Dla kobiet, o czym często zapominają, parasol jest ważnym (choćby w takim stopniu jak torebka) dodatkiem. Powinien zatem być dobrany kolorystycznie do ubioru, ewentualnie innych dodatków.
Najlepszy dla kobiety jest mały parasol, który można schować do torebki. Długi parasol z rączką, która nie jest zgięta, kobieta przewiesza przez plecy (przy parasolu musi być specjalny rzemyk do tego). Pasuje on jednak tylko do bardziej „luźnych”, nieoficjalnych sytuacji.
Zdarzają się kobiece długie parasole ze zgiętą, tak jak męskie, rączką. W jaki sposób kobieta powinna nieść taki parasol? Jeżeli jest starsza, może się nim podpierać. W innych przypadkach znalezienie eleganckiego sposobu niesienia takiego parasola jest bardzo trudne. Gdy ten parasol powstawał, zakładano, że zawsze będzie rozłożony (miał chronić od słońca i od deszczu). Lepiej dziś chyba po prostu w ogóle nie używać takiego damskiego parasola.
Mężczyzna, jeśli chodzi o kolor parasola, nie ma żadnego wyboru. Jego parasol będzie zawsze czarny.
Krótki składany parasol, który można schować do teczki, nosi na co dzień, a długi z drewnianą lub metalową rączką na eleganckie okazje.
Długi parasol z rączką mężczyzna niesie, zawieszając go na prawym ramieniu (musi więc być zgięte w łokciu). Nigdy nie nosimy parasola, chwytając go w połowie.
Jeśli para idzie pod parasolem, trzyma go osoba wyraźnie wyższa. Jeżeli są mniej więcej tego samego wzrostu, trzyma go, oczywiście, mężczyzna, osoba młodsza lub zajmująca niższe stanowisko (np. gdy idzie szef i podwładny, parasol trzyma podwładny).
Jeśli mężczyzna i kobieta stoją twarzą w twarz, odległość między nimi nie powinna być mniejsza niż 80 cm. Zbliżając się bardziej, wkraczamy w tzw. strefę intymną. Jeśli zatem para stoi i mężczyzna trzyma parasol, powinien stanąć za swoją partnerką.
Jeżeli mężczyzna odprowadza kobietę podczas deszczu pod swoim parasolem (ona nie ma swojego) i nie może odprowadzić jej do samego domu, pozostawia jej parasol.
Chrześcijaństwo bez judaizmu nie istnieje, a współczesny antysemityzm nosi znamiona dawno potępionej herezji - piszą członkowie Koła Naukowego Teologów KUL w nowym stanowisku dotyczącym dialogu chrześcijańsko-żydowskiego. Autorzy dokumentu, powołując się na nauczanie Soboru Watykańskiego II, podkreślają, że dialog z Żydami nie jest opcją fakultatywną, lecz koniecznością dla duchowego zdrowia Kościoła. Poruszono także kwestie stosunku katolików do święta Chanuki oraz literatury talmudycznej, przestrzegając jednocześnie przed postawą „ciasnego symetryzmu” w relacjach międzyreligijnych.
- W odpowiedzi na list otwarty przeciwko rokrocznemu obchodzeniu żydowskiego święta Chanuki na KUL, jako teolodzy postanowiliśmy dokonać przypomnienia katolickiego nauczania i optyki na temat dialogu z judaizmem. Nie robimy tego w duchu kontrreformacyjnym czy konfrontacyjnym, ale po to, by w osobach niemających jakiejś pogłębionej wiedzy w tym temacie rozwiać wątpliwości, jak na to zagadnienie patrzy cały Kościół, z Żyjącym Piotrem na czele. Tak, by nikt nie wziął za nauczanie Kościoła pewnych osobistych wątpliwości czy uprzedzeń takiej, czy innej grupy osób. Jest to wyraz naszej misji kroczenia, jako teolodzy, ramię w ramię z Kościołem, w charakterze uczniów, a nie recenzentów - mówi KAI ks. dr Karol Godlewski z KUL.
Od harcerzy ZHP Betlejemskie Światło Pokoju otrzymał sekretarz generalny KEP bp Marek Marczak
„Pielęgnuj dobro w sobie” to hasło tegorocznej 35. edycji Betlejemskiego Światła Pokoju, które jest symbolem uniwersalnych wartości braterstwa i pokoju. W piątek 19 grudnia, podczas spotkania opłatkowego w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie, od harcerzy ZHP otrzymał je sekretarz generalny KEP bp Marek Marczak.
W tym roku Światło zostało ponownie odpalone w Grocie Narodzenia w Betlejem, a następnie przetransportowane drogą lotniczą do Austrii. Stamtąd Światło wyruszyło w swoją międzynarodową podróż, by trafić do kolejnych wspólnot, krajów i kontynentów. 7 grudnia, w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach, harcerki i harcerze ZHP odebrali Betlejemskie Światło Pokoju 2025 od skautów ze Słowacji.
Papież Leon zaprasza, aby pokonać pokusę postrzegania pokoju jako czegoś odległego i niemożliwego, przezwyciężyć „logikę agresji i konfrontacji”, według której pokój osiąga się przez wyścig zbrojeń.
„Nikt, jak tylko dziecko, nie potrafi tak nas przemienić. I być może właśnie myśl o naszych synach i córkach, o dzieciach, a także o tych, którzy są tak samo bezbronni jak one, przeszywa nasze serca” – to słowa, których użył papież Leon w swoim Orędziu na Światowy Dzień Pokoju.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.