„Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię” (Jr 1,5)
Papież Jan Paweł II w Ełku w roku 1999 mówił: „Nie zatwardzajmy serc, gdy słyszymy «krzyk biednych». Starajmy się usłyszeć to wołanie”. Ojciec Święty poruszył wtedy problem ludzi będących w trudnej sytuacji materialnej, samotnych, pozostawionych bez opieki. Dzisiaj te słowa można odnieść do dzieci nienarodzonych. Tylko że dzieci nienarodzone nie krzyczą. Nie mogą powiedzieć, że prawo do życia to ich niezbywalne i nienaruszalne prawo. Niektórzy ludzie w Polsce i na świecie próbują zanegować to podstawowe prawo, które gwarantuje człowiekowi i konstytucja, i Deklaracja praw człowieka (art. 3), i prawo naturalne (nie zabijaj!). Dlatego ciągle na nowo trzeba przypominać, że każde podnoszenie ręki na człowieka jest złem, i nie ma tu znaczenia, czy ma on kilka tygodni, czy kilkadziesiąt lat.
W lutym w sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie odbył się po raz pierwszy „Koncert dla Życia”. 18 marca przeżywaliśmy Archidiecezjalny Dzień Życia, ustanowiony przez metropolitę szczecińsko-kamieńskiego abp. Andrzeja Dzięgę. Miasto Szczecin słynie z największego „Marszu dla Życia” (kolejny już 22 kwietnia), o którym wielokrotnie wspominaliśmy na łamach „Kościoła nad Odrą i Bałtykiem”. Na Jasnej Górze w dniach 24-25 marca organizowana jest już 32. Pielgrzymka Obrońców Życia. Takie inicjatywy uwrażliwiają innych na życie nienarodzonych.
25 marca przypada Dzień Świętości Życia. Z racji, że jest to piąta niedziela Wielkiego Postu, został przesunięty na poniedziałek 26 marca. Dzień Świętości Życia ustanowiono, by budzić w sumieniach i społeczeństwie wrażliwość na sens i wartość ludzkiego życia od jego poczęcia aż do naturalnej śmierci. By przypominać nieustannie o wartości osoby ludzkiej i poszanowaniu jej praw. „Kulturze śmierci” trzeba powiedzieć wyraźne „nie”, tak jak to czynił bł. Jan Paweł II podczas wielu wystąpień i w najważniejszych swoich dokumentach.
Dzień Świętości Życia to również doskonała okazja, by podziękować Bogu i rodzicom za dar życia, które jest przecież wyjątkowe, niepowtarzalne i jedyne w swoim rodzaju. To także właściwy moment, by podjąć Duchową Adopcję Dziecka Poczętego, czyli modlitwę w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki.
Wiceprzewodniczący Episkopatu Polski abp Józef Kupny skomentował sytuację w Szkole Podstawowej nr 22 we Wrocławiu. W placówce w ramach Europejskiego Miesiąca Różnorodności zaplanowano przebieranie się chłopców za dziewczyny i odwrotnie. Wzburzeni rodzice zaprotestowali. Wsparł ich metropolita wrocławski.
Podstawówka z Wrocławia włączyła się w obchody Europejskiego Miesiąca Różnorodności. Jako jeden z elementów tych obchodów postanowiła zorganizować 16 maja Dzień Różnorodności Płciowej i Nieheteronormatywnej. Jedna z psychologów w tej placówce wymyśliła, by uczniowie właśnie tego dnia przebrali się za płeć przeciwną lub w kolorach tęczy.
15 maja 1891 r. papież Leon XIII ogłosił encyklikę "Rerum novarum". Ta data, jak i wybór kard. Prevosta na papieża Leona XIV jest okazją do przypomnienia treści tego dokumnetu.
Wspomniany dokument papieski, ogłoszony 15 maja 1891 z podtytułem „encyklika w sprawie robotniczej”, wskazywał zarówno na zakres tematyczny poruszanych w nim zagadnień, jak i na głównych jego odbiorców: świat pracy, rozumiany szeroko, a więc obejmujący i pracobiorców, i pracodawców. Zanim dokument ten ujrzał światło dzienne, jego autor ogłosił kilka innych encyklik o tematyce społecznej, choć z pewnością nie tej rangi, m.in.: „Quod Apostolici muneris” z 28 grudnia 1878 – o prawno-moralnych podstawach porządku społecznego oraz istnienia warstw i klas społecznych; „Humanum genus” z 20 kwietnia 1884 – m.in. o korporacyjnym ustroju średniowiecza, mającym stanowić wzór dla tworzenia nowych form organizowania się społeczeństwa; „Immortale Dei” z 1 listopada 1885 – o chrześcijańskim ustroju państwa; „Diuturnum illud” z 29 czerwca 1887 – o pochodzeniu władzy państwowej; „Libertas” z 20 czerwca 1888 – o wolności osoby ludzkiej; „Sapientiae christanae” z 10 stycznia 1890 – o społecznych obowiązkach katolików.
Choć Watykan oficjalnie nie ogłosił tej nominacji, to latynoski ksiądz towarzyszący od pierwszych chwil Leonowi XIV nie mógł umknąć uwadze mediów. Chodzi o 36-letniego ks. Edgarda Ivána Rimaycunę, który pracował u boku obecnego papieża jeszcze w Peru, a następnie trafił za nim do Watykanu. Podkreśla się jego ogromną dyskrecję i to, że zawsze trzyma się w cieniu.
Ks. Edgard Iván Rimaycuna pochodzi z Peru. Jego znajomość z obecnym papieżem sięga 2006 roku, kiedy formował się w seminarium duchowym Santo Toribio de Mogrovejo w Chiclayo. W tym czasie ojciec Robert Prevost był przeorem augustianów, ale utrzymywał bliskie relacje ze swą przybraną ojczyzną. Dla młodego seminarzysty augustianin szybko stał się mentorem, odgrywając decydującą rolę w dojrzewaniu jego powołania. Kiedy zakonnik powrócił do Peru, początkowo jako administrator apostolski, a później biskup diecezjalny, potrzebował godnego zaufania współpracownika: w ten sposób Rimaycuna zaczął pracować u jego boku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
