Reklama

Niemy strach i niema wdzięczność

Biologiczne relacje między matką a rozwijającym się w jej łonie dzieckiem są w zasadzie znane medycynie. Z filmu „Niemy krzyk” wiemy, że dziecko w łonie matki może odczuwać ból, tak jak odczuwa go człowiek dorosły, gdy mu się wyrządza krzywdę fizyczną. Natomiast relacje natury psychicznej między matką a będącym w jej łonie dzieckiem zawsze będą formułowane w formie hipotez, z powodu całkowitego braku relacji dziecka. To nie znaczy jednak, że nie ma żadnych zachowań dziecka wywołanych przeżyciami matki. Opisane poniżej zdarzenie jest tego przykładem.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Marta i Zbigniew byli w zasadzie zgodnym małżeństwem. Mieli w dużym mieście mieszkanie składające się z jednego pokoju dużego, jednego małego oraz malutkiej kuchni i łazienki. Przy dwójce dzieci było ciasnawo, ale jakoś żyli na poziomie gierkowskiej średniej krajowej. Gdy Marta stwierdziła, że jest w ciąży, wpadła w panikę. Nie udzielał się jej stoicki spokój Zbigniewa. Postanowiła ciążę usunąć, ale dręczyły ją wątpliwości. Zwierzała się więc matce, siostrom i najbliższym przyjaciołom ze swojej udręki. Wydaje mi się, że szukała jakiejś zdecydowanej rady, a może wsparcia przeciwko wyrzutom sumienia (?). W końcu podjęła decyzję: „tego dziecka mieć nie będę”. Były to ostatnie lata, gdy z przyczyn ekonomicznych można było otrzymać skierowanie od rejonowego ginekologa na „zabieg”.
Marta udała się do ginekologa w swojej przychodni rejonowej i przedstawiła lekarzowi cel swojej wizyty. Lekarz Martę zbadał, orzekł, że płód jest prawidłowo rozwinięty, a po oświadczeniu Marty, że będzie to jej pierwszy „zabieg”, wyznaczył jej drugą wizytę za dwa dni. Drugim razem Marta była ostatnią pacjentką, a wizyta trwała prawie godzinę. Lekarz przedstawił jej wielostronne skutki „zabiegu”: zdrowotne i psychologiczne. W szczególności rozwinął te ostatnie, zapewniając Martę, że po usunięciu ciąży nie będzie już tym samym człowiekiem, bo nigdy nie pozbędzie się obrazu dorastającego, nieżyjącego dziecka. Nie pozbędzie się snów, w których pojawia się ten chłopczyk czy ta dziewczynka. 12% kobiet nie wytrzymuje psychicznie tej wewnętrznej walki o zapomnienie zabicia dziecka i musi być leczona przez psychiatrę. Sposób przedstawienia problemu przez lekarza był nie tylko rzeczowy, ale jakby przyjacielski, bez dystansu. Marta poddała się. Jeszcze w domu martwiła się, gdzie postawią to łóżeczko, jeszcze popłakiwała, ale w tych trudnych dla niej dniach miała oparcie w Zbigniewie.
Mikołaj przyszedł na świat zdrowy i w terminie. Miejsce na łóżeczko znalazło się, a starsze rodzeństwo zaakceptowało malucha, bo był cichutki, jakby przepraszał, że się tu pojawił. Mikołajek miał nieprzeciętną urodę i nieprzeciętne usposobienie. Był blondynem, z ciemnymi brwiami, rzęsami i oczami. Słuchał zawsze uważnie, co się do niego mówiło, patrzył w oczy długo, jakby chciał coś w nich wyczytać. Nie był dzieckiem wesołym, rozbawionym, raczej zamkniętym w sobie, odnoszącym się z dużą rezerwą do obcych. Gdy miał ok. 4 lat, Marta wykonywała badania okresowe. Z wynikami dotyczącymi spraw kobiecych udała się do „swojego” ginekologa, a że nie było z kim zostawić Mikołajka, wzięła go ze sobą. Mikołajek nie został w poczekalni, gdyż Marta już była badana, lekarz miał tylko obejrzeć wyniki dodatkowych badań. Weszli więc razem do gabinetu. Lekarz wziął od Marty wyniki i nie zdążył cofnąć się za biurko, gdy Mikołajek rzucił się mu na szyję, objął go, mocno się do niego przytulił i tak nic nie mówiąc, dobrą chwilę trzymał lekarza w objęciach. Marta, nieprzygotowana na takie wydarzenie, próbowała zwrócić uwagę Mikołajka na niewłaściwość takiego zachowania, ale lekarz popatrzył na nią i powiedział: on czuje, albo nawet wie, więcej niż przypuszczamy, chociaż nie potrafi tego opowiedzieć. Po wizycie Mikołajek pytany przez matkę, dlaczego tak postąpił u lekarza, dawał wymijające odpowiedzi.
Opisane wydarzenie nasuwa wiele pytań: w związku z usposobieniem Mikołajka, jest wykluczona jednorazowa eksplozja uczucia do obcego człowieka. I dalej, skoro Mikołajek nigdy przedtem nie widział na własne oczy owego lekarza, jak mógł poznać swojego wybawcę, czy widział go oczyma matki, będąc jeszcze w jej łonie, czy poznał go po głosie? To całe wydarzenie jest nie tylko trudne do autorytatywnego wyjaśnienia, ale zmusza do głębokiej refleksji, a jego tajemniczość zawiera też ładunek piękna.
Drogi Czytelniku, daję Ci słowo honoru, że artykuł ten nie jest pisany „na fali” ani na żadne zamówienie polityczne, a opisane tu wydarzenia naprawdę miały miejsce. Zmieniłem tylko imiona bohaterów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W Toruniu ruszył proces emerytki, która skrytykowała Jerzego Owsiaka

2025-06-18 22:24

[ TEMATY ]

Owsiak Jerzy

Autorstwa Ralf Lotys (Sicherlich)/commons.wikimedia.org

Jerzy Owsiak

Jerzy Owsiak

W Sądzie Rejonowym w Toruniu miała miejsce pierwsza rozprawa w procesie emerytki, która skrytykowała w komentarzu na Facebooku niejasności finansowe związane z działalnością Jerzego Owsiaka - informuje Ordo Iuris.

Sprawa dotyczy 66-letniej emerytki z Torunia, która w styczniu tego roku w komentarzu na Facebooku skrytykowała niejasności finansowe wokół prezesa Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Dwa dni później, 15 stycznia o godz. 6:25, kobieta została zatrzymana w swoim mieszkaniu przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w Toruniu i doprowadzona na komendę, gdzie przedstawiono jej zarzut popełnienia przestępstw: publicznego nawoływania do popełnienia zbrodni oraz kierowania gróźb karalnych wobec Jerzego Owsiaka. Wobec emerytki zastosowano środki zapobiegawcze w postaci poręczenia majątkowego, zakazu opuszczania kraju oraz dozoru Policji (polegającego na obowiązku stawiennictwa na komisariacie trzy razy w tygodniu), zakazu kontaktu z Jerzym Owsiakiem i zbliżania się do niego na mniej niż 100 m, jak również zakazu publicznego wypowiadania się o okolicznościach dotyczących czynów będących przedmiotem postępowania.
CZYTAJ DALEJ

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką

Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej niezbędnika katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca.

CZYTAJ DALEJ

O. Robert został kapłanem 43 lata temu, bardzo blisko Watykanu

2025-06-19 09:23

[ TEMATY ]

rocznica

kapłaństwo

Papież Leon XIV

Vatican Media

Leon XIV wspomina dziś rocznicę święceń kapłańskich w kaplicy św. Moniki, znajdującej się przy placu Sant'Uffizio, która w 2023 roku została mu nadana jako kościół tytularny.

„Nie jestem w stanie nakarmić was wszystkich wspólnym chlebem. Ale to Słowo jest waszym pokarmem. Karmię was tym samym chlebem, który karmi mnie. Jestem waszym sługą.” Te słowa, wyrażające myśl św. Augustyna zawartą w kazaniu 339, widniały na obrazku pamiątkowym ze święceń kapłańskich Roberta F. Prevosta, które przyjął czerwca 1982 roku. Wybrano obraz Ostatniej Wieczerzy, przedstawiony na XV-wiecznej ikonie rosyjskiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję