Dziewiąty tom poezji franciszkanina br. Adriana Wacława Brzózki OFM - „Spowiedź ciszy” stanowi podsumowanie kilkunastoletniego dorobku poety. Osiem rozdziałów, których tytuły zaczerpnięto z jego wierszy, skonstruowanych zostało z 334 utworów. Powstały one z potrzeby serca, miłości i szacunku do św. Franciszka, założyciela Zakonu, którego częścią jest także br. Adrian.
„Wielkość w małości” - to rozdział poświęcony św. Franciszkowi. Zawiera wszystkie wiersze opublikowane wcześniej oraz wiersze nowe. Poeta obrazuje w nim swój duchowy związek z ukochanym świętym. Zwierza się mu: „W błękicie nieba odnajdę Ciebie/ w szumie wód/ usłyszę Twoje wołanie/ tylko błagam/ pomóż mi święty Franciszku/ przetrwać wewnętrzne burze…/ do Ciebie mój Chrystusowy Żebraku/ choć odrobinę pragnę się upodobnić”.
„Mój anioł jest przy mnie” - mówi br. Adrian w kolejnym rozdziale. Jest pewny istnienia swego anioła: „Każdego dnia/siadasz na moim oknie…/ zawstydzasz mnie/ nie pouczasz…/ tylko patrzysz mi w oczy/ a ja już wiem/ - nadal mnie kochasz/ i jesteś szczęśliwy/ że rozumiemy się bez słów”. W przekonaniu, że każdy człowiek ma swojego anioła, autor pragnie utwierdzić swoich Czytelników.
W rozdziale „Czekam w twoim sercu”, dedykowanym miłości, br. Adrian zastanawia się, czym jest to uczucie. Usiłując znaleźć odpowiedź na to trudne pytanie, przyznaje: „tak naprawdę nie wiem/ lecz dobrze się czuję/ kiedy obok niej siedzę…dopowiadając: nie muszę kochać/ by być kochanym/ … by jednak poznać smak miłości/ sam kochać muszę”.
Motywy przyrody, tak bliskie św. Franciszkowi, pojawiają się w „Cudach natury”, gdzie poeta pisze: „Polne kwiaty lubię najbardziej/ krzewy forsycji/ opierzone kwieciem…” Obserwujemy jego zauroczenie naturą. To zapewne z tego powodu o. Leon Knabit, benedyktyn z Tyńca, w recenzji tego tomu przywołuje twórczość ks. Jana Twardowskiego, wspaniałego poety - miłośnika i znawcy natury.
W najobszerniejszym rozdziale, zatytułowanym „Tajemnice nieba”, autor daje wyraz swemu głębokiemu przekonaniu, że siła poezji jest tak wielka, iż poprzez nią można dotrzeć z prawdami ewangelicznymi do współczesnego człowieka. Żarliwie zachęca: „Obserwuj drzewa kontemplujące Boga/ wsłuchaj się w ich modlitwy/ ucz się od nich milczenia/ z czasem się dowiesz/ skąd czerpać moc i siłę”.
„Dojść do Źródła” jest rodzajem osobistego pamiętnika poety. Odkrywa w nim i bada swoje wnętrze. Jest świadomy swoich wad i swoich słabości. Ale wszelkimi siłami chce je pokonać, aby móc dążyć do sedna i istoty swej wiary: „Św. Józefie/ nie potrafię być pokorny jak Ty…/ jest we mnie tyle żalu/ dążeń do prawdy…/ zaprowadź mnie/ do świętego Franciszka/ i powiedz Mu/ że się starałem/ by dumny był ze mnie”.
Ukochanym motywem autora są Kresy. Pojawiają się we wszystkich tomikach. „Cisza poranionych Kresów i Ojczyzny” wyraża głęboką i czułą troskę o ocalenie prawdy historycznej i prawdy ludzkich losów: „Na nadbużańskim pozostanę brzegu/ w połamanych malwach/ będę układał pieśni/ słuchać będę szmeru wody/ która kołysze/ do snu zranione serca/ i trwa w zakochanych słowach”.
Rozmowy o śmierci, pomimo że człowiek wierzący ma nadzieję na życie wieczne, ciągle należą do trudnych. Temu problemowi poświęcony jest rozdział „Zapach raju”, który przesycony jest aurą tęsknoty autora do śmierci: „Na wzgórze/ gdzie Bóg siada zmęczony/ o zmierzchu się wspinam/ bo chcę dotknąć Jego szaty” lub: „W samotności podążam ku przeznaczeniu/ na przekór wątpliwościom/ ludzkim oczekiwaniom/ bo chcę odkryć Miłość/ i dać początek nowej historii…”.
Wydanie tomu poezji br. Adriana zbiegło się z 800-leciem powstania Zakonu Braci Mniejszych (OFM). Jest to poezja o bogatej głębi, adresowana do ludzi myślących, czujących, poszukujących sensu swego życia. Sięga dna serca, porusza kwestie wiary, sprawiedliwości, pamięci, pokory, zgody na życie i na śmierć. Mówi o miłości do św. Franciszka, do ludzi, do przyrody. Jest - jak to napisał w swojej recenzji Ernest Bryll - obrazem. Obrazem bliskim ludziom, tak jak jest nim autor, pracujący przez pewien czas na trudnej misji. Jego poezja, jego wiersze pisane sercem pozwalają zbliżyć się do Boga i do Jego dzieł w ciszy i skupieniu.
Specjalnie na użytek tego tomu oryginalne grafiki stworzył znakomity rzeźbiarz i malarz Tadeusz Markiewicz, dla którego św. Franciszek jest niezgłębionym źródłem twórczego natchnienia. W grafikach odnajdujemy polskie ślady: św. Franciszek obcina warkocz Klarze, która wstępuje do zakonu. Projekt graficzny książki jest autorstwa artysty rzeźbiarza Wojciecha Małety.
Recenzentami tomu „Spowiedź ciszy” są mistrzowie słowa: Ernest Bryll i o. Leon Knabit OSB. Na temat poezji br. Adriana oraz jubileuszu Zakonu wypowiedział się także o. Nikodem Gdyk OFM, minister prowincjalny Prowincji Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Autorką posłowia jest niżej podpisana.
„Spowiedź ciszy” została wydana dzięki szlachetnemu wsparciu ludzi kochających poezję. Głównym sponsorem jest Tadeusz Kierys, miłośnik książek. Projekt wspomogli także: Piotr Adamczyk, Krzysztof Gawrysiak, Maciej Gnyszka, Maciej Morawski oraz Michał Wierusz-Kowalski.
Patronami medialnymi tomu jest Polskie Radio, TVP1, Tygodnik Katolicki „Niedziela”, Tygodnik „Idziemy” oraz portal internetowy „Przeznaczeni.pl” (łączy ludzi z wartościami).
Do tomu został dołączony tryptyk, nawiązujący do jubileuszu 800-lecia założenia Zakonu Braci Mniejszych. Umieszczono w nim listek z drzewa oliwnego, rosnącego w ogrodach otaczających kościółek San Damiano w Asyżu, w ruinach którego św. Franciszek, modląc się przed krzyżem, usłyszał głos Chrystusa: „Franciszku, nie widzisz, że mój dom chyli się ku ruinie? Idź więc i napraw go dla mnie!”. Wydarzenie to spowodowało nawrócenie Franciszka i dało początek powstaniu Zakonu Braci Mniejszych i Ubogich Pań, zwanych klaryskami.
Promocja tomu „Spowiedź ciszy” została zainaugurowana 4 października 2009 r. na Rynku Głównym w Krakowie, podczas dnia misyjnego, który zbiegł się z liturgicznym wspomnieniem świętego Biedaczyny z Asyżu. Br. Adrian podpisywał swój tom licznym gościom w namiocie ojców franciszkanów konwentualnych.
Na stronie internetowej br. Adriana (www.adrianofm.pl) w „Księdze gości” jedna z internautek napisała, że warto sięgnąć po ten tom, ponieważ poezja zawarta w nim to „najpiękniejsza poezja, bo jakimże piórem napisana, piórem, którym jest serce człowieka, a atramentem jego dusza”. Inna z kolei pisze: „to poezja, która pozwala na refleksję i przenosi czytelnika w świat, którego nie zauważamy na co dzień, świat ciszy pełnej Boga, miłości, ciepła i tęsknoty”. Kolejna stwierdza: „to poezja serca, która uskrzydla i pozwala wierzyć w lepszy świat, to wiersze-modlitwy, dzielenie się podszeptami serca”. „Pięknie jest słowem służyć Bogu” - napisała jeszcze inna.
Sięgnijmy po tę poezję, po tę spowiedź ciszy brata mniejszego.

„Spowiedź ciszy” można kupić w Oficynie „ADAM” (02-729 Warszawa, ul. Rolna 191/193, w księgarni firmowej - tel.: 22/843-47-91, w księgarni internetowej - www.oficyna-adam.com.pl oraz poprzez e-mail: handel@oficyna-adam.com.pl . Znajduje się ona również w księgarniach. Można ją także zamówić u autora.

Wiersze br. Adriana Wiesława Brzózki OFM

List od Pana Boga

Wręczył mi anioł o brzasku
błękitną kopertę
pachnącą niebem
a w niej list miłosny
od Pana Boga
- ufaj
- kochaj
- wierz
bo bardzo cię umiłowałem
Zakliczyn, 2003

W dolinie Spoleto

Spotkałem świętego Franciszka
wędrował samotnie
chciał bym się przyłączył do niego
potrzebował moich rąk
do odbudowy kościołów
i leczenia trędowatych
wręczył mi krzyż
a ja uciekłem jak tchórz
od Jego prośby gdy klęczałem w lesie
pokazał mi przebite dłonie
pokrwawione bose nogi
płakał nade mną mówiąc
chodź ze mną bracie
a nie zginiesz
będziemy budować pałace dla Boga
z ludzkich dusz i poszedłem
jestem aż do dziś
Kowel, 1996

Troskliwy anioł

Każdego dnia
siadasz na moim oknie
trącasz skrzydłem framugę
- zawstydzasz mnie
nic nie mówisz
nie pouczasz
nie krzyczysz
nie karcisz
tylko patrzysz mi w oczy
a ja już wiem
- nadal mnie kochasz
i jesteś szczęśliwy
że rozumiemy się bez słów
Zakliczyn, 2003

U żłóbka

Cóż Ci powiedzieć
Jezusku maleńki
na pewno i dzisiaj
gdybyś się narodził
Ojciec musiałby
szukać Ci żłóbka
bo ludzie żyją
zapatrzeni we własne ego
zapominając co znaczy
bliźni
Kowel, 1996

Br. Adrian Wacław Brzózka OFM
Franciszkanin, urodzony w 1963 r. w Turku (Wielkopolska). Do Zakonu Braci Mniejszych, w Prowincji Matki Bożej Anielskiej, wstąpił w 1985 r. Po pierwszej profesji (1987 r.) pracował w Przemyślu, Bieczu i w Wieliczce (Niższe Seminarium Duchowne). W roku 1991 złożył profesję wieczystą w Krakowie. W latach 1993-98 pracował w Kowlu, Lubomlu, Maciejowie, Rymaczach i Kamieniu Kaszyrskim na Wołyniu (Ukraina). Po powrocie z misji został skierowany do parafii św. Antoniego w Warszawie, gdzie pracował 5 lat. Przez następne 3 lata przebywał w Zakliczynie, a w 2006 r. powrócił do Warszawy, tym razem do parafii Matki Boskiej Anielskiej na Mokotowie.
Debiutował w „Dzienniku Kijowskim” (dodatek gazety „Hołos Ukrainy”). Laureat wielu krajowych konkursów poetyckich. Publikował w prasie polskiej na Ukrainie i Litwie oraz w kraju, także w zbiorowych wydaniach książkowych.
Autor następujących tomików poezji: „Spowiedź ciszy” (2009), „Sny utraconej ziemi” (2007), „Zawieszeni w czasie” (2005), „Uchylam nieba okiennicę” (2003), „Powiedział: kochaj jesienne liście” (1999), „Czekanie na dotyk anioła” (1999), „Ziarno gorczycy” (1997), „Milczące cienie” (1997), „Ciche wyznanie” (1995).
Inne publikacje: „Wracajmy do źródła” (aforyzmy) (2000).
Więcej informacji - na str.: www.adrianofm.pl .