Reklama

Turystyka

Cefalu znaczy przylądek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

O Cefalu zrobiło się głośno z chwilą ogłoszenia przez Ojca Świętego Benedykta XVI Roku Wiary. Na plakatach informujących o tym szczególnym okresie w Kościele katolickim pojawił się wizerunek Chrystusa Pantokratora z normańskiej katedry w Cefalu na Sycylii, który ma nam towarzyszyć przez cały czas pogłębiania wiary.

Cefalu to niewielka malownicza miejscowość na Sycylii położona na wysokiej górze nad samym brzegiem Morza Tyrreńskiego. Nazwę zawdzięcza Grekom, gdyż w ich języku „kefale” oznacza przylądek. To rybackie miasteczko leży w połowie drogi między Mesyną a Palermo. Główna ulica - Corso Ruggero - dzieli je na dwie części - pierwszą z kamienistymi i krętymi uliczkami okrążającymi majestatyczną skałę La Rocca, na której Grecy w V wieku przed Chr. wybudowali twierdzę, z mnóstwem surowych kamiennych pałaców, i drugą z równoległymi, prostymi ulicami wiodącymi wprost na piaszczystą plażę (to najpiękniejsza miejscowość kąpieliskowa na całej wyspie).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Cefalu znane jest przede wszystkim ze wspaniałej normańskiej katedry, wybudowanej na polecenie pierwszego króla Sycylii Rogera II oraz ze średniowiecznych kościołów i fortyfikacji. Przez niektórych nazywane Miastem Normanów. Normanowie, którzy pochodzili ze Skandynawii i byli potomkami Wikingów, Sycylię opanowali w X wieku. Był tu niegdyś ważny port, którego świetność przypadła na początek ich rządów. Najsłynniejszy obiekt - katedra - to punkt obowiązkowy każdych wycieczek, zachwyca bizantyjskimi freskami zaprojektowanymi przez arabskich artystów, datowanymi na 1. poł. XII wieku. Katedra została wzniesiona jako wotum dziękczynne przez pierwszego sycylijskiego króla, który ocalał podczas burzy na morzu. Prace rozpoczęto w 1140 r., ale obiekt wznoszony był przez kilka stuleci. Uwagę zwracają przede wszystkim prastary krużganek i ogromne prezbiterium. Wnętrze budowli zostało podzielone na trzy wąskie wysokie nawy oddzielone szesnastoma kolumnami. Z absydy centralnej spogląda na nas Chrystus Pantokrator. Mozaika jest imponująca, podobnie jak ta w katedrze w Monreale (o której pisaliśmy w sierpniowym numerze).

W Cefalu oprócz wspomnianej katedry znajduje się bezcenne arcydzieło sztuki włoskiej z 1470 r., obraz Antonello da Messina pt. „Portret nieznajomego mężczyzny”, przechowywany w Muzeum Fundacji Mandralisca.

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jacy księża, taki Kościół

W szyscy w Kościele są jednakowo ważni i potrzebni, ale – co tu dużo mówić – Kościół często jest taki, jacy są księża. Dobry i święty ksiądz potrafi postawić parafię na nogi nawet z popiołów, a słaby i wypalony duchowny nieraz zgasi największy ogień we wspólnocie. Dlatego siła duszpasterstwa najpierw zależy od siły duszpasterzy. Wynika to też z prawdy o tym, że Kościół jest hierarchiczny. Kiedy mi czasem mówią, że jestem hierarchą, to przypominam sobie, że to słowo nie oznacza najpierw jakiejś władzy, nawet świętej władzy, ale źródło. Hierarchia to dokładnie „święte źródło”. Biskup, a w nim każdy kapłan, jest swego rodzaju hierarchą we wspólnocie, czyli tym, z którego życia i serca wypływa żywa woda Kościoła. Jakie jest źródło, taka jest woda. Oczywiście, źródło może być zdrowe i czyste, a brudy mogą zatruć rzekę w dalszym jej biegu. Jeśli jednak źródło jest czyste, to zawsze jest do czego wrócić, żeby się obmyć z brudów świata. Wprawdzie w źródle najważniejsza jest woda, a ją daje nam sam Pan Bóg, a nie ksiądz, ale on jest pierwszym miejscem przepływu tej boskiej wody. Jeśli kapłan jest ubrudzony grzechem, to brudzi sobą wody życia. Jeśli jest zamkniętym na wygodnej plebanii źródełkiem, to woda nie może dotrzeć do innych i nawodnić wyschnięte serca. Jeśli tylko próbuje czerpać zyski dla siebie z wody życia, to jemu może żyje się wygodnie, ale ziemia wokół niego zamienia się w pustynię. Diabeł o tym dobrze wie, że jak zepsuje księdza, to zniszczy źródło, z którego wypływa boska woda życia. Myśląc więc o duszpasterstwie, słusznie, myślimy najpierw o duszpasterzach. Ale nie wolno zatrzymać się tylko na myśleniu, a tym bardziej na krytykowaniu księży. Trzeba przede wszystkim trwać na modlitwie za kapłanów i nieustannie prosić Boga, aby dał nam kapłanów na wzór Serca Jezusowego. Jest takie miejsce w naszej archidiecezji, które coraz bardziej staje się miejscem modlitwy za kapłanów. To małe sanktuarium św. Jana Marii Vianneya w Mzykach koło Koziegłów. W każdy trzeci czwartek miesiąca o 19.30 odbywa się tam modlitwa za kapłanów, szczególnie tych, którym jest trudno. Stamtąd zanoszone są słowa wyjątkowej modlitwy, jaką jest Koronka za Kapłanów. A co najważniejsze, sami kapłani spotykają się, aby modlić się za siebie i swoich współbraci. Oczywiście, modlitwa to nie wszystko, co jest potrzebne do nawrócenia duszpasterskiego księży, ale modlitwa, tak samo jak i kapłan, jest źródłem, z którego płynie woda życia. Jacy księża, taki Kościół. Jaka modlitwa za kapłanów, tacy kapłani.
CZYTAJ DALEJ

Prevost: „Biskup to pasterz bliski ludowi, a nie menedżer”

2025-05-08 20:49

[ TEMATY ]

wywiad

Papież Leon XIV

Prevost

Vatican News

Papież Leon XIV

Papież Leon XIV

Przedstawiamy rozmowę Andrei Torniellego z Robertem Francisem Prevostem jako prefektem Dykasterii ds. Biskupów, przeprowadzoną w 2023 roku. „Często koncentrowaliśmy się na nauczaniu doktryny, ale grozi nam zapomnienie, że naszym pierwszym zadaniem jest przekazywanie piękna i radości płynącej z poznania Jezusa” – mówił. O nadużyciach dodawał: „Musimy być przejrzyści i towarzyszyć ofiarom”.

Robert Francis Prevost, urodzony w Chicago (USA), wcześniej misjonarz, a następnie biskup w Chiclayo (Peru), to augustianin, którego papież Franciszek wybrał na następcę kardynała Marca Ouelleta. W tym wywiadzie dla Mediów Watykańskich sprzed dwóch lat kreślił portret biskupa na czasy, w których żyjemy.
CZYTAJ DALEJ

Wrocławskie Czytanie Edyty Stein

2025-05-09 18:30

Towarzystwo im. Edyty Stein

Salon Steinów w Domu Edyty Stein we Wrocławiu

Salon Steinów w Domu Edyty Stein we Wrocławiu

W salonie domu rodzinnego Steinów przy ul. Nowowiejskiej 38 odbędą się dwa spotkania, w trakcie których uczestnicy zmierzą się z dziełem Edyty Stein pt. „Drogi poznania Boga. Studium o Dionizym Areopagicie”.

Spotkania odbędą się 10 i 17 maja o godz. 10, pod okiem znawcy filozofii – ks. Bartłomieja Kota, duszpasterza akademickiego wrocławskiej „Maciejówki”. – Ponieważ bez odpowiedniego przygotowania łatwo można się zniechęcić do dzieł Edyty Stein, uczestnicy będą mieli szansę przez dwa warsztatowe spotkania przygotować się do owocnej lektury tekstu – mówi ks. Bartłomiej Kot.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję