Kongres odbywa się na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu pod hasłem „Adoracja źródłem nadziei człowieka” w dniach 6-8 czerwca. Kulminacją pierwszego dnia była Msza święta po łacinie w archikatedrze wrocławskiej pw. św. Jana Chrzciciela. Oprócz patriarchy Kościoła ormiańskokatolickiego Eucharystię sprawowali także abp Zbigniew Stankiewicz - metropolita Rygi i prymas Łotwy, bp Maciej Małyga, wrocławski biskup pomocniczy oraz księża obrządku rzymskiego i ormiańskiego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
