Urodził się 16 kwietnia1895 r. we wsi Lisiewo Małe jako jedyne dziecko Józefa i Bronisławy Kaczmarków. W 1916 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Płocku, a po święceniach w 1922 r. wyjechał na studia do Francji. Pracował m.in. wśród Polaków emigrantów, był także proboszczem w Bruay-en-Artois. W 1927 r. uzyskał tytuł doktora nauk politycznych i społecznych. W 1929 r. został mianowany sekretarzem generalnym Związku Młodzieży Katolickiej oraz dyrektorem Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej w diecezji płockiej.
Ingres do katedry kieleckiej odbył 3 września 1938 r. Wśród dokonań bp. Kaczmarka wymienia się m.in.: troskę o rozwój w parafiach Akcji Katolickiej, powołanie Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, utworzenie Archiwum Diecezjalnego, reformę Seminarium Duchownego oraz przygotowania do II Synodu Diecezjalnego, który udaremnił wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji bp Kaczmarek udzielał schronienia księżom, alumnom i uciekinierom z innych diecezji, wspierał tajne nauczanie i konspiracyjne duszpasterstwo w Armii Krajowej, wspomagał ubogich i organizowaną pomoc dla ludności, w tym żydowskiej.
Po zakończeniu II wojny światowej i dojściu do władzy komunistów rozpoczęły się zakrojone na szeroką skalę prześladowania Biskupa, m.in. za bezkompromisowe krytykowanie i usuwanie z parafii współpracujących z aparatem ówczesnej władzy tzw. księży patriotów i za starania o zwrot mienia kościelnego. Władze PRL obarczały go m.in. współodpowiedzialnością za pogrom kielecki 4 lipca 1946 r. i za kolaborację z Niemcami. Aresztowany 20 stycznia1951 r. - pod zarzutem „szpiegostwa na rzecz USA i Watykanu”, jako „organizator antypaństwowego ośrodka”, mającego na celu obalenie istniejącego ustroju - bp Kaczmarek był całkowicie izolowany, a SB próbowała wymusić zeznania poprzez wyrafinowane metody znęcania się psychicznego i fizycznego. Po sfingowanym procesie pokazowym w 1953 r. bp Kaczmarek został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na 12 lat więzienia. Wyrok został uchylony w 1956 r., a śledztwo - umorzone. Ksiądz Biskup powrócił do diecezji w 1956 r. Więzienie i okrutne metody śledztwa wyniszczyły jego zdrowie. Zmarł w szpitalu w Lublinie w 1963 r. i został pochowany w krypcie bazyliki katedralnej w Kielcach. Prokurator Generalny RP w 1990 r. wydał postanowienie o pełnej rehabilitacji bp. Kaczmarka. W 2007 r. prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Bp Kaczmarek (pośrodku, 3. z prawej) na konsekracji bp. Muszyńskiego, 27 VIII 1961 r.
„Moim wrogom mimo wszystko, przebaczam” – napisał w testamencie biskup kielecki Czesław Kaczmarek. W 60. rocznicę śmierci przypominamy, że jego serce znieść musiało w latach pasterskiej posługi bardzo wiele.
Z początkiem lat 50. władze PRL nasilają represje wobec Kościoła, szczególnie wobec mało ugodowych biskupów. 20 stycznia 1950 r. zostaje aresztowany przez UB, z grupą współpracowników, bp Czesław Kaczmarek. Poddany wyrafinowanym torturom – w sposób wymuszony, przyznaje się do niepopełnionych czynów i w procesie pokazowym we wrześniu 1953 r. skazany zostaje na 12 lat więzienia oraz utratę praw publicznych. Zwolniony w 1957 r., powraca do diecezji kieleckiej, mimo ponownych prób usunięcia go przez władze w 1959 r., szykan i upokorzeń. Zrehabilitowany pośmiertnie w 1990 r.
Nowotwór w obecnych czasach nie jest wyrokiem. Mamy duże możliwości, które pozwalają nam na zupełne wyleczenie choroby – powiedziała PAP lekarka Zagłębiowskiego Centrum Onkologii dr Anna Krzywda w Światowym Dniu Walki z Rakiem, zachęcając do częstych badań profilaktycznych.
Lekarka podkreśliła, że istnieje szereg działań profilaktycznych, które pozwalają na wykrycie nowotworu we wczesnym stadium zaawansowania.
"Prezydentx" Warszawy Rafał Trzaskowski, która stała się pionierem w dziedzinie językowej alchemii, gdzie zamiast upraszczać, wprowadzamy słowne akrobacje
Czy ktoś jeszcze pamięta, jak to było, gdy mówiliśmy do ludzi „Szanowni Państwo” i nikt się nie obrażał? Cóż, czasy się zmieniają, wszyscy mówią „Polki i Polacy” a warszawski ratusz, w swoim nieustającym dążeniu do równości, postanowił podarować nam nową lingwistyczną rozrywkę – iksatywy!
Dla niewtajemniczonych: iksatywy to takie formy językowe, które nie wskazują na płeć. Zamiast pisać „dyrektor” albo „dyrektorka”, urzędnik może teraz napisać „dyrektorx”, zamiast „nauczyciel” czy „nauczycielka” – „nauczycielx”. Proste? No właśnie nie do końca. Dlatego w grudniu 2024 r. w stołecznym magistracie powstał "Poradnik empatycznej i skutecznej komunikacji". Broszura kryje w sobie instrukcje na temat zwracania się do osób niebinarnych. Urzędnicy dowiedzieli się czym są iksatywy i jak je stosować. Warszawski ratusz argumentuje, że to krok w stronę otwartości i uwzględnienia osób niebinarnych. Oczywiście nie jest to rozwiązanie dla wszystkich. Władze stolicy wyraźnie zaznaczyły, że iksatywy nie są czymś, co należy kierować do ogółu społeczeństwa. I słusznie! Bo wyobraźmy sobie reakcję przeciętnego obywatela na urzędowe pismo zaczynające się od „Szanownx Mieszkankx” – zapewne skończyłoby się to telefonem do działu „reklamacji językowych”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
