W moim życiu napotkałam Boga, który jak się okazało zawsze był blisko i mnie kocha. Ja często upadałam, chodziłam swoimi ścieżkami i nie odczuwałam tej miłości.
Wszystko zaczęło się dwa lata temu. Wyjechałam do Zboisk na rekolekcje. Trwały one kilka dni. Moje życie uległo zmianie. Zaczęłam inaczej patrzeć na życie, dostrzegłam w nim piękno Bożej miłości, której wcześniej nawet się nie domyślałam. Wszystko nabrało barw, wyglądało pięknie, jednak gdy wróciłam do domu zaczęło się znów szare codzienne życie, problemy i moja relacja z Bogiem jakby trochę osłabła. Ale teraz już wiedziałam, że Bóg jest blisko.
Rozpoczęły się kolejne wakacje, w czasie których postanowiłam uczestniczyć w tygodniowych rekolekcjach dla młodzieży, organizowanych w Ustrzykach Górnych. Przebywając tam i patrząc na otaczającą mnie przyrodę uświadomiłam sobie, że wszystko, co jest piękne i za czym tęsknię na tym świecie, pochodzi od Boga. Tam też dowiedziałam się o Dniu Wspólnoty Ruchu Apostolstwa Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej, który jest organizowany w pierwszą sobotę września.
1 września 2001 r. wraz z rówieśnikami z mojej parafii udaliśmy się do Przemyśla na ów Dzień Wspólnoty RAM. Na nowo ożyły we mnie przeżycia z rekolekcji. Spotkałam znajomych. Czułam się jak w jednej wielkiej rodzinie. Wspólna modlitwa, świadectwa kroczenia przez młode życie z Bogiem i w końcu Eucharystia, podczas której kandydaci - słuchacze Studium Animatora RAM mieli swoje błogosławieństwo, otrzymywali misję animatora wraz z atrybutami (krzyżem i brewiarzem). Wszystko zamykał koncert Chóru "Gospel" w Katolickim Domu "Roma". Jeden dzień, a raczej kilka godzin pełnych dobrych doświadczeń, w których królował Bóg - Ojciec. Wszyscy wróciliśmy do domu bogatsi Bogiem i miłością bliźniego.
Także i w tym roku byłam 7 września 2002 r. w Przemyślu i uczestniczyłam w Dniu Wspólnoty. To szczególny dzień w moim życiu, zostałam animatorką RAM.
Zachęcam wszystkich do uczestniczenia w rekolekcjach, Dniach Wspólnoty, Diecezjalnych Dniach Młodych, gdyż chwile przeżyte z Bogiem zostawiają trwałe ślady w sercu i odmieniają życie, tak jak to się stało w moim życiu. Jestem szczęśliwa!
Jaką naukę przekazuje Jan Kościołowi? Czego nas uczy? Wszak Jan jest modelem, przykładem, mistrzem życia dla wszystkich, którzy uwierzyli w Chrystusa.
W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!» Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. A gdy widział, że przychodziło do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma on wie jadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».
Autorstwa Lothar Wolleh - Praca własna, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org
Sześćdziesiąt lat temu, 8 grudnia 1965 roku, zakończył się Sobór Watykański II. Ten dwudziesty pierwszy w historii sobór powszechny obradował w latach 1962-1965. Ogłosił 16 dokumentów, reformujących niemal całość życia Kościoła: cztery konstytucje (trzy dogmatyczne, jedną duszpasterską), dziewięć dekretów i trzy deklaracje.
Jego postanowienia nie wzięły się znikąd. W ciągu poprzedzającego Vaticanum II półwiecza przygotowały je ruchy: biblijny, liturgiczny, ekumeniczny. O ile poprzednie, a szczególnie pierwsze sobory powszechne koncentrowały się wokół dogmatów o Chrystusie i Trójcy Świętej (co było związane z toczonymi wówczas kontrowersjami doktrynalnymi), o tyle Sobór Watykański II był zorientowany na duszpasterski konkret, na wewnętrzną odnowę całego Kościoła. Był pierwszą, zakrojoną na tak szeroką skalę refleksją Kościoła o sobie samym, aby mógł skuteczniej ewangelizować świat.
Zapraszamy do obejrzenia dziewiątego odcinka "Adwentowej Serii". Począwszy od 30 listopada, kiedy to przypada I Niedziela Adwentu, aż do 24 grudnia na kanale YouTube „Niedziela Wrocławska” każdego dnia dodawany będzie jeden odcinek.
Adwentowa Seria - odcinek 9 - Światłość i ciemność
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
