Reklama

Wiadomości

Dobrze czy źle, że wyjeżdżają z Polski?

Polonia medyczna liczy ok. 25 tys. osób, choć zwłaszcza tych nowych emigracyjnych lekarzy trudno policzyć, bo przeważnie nie zrzeszają się w polonijne struktury

Niedziela Ogólnopolska 27/2016, str. 22-23

[ TEMATY ]

lekarz

Marta Jakubiak/gazetalekarska.pl

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Według danych Naczelnej Izby Lekarskiej, w latach 2004-13 kraj mogło opuścić 8857 lekarzy i 939 dentystów. Potem też wyjeżdżało ich ok. tysiąca rocznie. Ten „upust krwi” doprowadził do jednego z najniższych wskaźników lekarzy na tysiąc mieszkańców w Unii Europejskiej. Powstał dramat – statystycznie na tysiąc Polaków przypada 2,2 lekarza.

Wiedza z pierwszej ręki

Są też pozytywy wyjazdów. Wśród emigracji z lat 80., 90. ubiegłego wieku i późniejszej wyróżnia się grupa wybitnych polskich naukowców, którzy osiągnięciami zapisali się już w annałach światowej medycyny. Dumnie podkreślają, że są Polakami, absolwentami polskich uczelni. To oni stanowią dla nas prawdziwy skarb, przyjeżdżają bowiem chętnie do kraju, edukują, bez wynagrodzenia uczestniczą w skomplikowanych operacjach, zapraszają na stypendia do swoich laboratoriów. Wspomagają finansowo stażystów i tym samym stwarzają im szanse rozwoju.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Warto zaznaczyć, że w ciągu ostatnich lat, zwłaszcza odkąd Naczelnej Izbie Lekarskiej udało się wywalczyć ważność dyplomów polskich uczelni w krajach UE bez konieczności ich nostryfikacji, trwa nieustanny exodus lekarzy.

Reklama

Żyją i pracują na wszystkich kontynentach, nawet w tak egzotycznych krajach, jak Zimbabwe. Ci związani emocjonalnie z krajem, mimo wielkich odległości i kosztów, przyjeżdżają co trzy lata do Polski na kongresy i zjazdy, by się spotkać, podzielić doświadczeniami, zaprezentować dorobek naukowy.

W dniach 2-4 czerwca br. odbywały się w Warszawie IX Kongres Polonii Medycznej oraz II Światowy Zjazd Lekarzy Polskich, podczas których trwały sesje i debaty naukowe. Na te dni zjechali do Warszawy polscy lekarze z: USA, Kanady, Australii, krajów Afryki, z Niemiec, Włoch, Francji, Holandii, Belgii, ze Szwecji. Reprezentowany był prawie cały świat. Dzięki pomocy Senatu RP przyjechali polscy medycy z Ukrainy, Białorusi, Litwy, Łotwy, Mołdawii, Rosji i Gruzji, którym wykłady i bezpośrednie kontakty umożliwiły poznanie nowych metod leczenia. Zastanawiano się nad wdrażaniem wyników badań klinicznych do medycyny praktycznej i poszukiwaniem wzorców bezpiecznej opieki medycznej.

Wyhodować części zastępcze

Bezcenny przepływ najnowszych informacji dotyczył zarówno metod leczenia padaczki, choroby Parkinsona, nowotworów, postępowania w skomplikowanych przypadkach tętniaków, chorób serca, jak i chirurgii robotycznej, obrazowania hybrydowego, współczesnych metod leczenia złamań czy boreliozy.

Sale były wypełnione do ostatniego miejsca podczas wielu sesji, ale „Medycyna translacyjna wyzwaniem XXI wieku” przeżywała prawdziwe oblężenie. Chociaż w Polsce to nie „terra incognita”, bo w kraju się nad nią pracuje, to jednak relatywnie nowy termin w literaturze naukowej pojawił się niedawno.

Reklama

Jak go rozumieć? – To droga z laboratorium do łóżka chorego i często z powrotem – objaśniają lekarze najprościej, jak mogą. Ale wszystkich skomplikowanych nazw uniknąć się nie da. Dr hab. Anna Żaczek tłumaczy: – Najprościej rzecz ujmując, termin „medycyna translacyjna” oznacza przekładanie (translację) osiągnięć biologii molekularnej na praktykę kliniczną.

Okazuje się, że dzięki inżynierii komórkowej można usunąć chore tkanki i w to miejsce wszczepić pacjentowi nowe komórki, wyhodowane sztucznie w laboratorium z jego własnych komórek macierzystych.

– Modyfikowane komórki iPS (indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste) są sztucznie otrzymywane najczęściej z komórek somatycznych dorosłego człowieka. Mają zdolność rozwinięcia się w dowolną tkankę ludzkiego ciała – informuje neurolog prof. Zbigniew Wszołek i przypomina, że dwa lata temu Japończycy, z którymi ściśle współpracuje, wyhodowali z takich komórek siatkówkę oka i wszczepili dwóm pacjentom. W tym lub w przyszłym roku wszczepią wyhodowane z komórek macierzystych pacjenta zdrowe tkanki, by zastąpić chore komórki serca. To nowy sposób leczenia.

Prof. Wszołek widzi przed medycyną regeneracyjną ogromną przyszłość. Również z tego powodu, że nie wzbudza ona wątpliwości natury etycznej, jak ostatnio w pewnej grupie lekarzy i pacjentów transplantacje.

Było od kogo się uczyć

Reklama

W kongresie wzięli udział wybitni naukowcy o polskich korzeniach. Oprócz niewątpliwie największej gwiazdy kongresu – wspomnianego prof. Zbigniewa Wszołka z Mayo Clinic (USA), odkrywcy genów choroby Parkinsona, obecny był prof. Roman Jaeschke z Kanady – promotor Evidence Based Medicine. Obaj zostali uznani ostatnio przez Thomson Reuters za jednych z najbardziej wpływowych ludzi medycyny na świecie. Nie zawiodła prof. Maria Siemionow z University of Illinois, słynna transplantolog, która obecnie prowadzi badania nad komórkami hybrydowymi, mającymi zespolić komórki biorcy i dawcy, by nie było konieczności podawania pacjentowi po przeszczepie przez całe życie środków przeciwko odrzutom. Obecni byli także prof. Waldemar Priebe z University of Texas, prowadzący badania związane z chemią i biologią nowotworów pod kątem opracowywania nowych terapii antynowotworowych, prof. Krzysztof Bankiewicz – odkrywca metod celowanego leczenia guzów z University of California, prof. George Król – twórca minimalnej inwazyjnej przezskórnej terapii przerzutów nowotworowych do kręgosłupa ze słynnego Memorial Sloan Kettering Cancer Center w Nowym Jorku. Z wykładami wystąpili przedstawiciele minimalnie inwazyjnych technik naczyniowych – prof. Maciej Dryjski z University at Buffalo czy prof. Piotr Kasprzak z Uniwersytetu w Ratyzbonie.

Zawrotną karierę robi w USA zwłaszcza prof. Wszołek. Pracuje nad dziedzicznością choroby Parkinsona. Odkrył, że za tę chorobę odpowiada siedem patogennych mutacji genów. Jedną z rodzin, od której pobrał próbki skóry do badania genowej zależności pokoleniowej tej choroby, jest polska rodzina z rejonu Beskidów.

Dziś dla leczenia choroby Parkinsona – na którą cierpi na świecie 50 mln ludzi i która po chorobie Alzheimera jest drugą co do częstości występowania chorobą neurozwyrodnieniową – otwierają się nowe możliwości terapii.

Według prof. Wszołka, inżynieria komórkowa daje ogromne szanse chorym, których organizm nie radzi sobie z procesem naprawczym. Lekarz widzi możliwości leczenia w podobny sposób np. uszkodzonej wątroby. – Za pomocą inżynierii komórkowej można potencjalnie wyhodować każdą komórkę – twierdzi prof. Wszołek. – Także komórkę dopaminową, czyli neurony uszkodzone w chorobie Parkinsona.

Odkryto, że można wyhodować również komórki iPS ze skóry. A skóra ma to do siebie, że się odnawia. Prof. Wszołek ma nadzieję, że dzięki pobraniu mikroskopijnych cząsteczek skóry od rodziny z Beskidów, zagrożonej dziedzicznie Parkinsonem, uda mu się w laboratorium wyhodować zdrowe neurony dopaminowe i przyjść takim rodzinom z pomocą.

Reklama

Czy badania, jakie prowadzi medyczna elita polonijna w USA za tysiące czy miliony dolarów w świetnie wyposażonych laboratoriach, są w Polsce do pomyślenia? Przez lata transformacji – i tak bardzo zapóźnieni – zaniedbaliśmy innowacyjność i badania naukowe, przeznaczając na nie zbyt mało środków. Medycy wyjeżdżali nie tylko po pieniądze, żeby się dorobić – część opuszczała Polskę, szukając możliwości rozwoju i uczestniczenia w projektach badawczych, na jakie w kraju nie mogli liczyć.

Wielką bolączką polskich pacjentów jest to, że w naszym kraju brakuje lekarzy. Mimo że nieźle zarabiają na tle innych grup zawodowych, w sytuacji gdy 66 proc. społeczeństwa zarabia poniżej średniej krajowej, podejmują decyzję o emigracji. Dopóki na dzień dobry polscy lekarze będą otrzymywać w zachodnich krajach UE sześciokrotne przebicie swojego podstawowego wynagrodzenia w kraju, o ich pozostaniu w Polsce po skończeniu studiów w pełnym składzie absolwentów uczelni medycznych możemy co najwyżej pomarzyć. Dzisiaj 40 proc. studentów medycyny deklaruje gotowość wyjazdu z kraju po otrzymaniu dyplomu. I to jest dramat, bo nie stać nas na tak wysokie pensje, na jakie lekarze mogą liczyć na Zachodzie. Dużo czasu minie, zanim nadgonimy dystans do poziomu życia i wysokości płac. Jeżeli w ogóle uda się nadgonić, bo przecież Zachód też się rozwija, a wielkiego skoku rozwojowego w Polsce nie można się spodziewać. Jest to bowiem proces długotrwały.

Dobrze, że przynajmniej niektórzy polonijni lekarze nie chcą tracić kontaktu z krajem urodzenia. Przyjeżdżają chętnie, gdy tylko pozwala im na to czas. Chcą dzielić się zdobytym doświadczeniem i wiedzą. I to jest właśnie dobra strona emigracji medyków, nie do przecenienia. Zatem odpowiedź na pytanie: dobrze czy źle, że wyjeżdżają z Polski, nie jest jednoznaczna. Ich emigracja ma złe i dobre strony.

Honorowy patronat nad IX Kongresem Polonii Medycznej objął Prezydent RP Andrzej Duda. W Komitecie Honorowym zasiadał Prymas Polski abp Wojciech Polak, który zaprosił Polonię medyczną do uczestniczenia w obchodach 1050. rocznicy Chrztu Polski w Gnieźnie 7 października br. Prezes Naczelnej Izby Lekarskiej dr Maciej Hamankiewicz zaapelował, aby ci, którzy z różnych względów nie będą mogli przyjechać, urządzili w tym dniu uroczystości rocznicowe w miejscach swego zamieszkania.

2016-06-29 08:12

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Norweski sąd: lekarka - przeciwniczka aborcji ma wrócić do pracy

[ TEMATY ]

aborcja

lekarz

facebook.com/pixabay.com

Polska lekarka pracująca w Norwegii Katarzyna Jachimowicz wygrała proces apelacyjny w sprawie usunięcia jej z pracy w przychodni zdrowia po tym, jak odmówiła podania pacjentce spirali antykoncepcyjnej, która mogła mieć skutki aborcyjne. Powołała się przy tym na sprzeciw sumienia.

Jachimowicz, pracująca od 2010 r. jako lekarz pierwszego kontaktu w miejscowości Sauherad na południu kraju, została zwolniona z pracy w 2015 r. Tamtejszy sąd w pierwszej instancji przyznał rację jej pracodawcy - gminie - i uznał, że decyzja lekarki była „dyskryminująca” w świetle obowiązującej od 2014 r. ustawy, która „zobowiązuje lekarzy pierwszego kontaktu do osobistego założenia spirali pacjentkom”.
CZYTAJ DALEJ

"Carlo Acutis. Plan na życie" – nowy film w kinach już za miesiąc!

2025-05-06 08:49

[ TEMATY ]

bł. Carlo Acutis

RafaelKino/Mat.prasowy

Już za miesiąc na wielkim ekranie – poruszająca historia młodego chłopaka, który zmienił życie tysięcy ludzi. Premiera filmu „Carlo Acutis. Plan na życie” już 6 czerwca 2025 roku w kinach w całej Polsce.

To już drugi film o niezwykłym nastolatku, dystrybuowany przez Rafael Film. Pierwszy – Niebo nie może czekać. Historia Carla Acutisa – dostępny jest online na platformie RafaelKino. Teraz czas na kolejną, poruszającą opowieść. Premiera filmu „Carlo Acutis. Plan na życie” już 6 czerwca 2025 roku w kinach w całej Polsce.
CZYTAJ DALEJ

80 lat od kapitulacji Festung Breslau

2025-05-06 17:11

ks. Łukasz Romańczuk

6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.

W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję