Wasza, Akademicka Wspólnota Akademii Górniczo-Hutniczej pochyla się nad rzeczywistością naszego świata, by czynić ją wciąż bardziej przyjazną człowiekowi; by odkrywać wpisane w nią przez Stwórcę prawa i wykorzystać je dla dobra człowieka. Podejmując prace badawcze, odnajdujecie istniejący w przyrodzie i w materii wielki potencjał, wskazujecie na możliwości jego wykorzystania, a w ten sposób służycie współczesnemu człowiekowi i przyszłym pokoleniom.
Stając wobec tej rzeczywistości, trzeba mieć w sobie coś z ewangelicznej prostoty, która pozwala zachwycić się i zadziwić złożonością materii i prawami, które nią rządzą, harmonią i ładem istniejących form. Wydaje się, że ten zachwyt jest coraz większy. Pokora wobec opisywanej rzeczywistości i szacunek wobec Stwórcy są tym bardziej wymowne, im większym dorobkiem naukowym człowiek może się poszczycić. Dał temu wyraz sługa Boży Jan Paweł II, którego uczciliście tytułem doktora honoris causa Waszej uczelni. W swej encyklice „Fides et ratio” napisał bowiem: „Wiara i rozum są jak skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Sam Bóg zaszczepił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy, którego ostatecznym celem jest poznanie Jego samego, aby człowiek - poznając Go i miłując -mógł dotrzeć także do pełnej prawdy o sobie”.

W kontemplacji prawdy…

Szanowni Profesorowie i Pracownicy naukowi, to wy tworzycie obecne oblicze swej Uczelni. Wasze kolejne prace badawcze i odkrycia wzbogacają dorobek naukowy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wciąż poszerzają tę przestrzeń, w której człowiek może czuć się pewnie i po której może bezpiecznie się poruszać, zadając sobie mniej lub bardziej świadomie pytanie o przyczynę rzeczywistości, której nie tworzy, ale ją odkrywa, i o źródło praw, które poznaje, by je wykorzystać dla swego dobra. W swoich laboratoriach, na sympozjach, wykładach i ćwiczeniach, a nieraz i na kolanach kontemplujecie prawdę, wnikając w tajniki stworzenia. A wtedy, jak mówi poeta „Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia. I większym staje się Bóg!” (Adam Asnyk, „Do młodych”).
Stale wzrastające możliwości rozumu, coraz głębszego i rozleglejszego poznawania rzeczywistości, mogą rodzić pokusę odrzucenia odniesienia do Stwórcy i rezygnację z odkrywania w tej rzeczywistości znaków Jego obecności. Realizując swoje powołanie na różnych polach pracy naukowej, nie można jednak pomijać obecności Stwórcy, a przynajmniej pytania o nią.
Wasz dorobek naukowy stanowi o potencjale intelektualnym Uczelni i jest przekazywany kolejnym pokoleniom studentów.

…by poszerzyć swoje horyzonty

Drodzy Studenci, otwórzcie się na to naukowe bogactwo Akademii Górniczo-Hutniczej. Na prawdę, której jeszcze nie znacie, aby się nią ubogacić i sprostać wyzwaniom, jakie postawi przed wami przyszłość. Niech to będzie przyszłość realizowana nade wszystko w ojczystym kraju. Każda forma przyszłej pracy zawodowej w Ojczyźnie będzie wyrazem wdzięczności za możliwość zdobywania wiedzy i poszerzania horyzontów myślowych. Aby właściwie wykorzystać możliwości, które stwarza czas studiów, potrzeba siły woli. Tę zaś zdobywa się krok po kroku, wyznaczając sobie określone cele i osiągając je z pomocą profesorów - mistrzów. Nie na zasadzie od przypadku do przypadku, ale świadomie podejmując każdego dnia wysiłek studiowania.
Czerpiąc pracowicie i odpowiedzialnie z bogatego skarbca waszej Uczelni, będziecie budować kolejne ogniwa jej naukowego potencjału. Czyńcie to z wdzięcznością dla Stwórcy otaczającej nas rzeczywistości i z szacunkiem dla rządzących nią praw. Zdobyte wiadomości wykorzystujcie w sposób mądry, by pokolenia, które przyjdą po nas, mogły czerpać ze skarbca wiedzy ubogaconego waszym wkładem.
Wyzwania, które stają przed wami jako społecznością akademicką o profilu technicznym, są ogromne i bardzo poważne. W dużej mierze są one konsekwencją nie zawsze racjonalnej działalności człowieka i nie zawsze odpowiedzialnego wykorzystywania bogactw naturalnych i możliwości technicznych. Angażujcie się w dobre dzieło, czyniąc sobie ziemię poddaną zgodnie ze stwórczym zamysłem Boga, objawionym już w pierwszej księdze Pisma Świętego.

Fragmenty przemówienia z inauguracji roku akademickiego AGH w kościele św. Anny, 4 października 2007 r.

Drogie Rodziny Archidiecezji Krakowskiej!
Codziennie odmawiam za Was dziesiątkę Różańca św. Jest moim gorącym pragnieniem, abyście w duchowej łączności ze mną podjęli także tę moją osobistą modlitwę za rodziny.
Niech modlitwa rodzin wzajemnie za siebie wyprosi u Boga za wstawiennictwem Maryi, Królowej Rodzin i Różańca Świętego, tę łaskę, by Archidiecezja Krakowska stawała się coraz bardziej wielką rodziną rodzin.

Kard. Stanisław Dziwisz