Woda, czysta jak łza, po którą wrocławianie przyjeżdżają całymi rodzinami, bije na skraju Łąki Sulistrowickiej. Zwykle w niedzielę, gdy wypada iść do kościoła. Ale tutaj nie było nawet kaplicy, więc ks. Staszak ją zbudował. Od podstaw. Łącząc różne wątki kulturowe, w tym… pogański. Ale wrocławski biskup pomocniczy Józef Pazdur, który jest autorem jej programu ideowego, przypomina, że szacunek należy się każdemu człowiekowi. Także tym ludom, które czciły Boga w przyrodzie. W przypadku góry Ślęży byli to m.in. Celtowie i Słowianie. Czcili przymioty Boga w przyrodzie, bo nie było im dane poznać pełnego Objawienia, które przyszło wraz z Chrystusem.
Niesamowita aura, jaka otacza kaplicę w Sulistrowiczkach, zaczęła przyciągać nowożeńców z wielu stron Dolnego Śląska. Robert Gonera, popularny aktor, jest jednym z wielu, który tu stanął na ślubnym kobiercu. Zawarte w Sulistrowiczkach śluby są trwałe jak skały Ślęży. To powszechna opinia, o prawdziwości której można się przekonać co roku w niedzielę po uroczystości Trójcy Przenajświętszej - bowiem wtedy przybywają do Sulistrowiczek gremialnie pary, które zawarły sakrament małżeństwa w tutejszym sanktuarium Ślężańskiej Matki Boskiej Dobrej Rady i Mądrości Serca. Do czerwca tego roku „tak” na całe życie powiedziało ich tu już ponad 700.
Parom, które w tym roku przybyły (19 czerwca) świętować do Sulistrowiczek, grali górale z Zakopanego i śpiewali artyści operowi. Każdej z osobna bp Józef Pazdur udzielił błogosławieństwa, otrzymały one też jubileuszowe pamiątki i odnowiły swą przysięgę małżeńską, a potem przed kaplicą odbyła się wspólna uczta weselna.
- Takie spotkania cementują związek - uważa ks. Staszak. Dlatego organizuje je od 1991 r., choć są dużym wyzwaniem logistycznym. Jednak gdy zbuduje się lub wyremontuje od podstaw kościół, nic nie jest już straszne. Zwłaszcza gdy ma się do pomocy życzliwych ludzi.
Ks. Staszakowi, który jest niezwykle sympatycznym człowiekiem, pomagają parafianie. Na przykład Adam Jakimów, który jak nikt umie przyrządzić szynkę. We własnym piecu chlebowym. W gospodarstwie rolnym przy ul. Świdnickiej 11 w Sulistrowiczkach. Ten adres warto zapamiętać, bo niewiele jest już takich miejsc w Polsce, gdzie po podwórzu biega drób różnej maści, ogromne tuczniki (jak z obrazów Bruegla) i prawdziwy dzik. Oswojony, biegający za panem Adamem jak pies. I podobnie jak Azor dopominający się pieszczot. Wtedy kładzie się na grzbiecie i potrząsa nogą, co wygląda komicznie.
- Pójdzie do hodowli pod Zgorzelec - mówi pan Adam. - Wychowałem go od małego. Matka padła. To trzeci dzik, który doszedł u mnie do pełnoletności.
Dzik biega między drobiem i tucznikami, nikomu nie czyniąc szkody ani krzywdy. Ze świniami jest za pan brat. Z jedną z macior dochował się potomstwa, z czego pan Adam bardzo się cieszy, bo dzięki takiej krzyżówce mięso jest mniej tłuste i kruche.
Kaplica w Sulistrowiczkach jest otwarta od rana do wieczora przez cały tydzień, a obok działa ośrodek myśli chrześcijańskiej, w którym można obejrzeć wystawę obrazów i napić się herbaty.