W każdą pierwszą sobotę miesiąca od ponad 30 lat do licheńskiego sanktuarium wyrusza z Konina Piesza Pielgrzymka Pokutna. Pątnicy zmierzają pod osłoną nocy, by modlić się przed obliczem Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej, Bolesnej Królowej Polski. W tym czasie w bazylice trwają adoracja Najświętszego Sakramentu i czuwanie modlitewne, na których gromadzą się osoby niemogące z różnych przyczyn wyruszyć na pielgrzymkę.
Od wielu lat grupa rozpoczyna pokutną wędrówkę z kościoła św. Maksymiliana Marii Kolbego w Koninie. O godz. 22.30 odmawiają Różaniec, po którym uczestniczą we Mszy św., by o północy wyjść w drogę do Matki Bożej Licheńskiej. Do przejścia mają ok. 16 km.
Pątnicy idą z prośbami, dziękczynieniem, niosą swoje intencje, radości, nadzieje i smutki. Wielu podkreśla, że tego dnia szczególnie modli się o pokój – ten wewnętrzny, ale i ten na świecie, zwłaszcza na Ukrainie.
Po drodze modlą się czterema częściami Różańca, Koronką do Miłosierdzia Bożego, Godzinkami, słuchają przygotowanych przez towarzyszącego im księdza marianina konferencji oraz korzystają z okazji do spowiedzi czy rozmów duszpasterskich. Do licheńskiego sanktuarium docierają nad ranem i o godz. 6 uczestniczą w pierwszej Mszy św.
– Pokonując trudności, walcząc ze snem i trudami pielgrzymki, ofiarowujemy naszą nocną modlitwę Bogu. Gdy rozpoczynaliśmy pielgrzymki, nie zdawałem sobie sprawy, że przetrwają tyle lat – opowiada p. Ryszard, organizator.
Wśród pielgrzymujących od samego początku są osoby, które nie są w stanie przejść tak dużego dystansu. Dołączają do pielgrzymujących na ostatnim, liczącym ok. 5 km, odcinku lub trwają na nocnym czuwaniu w bazylice. Najbliższa Nocna Pielgrzymka Pokutna z Konina do licheńskiego sanktuarium rozpocznie się wieczorem w sobotę 6 stycznia. Zapraszamy do udziału!
W związku z pozytywnym wynikiem testu na obecność koronawirusa sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski bp. Artura Mizińskiego, abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański, przebywa w kwarantannie – poinformowało biuro prasowe archidiecezji poznańskiej.
W komunikacie czytamy, że obecność koronawirusa stwierdzono także u bp. Szymona Stułkowskiego. Jak informuje Kuria, poznański biskup pomocniczy „przebywa w izolacji domowej, podobnie jak inne osoby, które miały z nim kontakt”.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Uznanie państwa palestyńskiego przez kolejne kraje świata to krok w kierunku pokoju w Ziemi Świętej - jest o tym przekonany o. Ibrahim Faltas z franciszkańskiej Kustodii (prowincji) Ziemi Świętej. Zakonnik przypomina, że Stolica Apostolska uznała państwowość Palestyny przed dziesięciu laty jako prawo narodu palestyńskiego.
W ostatnich dniach państwo palestyńskie zostało uznane m.in. przez Francję, Wielką Brytanię, Australię, Kanadę, Portugalię, Belgię, Luksemburg, Monako. Nie zrobiły tego Włochy i Niemcy, choć opowiadają się za rozwiązaniem dwupaństwowym (Izrael i Palestyna) dla Ziemi Świętej. W sumie Palestynę uznaje już 156 państw członkowskich ONZ (około 70 proc.).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
