Tytuł wydawanej po włosku książki to „Mój testament”. We wprowadzeniu Franciszek podkreśla obecną w tekście perspektywę „misjonarza doświadczającego, głównie na sobie samym, mocy miłosierdzia Chrystusa”. Ojciec Święty nazywa takie spojrzenie „spojrzeniem niefundamentalistycznym, ale lekkim, pełnym owej nadziei, która nie zawodzi, ponieważ spoczywa w Bogu”. Spotkanie ze słowami o. Dall’Oglio odkrywa przed czytelnikiem pasję, zaangażowanie, ducha wolności i radości zawsze gotowej do uśmiechu – zaznacza w przedmowie Papież.

Franciszek odnosi się również do faktu zaginięcia posługującego w kontekście arabsko-muzułmańskim włoskiego jezuity. „Z wielką odwagą szukał na północy Syrii kontaktu z porywaczami dwóch biskupów, syryjsko-prawosławnego oraz grecko-prawosławnego (…). Potem nastała ciemność” – pisze Ojciec Święty. I dodaje: „Jego krewnym i bliskim odmówiono aż po dziś dzień nawet znaku litości w postaci zwróconego ciała do opłakania, a także godnego pochowania”. To niezmiernie bolesna sytuacja – zaznacza papież. Jak jednak przypomina, nie byłoby w duchu o. Dall’Oglio znienawidzić w takim kontekście muzułmanów. Bowiem wsłuchując się w bóle oraz cierpienia bliskowschodnich chrześcijan, włoski jezuita pozostawał równocześnie ciągle przekonany o powołaniu własnym i swojej wspólnoty do miłości braterskiej względem wyznawców islamu.

Ojciec Święty podkreśla na koniec przedmowy słowa o. Dall’Oglio dotyczące możliwej śmierci: „Niech będzie dniem radości, jak Bóg da, ów dzień, w którym zakosztujemy ostatecznej ofiary dla Chrystusa”.