Maryja – nasze ocalenie

List pasterski Arcybiskupa Metropolity Częstochowskiego na IV Niedzielę Wielkiego Postu 2024 r.

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym!

W Środę Popielcową rozpoczęliśmy nasze wielkopostne spotkania z Bogiem, które – bardziej niż kiedykolwiek – dają nam szansę przeżycia prawdy, że łaską Chrystusa jesteśmy zbawieni przez wiarę (por. Ef 2,8). W tym roku Wielki Post łączy się w naszych wspólnotach z bezpośrednim przygotowaniem do Peregrynacji Obrazu

Matki Bożej Jasnogórskiej, którą przeżywać będziemy pod hasłem: „Maryjo! Ocal miłość i życie naszych rodzin”. Są dwie zasadnicze drogi realizacji tego celu: potrzeba Bożej łaski przez wstawiennictwo Maryi, która została nam dana jako „pomoc i obrona” naszego Narodu, a także naszego ludzkiego wysiłku, aby otworzyć swoje serca na ten dar.

1. Ze źródeł biblijnych

Teksty biblijne IV Niedzieli Wielkiego Postu ukazują wyraźnie, że przedziwna historia współpracy i przymierza Boga z człowiekiem naznaczona jest niezmierzoną litością Boga, a zarazem ludzką niewiernością. Jak przypomina Druga Księga Kronik, umiłowany i wybrany przez Boga naród, począwszy od namiestników i kapłanów, zaczął wręcz urągać Bogu, mnożąc nieprawości i naśladując wszelkie obrzydliwości narodów pogańskich (por. 2 Krn 36,14). Gdy mieszkańcy Jerozolimy szydzili z Bożych wysłanników, lekceważyli ich słowa i wyśmiewali się z Jego proroków, odezwał się słuszny gniew Boga, który zesłał bolesną karę. W VI w. przed Chrystusem Nabuchodonozor zdobył Święte Miasto i zniszczył jego świątynię oraz uprowadził mieszkańców do niewoli babilońskiej.

Bóg jednak w swej niezmierzonej miłości pozostał wierny swoim obietnicom.

Nie tylko po okresie niewoli pozwolił powrócić reszcie Izraela i odbudować świątynię w Jerozolimie, ale w „pełni czasu” dał nam wszystkim swojego Syna jako Zbawiciela. Św. Jan Ewangelista podkreśla: „Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3,17). Odrzucając zatem Chrystusa, a w Nim ofiarowane Boże miłosierdzie, człowiek sam wchodzi w przepaść potępienia. To nie Bóg potępia, to człowiek wybiera życie poza Bogiem. Dlatego patrzmy nieustannie na krzyż, abyśmy coraz lepiej poznawali Boga bogatego w miłosierdzie, który razem z Chrystusem pragnie przywrócić ludzi do życia Bożego (por. Ef 2,4-5). Zbliżmy się do światła Ewangelii, abyśmy mogli poznać, czy nasze uczynki są miłe Bogu.

2. Nawiedzenie w świetle miłosierdzia Bożego

Drugą Peregrynację Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w naszej archidiecezji uroczyście rozpoczniemy od parafii Nawiedzenia NMP w Wieluniu, podobnie jak było to w 1979 r. podczas pierwszego Nawiedzenia. Uroczysta Msza św. inaugurująca Peregrynację będzie sprawowana na pl. Legionów w centrum miasta. Wymowna jest zarówno data, jak i miejsce, początku nawiedzenia przez Maryję naszej archidiecezji w znaku Jasnogórskiej Ikony. 6 kwietnia br. to pierwsza sobota miesiąca, a zarazem wigilia święta Miłosierdzia Bożego. Centralny plac natomiast mieści się w bezpośredniej bliskości ruin kościoła św. Michała Archanioła, dawnej kolegiaty wieluńskiej.

Pierwsza sobota miesiąca przypomina nam o orędziu fatimskim, do którego trzeba nieustanie powracać i podejmować je wciąż na nowo zgodnie ze znakami czasu. Maryja w Fatimie przestrzegała przed „bezbożną propagandą” i zapowiadała, że jeśli ludzie się nie nawrócą, przyjdzie druga gorsza wojna światowa. To jednak niestety nastąpiło, a pierwsze bomby spadły na śpiące miasto Wieluń, zabijając mieszkańców i niszcząc zabudowania. Ruiny kolegiaty wieluńskiej są najpierw tego dowodem, ale też i ostrzeżeniem na przyszłość. Może warto przy okazji rozpoczęcia peregrynacji spojrzeć na pozostałości zburzonej świątyni i zapytać, w jakim kierunku jako Naród dziś zmierzamy. Czy nie dajemy się owładnąć jakiejś bezbożnej propagandzie, przyjmując myślenie, styl życia i prawa charakterystyczne dla pogańskiego świata?

Papież Benedykt XVI przybywając do Polski z apostolską pielgrzymką, prosił nas, byśmy mocno trwali w wierze. Podczas jednej z audiencji w Rzymie mówił do Polaków, wskazując na św. Jana Pawła II: „Niech świadectwo jego życia, nauczanie i umiłowanie Ojczyzny będą waszym szczególnym dziedzictwem. Umocnieni jego wstawiennictwem z nieba pozostańcie wierni Bogu, Krzyżowi i Ewangelii”.

Św. Jan Paweł II powrócił do domu Ojca w wigilię święta Miłosierdzia Bożego, która także w tamtym pamiętnym 2005 r. przypadała w pierwszą sobotę miesiąca. Jest to dla nas wymownym znakiem Bożej Opatrzności. W homilii podczas Mszy św. kanonizacyjnej s. Faustyny Kowalskiej przypomniał słowa wypowiedziane przez Pana Jezusa, a spisane przez sekretarkę Bożego Miłosierdzia: „Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia mojego” (Dz. 300). Patrząc zaś w przyszłość, papież pytał: „Co przyniosą nam nadchodzące lata? Jaka będzie przyszłość człowieka na ziemi? Nie jest nam dane to wiedzieć. Jest jednak pewne, że obok kolejnych sukcesów nie zabraknie niestety także doświadczeń bolesnych. Ale światło Bożego Miłosierdzia, które Bóg zechciał niejako powierzyć światu na nowo poprzez charyzmat s. Faustyny, będzie rozjaśniało ludzkie drogi w trzecim tysiącleciu”.

Niech zatem blask miłosierdzia Boga rozświetla ścieżki naszej peregrynacji na wszystkich etapach jej realizacji, a szczególnie w trakcie misji świętych i Doby Nawiedzenia.

3. Nasze zadania

W Kościele w Polsce przeżywamy rok duszpasterski pod hasłem: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. Słowa te przypominają nam o tym, że Kościół ma coraz bardziej stawać się prawdziwą wspólnotą życia i działania oraz, że wszyscy bez wyjątku ochrzczeni i bierzmowani z woli samego Chrystusa są wezwani do budowania tej wspólnoty wiary i mają w niej do spełnienia ważne zadania. Dlatego nawiedzenie nie ma być tylko jakimś jednorazowym zrywem pełnym uczuć i wzniosłych obietnic, ale spotkaniem z Maryją, które zaowocuje wzrostem wierności Bogu w posłudze ewangelizacyjnej Kościoła.

Niewątpliwie pierwszym zadaniem dla każdego z nas jest osobista i wspólnotowa modlitwa o błogosławione owoce naszych misji świętych przed Peregrynacją Obrazu Matki Bożej w parafiach naszej archidiecezji. Dzisiaj, po doświadczeniu restrykcji pandemii, kiedy byliśmy pozbawieni możliwości fizycznej obecności w naszych świątyniach, lepiej uświadamiamy sobie, że nie zbudujemy żadnej wspólnoty chrześcijańskiej, jeśli nie będzie ona zakorzeniona w przeżyciu sakramentu pojednania i celebracji Eucharystii. Być może zdobyte doświadczenie pozwoli nam podczas peregrynacji odkryć głębiej wartość Komunii św. jednoczącej wszystkich członków Kościoła.

Wyrazem jedności i znakiem pragnienia, by nasze parafie, poszczególne grupy, ruchy i stowarzyszenia, jak i cały Kościół częstochowski stawał się coraz bardziej wspólnotą życia i działania, będzie nasz udział w uroczystości rozpoczęcia Nawiedzenia Matki Bożej w znaku Ikony Jasnogórskiej w Wieluniu 6 kwietnia 2024 r. W tym dniu o godz. 10.30 przywitamy Obraz przy Bramie Kaliskiej i procesyjnie udamy się na miejsce liturgii, czyli pl. Legionów, gdzie już od godz. 10.00 będzie trwać modlitewne oczekiwanie. Następnie o godz. 11.00 będzie sprawowana uroczysta Eucharystia z udziałem biskupów z całej Polski.

Z serca zapraszam wszystkich wiernych naszej archidiecezji, zakony i duchowieństwo do udziału w tym niezwykłym wydarzeniu. Proszę księży proboszczów i księży dziekanów o taką koordynację wyjazdu do Wielunia, by każda parafia była tam reprezentowana. Dziękując członkom parafialnych rad duszpasterskich, którzy tak licznie wzięli udział w swoim dniu skupienia na Jasnej Górze, wyrażam nadzieję, że nie zabraknie ich także na inauguracji Nawiedzenia. Swoje zaproszenie kieruję szczególnie do wiernych należących do Kół Różańcowych i wszystkich grup, wspólnot i stowarzyszeń maryjnych. Niech wszyscy, którzy kochają Maryję staną przy Jej boku już na początku Peregrynacji i będą Jej gorliwymi pomocnikami, gdy nawiedzać będzie nasze wspólnoty parafialne.

Wszystkim z serca błogosławię w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen!

(-) + Wacław Depo

Arcybiskup Metropolita Częstochowski

Częstochowa, 4 marca 2024 r.